Στέλνω μια εικόνα να σε βρει, λίγο πριν καταφτάσει ο φρέσκος χρόνος , να σ’ ευχηθεί χρόνια πολλά και να ξαναγυρίσει! Τα χρώματα σου . ..απλά Μαγικά !Καλησπέρα από τη Πρωτοχρονιάτικη Ικαρία ,Χρόνια Πολλά και Γερά !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! φωτο Giannis Atsachas
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ικαρια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ικαρια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016
Καλησπέρα από τη Πρωτοχρονιάτικη Ικαρία
Στέλνω μια εικόνα να σε βρει, λίγο πριν καταφτάσει ο φρέσκος χρόνος , να σ’ ευχηθεί χρόνια πολλά και να ξαναγυρίσει! Τα χρώματα σου . ..απλά Μαγικά !Καλησπέρα από τη Πρωτοχρονιάτικη Ικαρία ,Χρόνια Πολλά και Γερά !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! φωτο Giannis Atsachas 
Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016
Στέλνω μια εικόνα να σε βρει.....Καλημέρα 💓!
 |
| Στέλνω μια εικόνα να σε βρει, να σε καλημερίσει, να σ’ ευχηθεί χρόνια πολλά και να ξαναγυρίσει! Τα χρώματα της χειμωνιάτικης Ικαρίας. ..απλά Μαγικά !Καλημέρα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!😉 |
Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016
Άκου πως μυρίζουν οι ορχιδέες της Ικαρίας !
Η οικογένεια των ορχεοειδών είναι η νεότερη-εμφανίστηκε πρίν 15 εκ.χρόνια- και η πιο πολυπληθής σε είδη οικογένεια του φυσικού βασιλείου. Βρίσκεται ακόμα σε συνεχή εξέλιξη. Συνεχώς ανακαλύπτονται καινούργια είδη και κάποια παλαιότερα ταξινομούνται σε διαφορετικά γένη γιατί διαφοροποιούνται μορφολογικά μετά απο τις έρευνες των επιστημόνων..
Λιμόδωρο το Εκτρωτικό. Μια απο τις πιο όμορφες ελληνικές ορχιδέες
Είδος της ανατολικής Μεσογείου Το συναντάμε κυρίως στην νότια Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου Το φυτό τρέφεται από ουσίες σε αποσύνθεση που βρίσκονται στο έδαφος όπως κάνουν οι μύκητες και ίσως δρα και ως παράσιτο στις ρίζες άλλων φυτών. Γι αυτό τον λόγω και δεν χρειάζεται τα φύλλα για φωτοσύνθεση κατά την ανάπτυξή του. Το όνομά του ίσως να το πήρε από την απόρριψη των φύλλων κατά άλλους όμως το όνομά του προέρχεται από τής ουσίες που έχει το φυτό και της οποίες στην αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν για εκτρώσεις. Το δυνατό υπόγειο τμήμα του, το ρίζωμα, μπορεί να υπάρχει έως και 10 χρόνια πριν ανθίσει. Γι αυτό ίσως θεωρείται από πολλούς σπάνιο.
Υπάρχουν φανατικοί του είδους σε όλο τον κόσμο.Η Ικαρία αποτελεί ένα κόσμο Ανεξερεύνητο για τις ορχιδέες ,έναν τόπο γεμάτο από μικρά Μυρωδάτα θαύματα για να τα "ακούς " σεργιανίζοντας την .......!
Limodorum abortivum
 |
Λιμόδωρο το Εκτρωτικό. Μια απο τις πιο όμορφες ελληνικές ορχιδέες
Είδος της ανατολικής Μεσογείου Το συναντάμε κυρίως στην νότια Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου Το φυτό τρέφεται από ουσίες σε αποσύνθεση που βρίσκονται στο έδαφος όπως κάνουν οι μύκητες και ίσως δρα και ως παράσιτο στις ρίζες άλλων φυτών. Γι αυτό τον λόγω και δεν χρειάζεται τα φύλλα για φωτοσύνθεση κατά την ανάπτυξή του. Το όνομά του ίσως να το πήρε από την απόρριψη των φύλλων κατά άλλους όμως το όνομά του προέρχεται από τής ουσίες που έχει το φυτό και της οποίες στην αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν για εκτρώσεις. Το δυνατό υπόγειο τμήμα του, το ρίζωμα, μπορεί να υπάρχει έως και 10 χρόνια πριν ανθίσει. Γι αυτό ίσως θεωρείται από πολλούς σπάνιο.
 | |
|
Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016
Ικαρία: Τι σχέση έχουν οι καρχαρίες με τους Ικαριώτες;?"Η βραδυκαρδία" ειναι το κλειδί της Μακροζωίας τους!!!
Στις 12 Αυγούστου, στο πλέον έγκυρο διεθνές επιστημονικό περιοδικό «Science», δημοσιεύτηκε μια μελέτη που αποτελεί σταθμό για τις γνώσεις μας σχετικά με την εξέλιξη των ειδών, που αφορά τους παράγοντες οι οποίοι προάγουν τη μακροβιότητα των έμβιων όντων και φυσικά του ανθρώπου. Οι ερευνητές διαπίστωσαν με πολύ αξιόπιστη μεθοδολογία ότι οι καρχαρίες της Γροιλανδίας, ένα από τα εκατοντάδες είδη αυτού του θηρευτή των ωκεανών, ζουν περίπου 400 χρόνια! Οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι με το ακραίο ψύχος ενεργοποιούνται γονίδια υπεύθυνα για τη μακροβιότητα. Επίσης, ότι με το ψύχος επιβραδύνονται βιοχημικές αντιδράσεις στον οργανισμό οι οποίες προάγουν τη γήρανση.Ένα άλλο στοιχείο είναι ότι η καρδιά του καρχαρία λειτουργεί με λίγους παλμούς και ότι κατά την κόπωση δεν αυξάνεται η καρδιακή συχνότητα, αλλά οι ανάγκες για κυκλοφορία μεγαλύτερου όγκου αίματος καλύπτονται με άλλους αντιρροπιστικούς μηχανισμούς. Δηλαδή το συμπαθητικό νευρικό σύστημα που προκαλεί και ταχυκαρδία και έχει βοηθήσει τα ανώτερα θηλαστικά και τον άνθρωπο να επιβιώσουν, δίνοντας κρίσιμες μάχες με το περιβάλλον, δεν λειτουργεί στον καρχαρία.
Άραγε πώς μπορούμε να μεταφέρουμε αυτή την εκπληκτική γνώση για τη διάρκεια της ζωής των καρχαριών της Γροιλανδίας στο περιβάλλον όπου ζει ο σύγχρονος άνθρωπος; Μία από τις πέντε (5) περιοχές στον πλανήτη που έχουν τους μακροβιότερους κατοίκους βρίσκεται στη χώρα μας και είναι το ακριτικό νησί της Ικαρίας. Μελετώντας τους κατοίκους του νησιού, επισημάναμε παράγοντες που συνδέονται με τη μακροβιότητα τόσο βιολογικούς όσο και περιβαλλοντικούς. Ένας από αυτούς είναι η ψυχοσωματική ισορροπία και η λειτουργία του συμπαθητικού νευρικού συστήματος σε χαμηλά επίπεδα. Το αποτέλεσμα αυτής της χαμηλής δραστηριότητας είναι οι χαμηλοί καρδιακοί παλμοί, η χαμηλή αρτηριακή πίεση και η επιβράδυνση μεταβολικών διεργασιών -πολλές φορές τοξικών- στον ανθρώπινο οργανισμό οι οποίες προκαλούν γήρανση. Επίσης, επισημάναμε γονιδιακές διαφορές του πληθυσμού των μακρόβιων σε σχέση με ανάλογα δείγματα από άλλες περιοχές. Επομένως, όπως στους καρχαρίες της Γροιλανδίας, έτσι και στους κατοίκους της Ικαρίας, η μακροβιότητα δεν φαίνεται να είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά αποτέλεσμα ενός ιδανικού συνδυασμού περιβάλλοντος, ψυχοσωματικής υγείας και γονιδιακού υποστρώματος. Η μακροβιότητα των ανθρώπων που ζουν στην Ικαρία είναι λίγες δεκαετίες πάνω από τον μέσο όρο και όχι οι απίστευτες ηλικίες τεσσάρων αιώνων που ισχύουν για τους καρχαρίες της μελέτης. Και μπορεί οι καρχαρίες που ζουν σήμερα στη Γροιλανδία να γεννήθηκαν όταν στη Γαλλία αυτοκράτορας ήταν ο Λουδοβίκος ΙΕ’, στην Ικαρία όμως οι μακρόβιοι θυμούνται τους Τούρκους να κατέχουν το νησί μέχρι το 1912.
Σήμερα, στη δίνη της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας, υπάρχει ο άμεσος κίνδυνος να ανατραπεί το ευνοϊκό περιβάλλον που συνδέεται με τη μακροζωία, αφού το συσσωρευμένο άγχος και η κατάθλιψη διεγείρουν το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο με τη σειρά του ανατρέπει τις βιολογικές ισορροπίες που ευνοούν τη μακροβιότητα.
Χρέος των πολιτικών μας, σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι να προφυλάξουν με τις δράσεις τους τον λαό από μία ακόμα επιβάρυνση πέρα από την οικονομική, αυτή που αφορά τη βράχυνση του βίου.
Ρεπορτάζ: Γιώργος Βιτσαράς http://www.ert.gr Μαρτυρία ενός φίλου Ικαριώτη Αγαπητέ φίλε , γεια σου. Σε χαιρετώ με τη συναίσθηση ενός συγγενούς σου. απ` την Ικαρία... Απ` την Ικαρία στην οποία, ο ζυμομύκητας που φτιάχνει το ικαριώτικο κρασί, επιβιώνει και αντέχει να "δουλεύει" ακόμη και στους 17,5` βαθμούς του μούστου. Θέλω να σου πω πως, έχω κι εγώ μια "βραδυκαρδία". Οι καρδιακοί παλμοί μου κυμαίνονται από 58 έως 64, το λεπτό. Και επειδή έχουμε υπεράριθμους γιατρούς στην Ελλάδα, τρεις διαφορετικοί καρδιολόγοι, ήθελαν να μου "φορέσουν" "βηματοδότη" κσι χωρίς να έχω κάποια σχετική πάθηση ή μεγαλοκαρδία, λόγω της "προκλητής ζήτησης υπηρεσιών υγείας", όπως ευσχήμως λέγεται η εξασφάλιση επαρκούς πελατείας σε πλεονάζοντες Γιατρούς. Τελικά με "έσωσε" ο Καθηγητής Κρεμαστινός. Ο οποίος -μετά από ειδικές εξετάσεις- μου διέγνωσε "σύνδρομο παρασυμπαθητικοτονίας" που συνοδεύεται από βραδυκαρδία-ανάλογη εκείνης των αθλητών, με δυνατή καρδιά- που σηματοδοτεί μακροζωία. Μακροζωία και μεγάλο προσδόκιμο ζωής, όπως μου εξήγησε ο Καθηγητής, αφού, αν υπάρχει ένα ανώτατο όριο αριθμού παλμών, στην αντοχή κάθε καρδιάς, ο βραδύκαρδος θα το φτάσει αργότερα των υπολοίπων άλλων...ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ
Sofoklis Glaros
Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016
Ο Φίλιππος και η τσαμπουνοφυλάκα του τα «έδωσαν» όλα ξεσηκώνοντας τους Ικάριους ομογενείς
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η τελευταία μέρα του 113ου συνεδρίου της Πανικαριακής Αδελφότητας «Ικαρος» που διοργανώθηκε στο ξενοδοχείο «Sheraton New York Times Square» στο Μανχάταν εμπεριείχε πολλές ευχάριστες εκπλήξεις τόσο για τους συνέδρους και τις οικογένειές τους, όσο για τους σερβιτόρους και το άλλο προσωπικό του ξενοδοχείου.
Πολλές από τις ευχάριστες εκπλήξεις με τις οποίες βρέθηκαν αντιμέτωποι οι σύνεδροι τις αναφέραμε στο ρεπορτάζ μας για την λήξη του συνεδρίου και σχετίζονταν τόσο με τις δωρεές προς την γενέτειρα οι οποίες ξεπερνούν κατά πολύ τις 150.000 δολάρια και τις υποτροφίες στους αριστούχους μαθητές της Αμερικής και της Ικαρίας και των Φούρνων, όσο και με την επίσκεψη στο Παγκόσμιο Εμπορικό Κέντρο της Νέας Υόρκης, το Μουσείο της 11ης Σεπτεμβρίου και τον υπό ανέγερση ναό του Αγίου Νικολάου.
Το βράδυ της Κυριακής μόλις άρχισαν τα όργανα να παίζουν οι σερβιτόροι, οι μπάρμαν και οι άλλοι που εκείνη την ώρα ήταν παρόντες και εξυπηρετούσαν τους ομογενείς παράτησαν τους δίσκους και τα σερβίτσια και παρακολουθούσαν τους οργανοπαίκτες και τους νέους που πιάστηκαν χέρι – χέρι και ξεκίνησαν το μεγάλο ξεφάντωμα.
Ηταν η πρώτη φορά που σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο του Μανχάταν ξεφάντωναν με ένα βιολί και με έναν ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα. «Για μας ήταν κάτι συνηθισμένο, αλλά για το προσωπικό του ξενοδοχείου ήταν ανεπάντεχο. Ηταν μια ευχάριστη έκπληξη η οποία θα μείνει βαθειά χαραγμένη στην μνήμη τους» δήλωσε στον Εθνικό Κήρυκα ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Πανικαριακής Αδελφότητας Αμερικής και Καναδά «Ικαρος» Γιώργος Παράλεμος.
Ερωτηθείς για τους οργανοπαίκτες επεσήμανε ότι ήταν η Βικτωρία Μαυρογιώργη από το Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνιας και ο Φίλιππος Καριμάλης, ο οποίος έπαιξε τον ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα και είχε έρθει αποκλειστικά για το συνέδριο από την Ικαρία.
Η τσαμπουνοφύλακα είναι ένα παραδοσιακό όργανο της Ικαρίας το οποίο είναι χειροποίητο και αποτελείται από τον ασκό – το οποίο είναι κατεργασμένο κατσικίσιο δέρμα – το επιστόμιο και τον αυλό. Σε άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας το όργανο αυτό το ονομάζουν «γκάιντα», ή «τσαμπούνα», ή «τουλούμι», ή «αγγείο».
Ο κ. Παράλεμος, ο οποίος ηγούνταν και της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου εξέφρασε την ικανοποίησή του για την επιτυχία του συνεδρίου και για τις αποφάσεις του σχετικά με τις δωρεές στο νησί, τις υποτροφίες και τα προγράμματα για τη νέα γενιά.
«Ευχαριστώ τους συμπατριώτες μας από όλη την επικράτεια των ΗΠΑ και του Καναδά που συμμετείχαν στο 113ο συνέδριο και συνέβαλαν στην επιτυχία, καθώς επίσης και την απερχόμενη διοίκηση με πρόεδρο την Ελευθερία (Τέρυ) Πλατή οι οποίοι αγωνίστηκαν με πάθος για την αναβάθμιση της Πανικαριακής Αδελφότητας», επεσήμανε ο κ. Παράλεμος.
Ερωτηθείς για τους στόχους της νέας ηγεσίας ο κ. Παράλεμος επεσήμανε ότι έχουν προσδιοριστεί με σαφήνεια και επικυρωθεί από το συνέδριο.
Ερωτηθείς για τους στόχους της νέας ηγεσίας ο κ. Παράλεμος επεσήμανε ότι έχουν προσδιοριστεί με σαφήνεια και επικυρωθεί από το συνέδριο.
«Στόχος της νέας ηγεσίας είναι αναβάθμιση του ρόλου της Πανικαριακής Αδελφότητας Αμερικής και Καναδά και η αναζωογόνηση όλων των τμημάτων και η ενίσχυση του Ιδρύματος της Πανικαριακής Αδελφότητας, το οποίο είναι ένα από τα πιο ισχυρά και συνάμα ιστορικά ιδρύματα της ομογένειας», κατέληξε ο κ. Παράλεμος.http://www.ekirikas.com
Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016
ΙΚΑΡΙΑ ...με τα μάτια της Τζένης Μπαλατσινού
Πάνω από είκοσι χρόνια ήθελα να επισκεφτώ την Ικαρία. Είχα ακούσει τόσους μύθους και ιστορίες που φάνταζε σαν τη χώρα του Ποτέ. Ιστορίες για τα εικοσιτετράωρα πανηγύρια, για τους ανθρώπους που ανοίγουν τα μαγαζιά τους ό,τι ώρα θέλουν, για τις άδειες παραλίες, για τους μαγαζάτορες που δεν βιάζονται να σε εξυπηρετήσουν, όπως και πολλές μεταφυσικές ιστορίες και φαντάσματα – τους αρέσει το μεταφυσικό στην Ικαρία.Όλες αυτές οι ιστορίες μαζί με το μυστικό της μακροζωίας, μου είχαν εξάψει τη φαντασία και ένοιωθα ενθουσιασμένη που επιτέλους θα πήγαινα έστω για τέσσερις ημέρες (γιατί την Ικαρία για να τη δεις θέλεις τουλάχιστον δέκα ημέρες).
Ξεκίνησα με πρόγραμμα και πολύ στοχευμένη για το ποια μέρη ήθελα να δω. Μεγάλος λάθος. Από ό,τι έβαλα στόχο, δεν έκανα τίποτα, εκτός να παραβρεθώ σε πανηγύρι. Να ‘ναι καλά η καλή μου φίλη Ναταλία και ο Νίκος, γιατί είναι εντελώς διαφορετικό να πας μόνος σου και αλλιώς να πας με Ικαριώτες.
Μόλις έφτασα, δίπλα από το αεροδρόμιο έριξα μια βουτιά στο Φάρο, μια μεγάλη παραλία με ωραίο βυθό, και μετά φάγαμε στο χωριό Καραβόσταμο, μια ώρα από το Φάρο, στην ψαροταβέρνα Μαντουβάλα, πάνω στη θάλασσα, όπου η μοναδική οικογένεια Τσιμπίδη, με την Τρισεύγενη, το Γιάννη, το Ζαχαρία και το Βαγγέλη, μας έφεραν τους ωραιότερους μπαλάδες (ψάρια) που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ μέχρι τότε, φάβα και μαυρομάτικα φασόλια με χταποδάκι, αλλά και συγκλονιστικά χόρτα και κολοκύθια. Όλα από το μποστάνι τους και όλα από τη δική τους τράτα.
Αφού είπαμε μεταξύ μας πολλές φορές πόσο ευλογημένοι είμαστε που βρισκόμαστε εδώ, αρχίσαμε να ανηφορίζουμε στο Πέζι στις Ράχες, που έχει μια μοναδική ιστορία. Δεν θα σας την πω, βρείτε τον Νίκο Πετρόγιαννη να σας την πει.
Μετά από μία ώρα διαδρομής φτάσαμε στο Πέζι, ένα υπέροχο πέτρινο σπίτι μέσα στο δάσος , που φάνταζε σαν να έχει βγει από παραμύθια του Άντερσεν.δάσος , που φάνταζε σαν να έχει βγει από παραμύθια του Άντερσεν.
Ίχνος σήματος κινητού, μεγάλη ελευθερία…. Το πιο κοντινό μέρος για να πιάσει το κινητό ήταν σε 15 περίπου λεπτά απόσταση με το αυτοκίνητο, στο χωριό Χριστός, ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά. Στον υπέροχο κεντρικό δρόμο που διασχίζει το «χωριό που δεν κοιμάται ποτέ», βρήκαμε την Κουζίνα, όπου αξίζει να δοκιμάσετε πουγκιά με λαχανικά και κάρυ είναι θεϊκό! Στο πολύ όμορφο μπαρ με τον υπέροχο κήπο, το Δενδρόσπιτο, ένα παλιό σπίτι που η Ανθοδέσμη και ο Κώστας μετέτρεψαν με πολύ αγάπη σε μικρό παράδεισο, υπάρχουν όντως δενδρόσπιτα αν θέλεις να αράξεις ψηλά.
Την άλλη μέρα, αφού ξυπνήσαμε και φάγαμε πρωινό σε ρυθμούς Ικαρίας, πήγαμε στο Λιβάδι, όπου καταλήγει το ποτάμι από το φαράγγι του Χάρακα. Εκεί μπορείς να κάνεις πολύ ωραίο κάμπινγκ.
Όμως αυτό το οποίο θα μπορούσες με μεγάλη ευχαρίστηση να πάρεις μαζί σου φεύγοντας από την παραλία, είναι να μάθεις για τους άνεμους στη σχολή Ανεμολογίας. Δηλαδή να συζητήσεις στην κυριολεξία » περί ανέμων και υδάτων».
Ανεβήκαμε από εκεί προς το βουνό για βραδινό, κοντά στον Προφήτη Ηλία. Στη ταβέρνα Άργιος, είχα την τύχη να μου πει όλη την ιστορία για την εξορία του, ο Ντίνος Πετρόγιαννης, ένας υπέροχος άνθρωπος με πανέμορφα μάτια που μίλαγε με γλύκα για όλα αυτά τα δύσκολα που του συνέβησαν στη ζωή στα χρόνια της εξορίας. Μουσικός, μοιραζόταν το δωμάτιό του με τον Λουντέμη και είχε όμορφες ιστορίες για τον Χατζιδάκι. Ομολογώ πως τελικά δεν ήξερα τίποτα για την εξορία.
Γυρίσαμε στο σπίτι ίσα-ίσα για να βάλουμε τα σωστά παπούτσια –τα οποία τελικά εγώ δεν έβαλα. Υποσημείωση κορίτσια να φοράτε κλειστά παπούτσια στα πανηγύρια για να μπορείτε να είστε ανταγωνιστικές στις πατημασιές.
Γύρω στα μεσάνυχτα πήγαμε στο πανηγύρι στις Καστανιές, νωρίς τελικά για ικαριώτικο πανηγύρι. Από το κατσικάκι μέχρι το γαλακτομπούρεκο, όλα πετανόστιμα, και το κρασί που έρεε άφθονο και ντόπιο, ό,τι πρέπει για να κάνεις κεφάλι. Η πιο συγκινητική στιγμή όταν η ορχήστρα έπαιξε ένα κομμάτι τανγκό και χόρεψαν όλοι, από τους υπερήλικες μέχρι τους νέους, έμοιαζε με παλιά ιταλική ταινία.
Ο κόσμος άρχισε να έρχεται μετά τις 3. Το πιο σημαντικό για να αντέξεις στο πανηγύρι είναι να μην αρχίσεις να πίνεις από την αρχή, έτσι ώστε να προλάβεις να χορέψεις το «Πώς το Τρίβουν το Πιπέρι», το τραγούδι με το οποίο κλείνουν όλα τα πανηγύρια στην Ικαρία. Δεν πρόλαβα, υπόσχομαι την επόμενη φορά. Την παράσταση έκλεψε ο 80χρονος Γιώργος Στενός, ο γνωστός μελισσοκόμος από το χωριό Χριστός, με την σπάνια χορευτική φιγούρα “κωλοκάθισμα» χωρίς χέρια.
Την επόμενη μέρα πήγαμε να δούμε το ηλιοβασίλεμα στη Μονή της Θεοκτίστης, στο χωριό Πηγή. Η πρώτη εντύπωση όταν φτάνεις είναι πως εκεί κατοικούσαν εξωγήινοι. Στο βάθος αγναντεύεις την Μεσσαριά και τις χαράδρες που ξεχύνονται μέσα στο άπειρο πράσινο.
Τρία νησιά έχουν σαν καύχημα την Αγία Θεοκτίστη. Η Λέσβος στην οποία γεννήθηκε, η Πάρος στην οποία έζησε τριάντα πέντε χρόνια ασκητική ζωή και η Ικαρία στην οποία βρίσκονται τα σεπτά λείψανά της.
Εκτός από την υπέροχη θέα και το ηλιοβασίλεμα αξίζει να φας στο καφενεδάκι τους λουκουμάδες της Μαρίας Φραντζέσκου, που προσέχει τη μονή, και να ακούσεις όλη την ιστορία του νησιού από μια γυναίκα που θα μπορούσε να είναι η προσωποποίηση της Ικαρίας. Έχει ένα αγέρωχο περπάτημα, φίνο αλλά ταυτόχρονα αντρικό. Σνόμπαρε τον Τζέιμι Όλιβερ, καθώς έφτιαξε μεν τραχανά μαζί του, αλλά όταν της ζήτησε να αρμέξουν την κατσίκα τον έστειλε να το κάνει μόνος του.
Το βράδυ, δοκιμάσαμε υπέροχο κρέας στο Slow Food στο Μάραθο, στην Ευαγγελία Μαρινάκη, σε μια όμορφη πλατεία. Φτιάχνει το δικό της τυρί, έχει τα δικά της ζώα και το δικό της μποστάνι.
Παρόλο που ήθελα να πάω και φημισμένη παραλία Σεϋχέλες αλλά και στην Μεσακτή των σέρφερς , αποφασίσαμε να πάμε στην μακρινή παραλία Τραπάλου. Η Καλλιόπη Παναγιωτίδου μαγειρεύει στη μοναδική ταβέρνα της παραλίας, και το μεσημεριανό μας εκεί εξελίχθηκε πάλι σε μικρό πανηγύρι με 10 άτομα. Και παρότι όλοι έπρεπε να πάνε σε ένα γάμο στη Λαγκάδα (μαζί κι εμείς ακάλεστοι) το κέφι που έγινε στη μικρή ταβέρνα, μας κράτησε και εμάς και τους καλεσμένους εκεί μέχρι αργά.
Αξίζει να παραβρεθείς σε ένα γάμο στην Ικαρία για να δεις το τσιμέντωμα το γαμπρού και πολύ αργά το βράδυ, το ψήσιμο της γραβάτας του που την κόβουν κομματάκια και την τρώνε οι φίλοι του. Η Ικαρία θα μπορούσες να πεις ότι είναι ένα πάτσγουορκ πολλών αντιθέσεων. Διαφορετικά κομμάτια που όταν ενώνονται δίνουν ένα ισορροπημένο, υπέροχο αποτέλεσμα. Σαν να παίζονται διαφορετικές ταινίες σε κάθε γωνία.
Το σίγουρο είναι πως η Ικαρία είναι αυτόνομη, κι αν ένα μέρος θα μπορούσε να αυτονομηθεί θα ήταν αυτό. Άλλωστε είχε αυτονομηθεί για ένα μικρό διάστημα, το 1912, πριν την ένωσή της με την Ελλάδα.
Οι άνθρωποι είναι ευγενέστατοι και φιλόξενοι, αρκεί να αφεθείς στους ρυθμούς του νησιού. Το μυστικό της μακροζωίας, όπως λέει η Μαρία Φραντζέσκου δεν είναι ούτε η διατροφή ούτε οι αργοί ρυθμοί. Είναι να ξυπνάς το πρωί και να ξέρεις ότι έχεις να κάνεις συγκεκριμένες δουλειές. Εάν έχεις παραιτηθεί και δεν δουλεύεις το μυαλό σου μέχρι να φύγεις από αυτό τον κόσμο, τότε είναι που γερνάς. Σοφά λόγια… http://www.jenny.gr φωτογραφίες https://www.instagram.com/jennybalatsinou/
Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016
Στον αέρα η λειτουργία των παιδικών σταθμών στην Ικαρία λόγω έλλειψης προσωπικού
Χωρίς προσωπικό οι παιδικοί σταθμοί στην Ικαρία.
Στον αέρα η λειτουργία των παιδικών σταθμών στην Ικαρία λόγω έλλειψης προσωπικού. Ο δήμος Ικαρίας έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας για το θέμα αυτό στα Υπουργεία Εσωτερικών, Εργασίας, την ΚΕΔΕ, τα πολιτικά κόμματα και την ΕΕΤΑΑ.
Ζητούμε, αναφέρει η επιστολή, την αρωγή όλων των εμπλεκομένων υπηρεσιών ώστε να μπορέσουν οι δικαιούχοι του προγράμματος να κάνουν χρήση του δικαιώματος τους, αλλά και ο δήμος να μην στερηθεί αυτές τις από κάθε άποψη αναγκαίες θέσεις εργασίας.
Αποκλειστικά κρατικοί, δημόσιοι, δωρεάν, σύγχρονοι και ασφαλείς βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, με κτιριακή επάρκεια, καταλληλότητα, υποδομή, επάρκεια και ποιότητα φαγητού.
Δωρεάν φοίτηση όλων των παιδιών στους δημοτικούς παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς.
Μόνιμο, εξειδικευμένο και επαρκές προσωπικό, με ενιαίο φορέα προσχολικής αγωγής, που ν’ ανήκει στο υπουργείο Παιδείας, με ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα σύμφωνα με τις ηλικιακές ανάγκες βρεφών και νηπίων.
Άμεση κρατική επιχορήγηση στους δήμους, για ν’ αντιμετωπιστεί η σημερινή εκρηκτική κατάσταση.
Καλούμε την ΚΕΔΕ να επανεξετάσει έστω και σήμερα την στάση της συνολικά απέναντι στην υλοποίηση του συγκεκριμένου προγράμματος και να απορρίψει την αντιδραστική εξέλιξη που φέρνουν οι νέες ρυθμίσεις ξεθεμελιώνοντας την λειτουργία και τον χαρακτήρα τον παιδαγωγικών δομών, μετατρέποντας τους παιδικούς σταθμούς σε parking βρεφών και νηπίων που θα κυνηγάνε κάθε χρόνο ως ευκαιρία, κάποιες ελάχιστες από τις πιο τσακισμένες οικογένειες». «Τα τελευταία χρόνια το ακριτικό νησί μας είδε τον πληθυσμό του να αυξάνεται λόγω της οικονομικής κρίσης. Τώρα πάνε να μας γυρίσουν στο μηδέν, καθώς οι γονείς, βλέποντας την τραγική κατάσταση στο χώρο της Παιδείας, εκτός όλων των άλλων προβλημάτων, θέλουν να εγκαταλείψουν ακόμα μια φορά τη γενέτειρά τους».Η αποκέντρωση είναι μια απάντηση στην κρίση, αλλά θέλει υποδομές, κάτι που δυστυχώς η Ικαρία μας στερείτε όχι μόνο τώρα, εν καιρώ κρίσης, αλλά και την εποχή που τα οικονομικά της χώρας ήταν πολύ καλύτερα».
Κυριακή 17 Ιουλίου 2016
Η Αγωνιστική παράδοση των Προγόνων μας «Χέρι σφιγμένο δυνατά, ὑψομένο πάνω ἀπ᾽ τον τοίχο»
Οι Άνθρωποι της Ικαρίας είναι καμωμένοι με ύλη, σκληρή, δύσκολη, και μάλλον Αγωνιστική και ίσως ειναι το μόνο που απομένει όταν όλα εξανεμίζονται, όταν φυσάει ο «ξαφνικός αγέρας». Οι Άνθρωποι γίνονται στοιχείο κοινό, στοιχείο βασικό στην παράδοση της Ικαρίας , κάτι που μαρτυρά και η Αγωνιστική της κουλτούρα . Πολλές φορές οι πέτρες τα βράχια, και οι Άνθρωποι ,έννοιες συνυφασμένες με αυτές του ήλιου, της ελιάς,της θάλασσας θα γίνουν τελικά σύμβολο ολάκερης της Ικαριακης γης, και της ρωμιοσύνης της :
Έτσι ίσως όταν φαίνεται πως σχεδόν όλα χάνονται, όταν ακόμη η νύχτα κατεβαίνει σκοτεινή απ,το βουνό και η θάλασσα λυσομανάει στο ακρογιάλι , όταν χάνεται σχεδόν κάθε Ελπίδα για λύσεις, αυτό που μένει είναι αυτή η περηφάνια μας αυτή η μάλλον ξεχασμένη ύλη που παραδόθηκε τόσους αιώνες από τους πρόγονους μας και διαμορφώνει πρόσωπα,και Ιστορίες της ιδιαίτερης Ικαριώτικης φύσης.
Παραμένει εκεί ως παράδοση, ως υλικό στο οποίο μπορούμε να επανέλθουμε και με αυτό να πελεκίσουμε νέα πρόσωπα, να βρούμε νέα «κλειδιά» στα προβλήματά μας, έναν νέο τρόπο ύπαρξης προσωπικό αλλά με την ίδια ουσία · αρκεί να έχουμε θέληση, το χέρι «σφιγμένο δυνατά, ὑψομένο πάνω ἀπ᾽τὸν τοῖχο» και από κάθε πρόκληση.
Με αφορμή την σημερινή επέτειο από την απελευθέρωση της Ικαρίας το 1912.
σας παραθέτουμε αποσπάσματα από τα περίφημα και άκρως ρεαλιστικά ποίηματά του «Ρωμιοσύνη» και «Λαός», μέσω των οποίων ψυχογραφεί και παράλληλα εξυμνεί όλους τους Έλληνες Αγωνιστές …
Ρωμιοσύνη: «Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό,
αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα,
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο,
αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο…
αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα,
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο,
αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο…
Τὸ χέρι τους εἶναι κολλημένο στὸ ντουφέκι
τὸ ντουφέκι εἶναι συνέχεια τοῦ χεριοῦ τους
τὸ χέρι τους εἶναι συνέχεια τῆς ψυχῆς τους –
ἔχουν στὰ χείλια τους ἀπάνου τὸ θυμὸ
κ᾿ ἔχουνε τὸν καημὸ βαθιὰ-βαθιὰ στὰ μάτια τους
σὰν ἕνα ἀστέρι σὲ μία γοῦβα ἁλάτι.
τὸ ντουφέκι εἶναι συνέχεια τοῦ χεριοῦ τους
τὸ χέρι τους εἶναι συνέχεια τῆς ψυχῆς τους –
ἔχουν στὰ χείλια τους ἀπάνου τὸ θυμὸ
κ᾿ ἔχουνε τὸν καημὸ βαθιὰ-βαθιὰ στὰ μάτια τους
σὰν ἕνα ἀστέρι σὲ μία γοῦβα ἁλάτι.
Τo ψωμὶ σώθηκε, τὰ βόλια σώθηκαν,
γεμίζουν τώρα τὰ κανόνια τους μόνο μὲ τὴν καρδιά τους.
γεμίζουν τώρα τὰ κανόνια τους μόνο μὲ τὴν καρδιά τους.
Τόσα χρόνια πολιορκημένοι ἀπὸ στεριὰ καὶ θάλασσα
ὅλοι πεινᾶνε, ὅλοι σκοτώνονται καὶ κανένας δὲν πέθανε –
πάνου στὰ καραούλια λάμπουνε τὰ μάτια τους,
μία μεγάλη σημαία, μία μεγάλη φωτιὰ κατακόκκινη
καὶ κάθε αὐγὴ χιλιάδες περιστέρια φεύγουν ἀπ᾿ τὰ χέρια τους
γιὰ τὶς τέσσερις πόρτες τοῦ ὁρίζοντα…
ὅλοι πεινᾶνε, ὅλοι σκοτώνονται καὶ κανένας δὲν πέθανε –
πάνου στὰ καραούλια λάμπουνε τὰ μάτια τους,
μία μεγάλη σημαία, μία μεγάλη φωτιὰ κατακόκκινη
καὶ κάθε αὐγὴ χιλιάδες περιστέρια φεύγουν ἀπ᾿ τὰ χέρια τους
γιὰ τὶς τέσσερις πόρτες τοῦ ὁρίζοντα…
Ὅσο πᾶνε τὰ χέρια τους μοιάζουνε πιότερο τὸ χῶμα
ὅσο πᾶνε τὰ μάτια τους μοιάζουνε πιότερο τὸν οὐρανό.
ὅσο πᾶνε τὰ μάτια τους μοιάζουνε πιότερο τὸν οὐρανό.
Λαός: «Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια,
σωπαίνει, ακούει, κι όσα του λες τα δένει κομπολόγια.
Και κάποιο βράδυ – πες σαν χτες – υψώνει το κεφάλι
κι αστράφτουνε τα μάτια του κι αστράφτει ο νους του πάλι.
Κι όπως περνάν κι όπως βροντάν, μαδάει ο αγέρας ρόδα
κι από τη λάσπη ξεκολλά της Ιστορίας η ρόδα.
Και τούτο το περήφανο, τ” άμετρο ψυχομέτρι,
μόνη σημαία το φως κρατεί, μόνο σπαθί το αλέτρι.
Κι από τους τάφους ξεκινάν όλοι οι νεκροί του Αγώνα
και μπαίνουν πάλι στη σειρά με σιδερένιο γόνα.
Και φέγγουνε τα μάτια τους σ” όλο το μέγα βάθος
σάμπως Ανάστασης κεριά μετά από τ” Άγιο Πάθος.
Νάτος, περνάει ο αδούλωτος στρατός της δικαιοσύνης
και πάει να σπείρει όλη τη γης με στάρι κι άστρα ειρήνης.
Κι ως πάνω τους η Λευτεριά πάλλοντας ανατέλλει
φουσκώνει η άκρατη καρδιά του ανθρώπου σαν καρβέλι. Αναφορές http://anaghrapho.blogspot.gr/ http://www.pygmi.gr/
Η ίδρυση της Ελεύθερης Πολιτείας της Ικαρίας το 1912
 |
| “Πέτρα σκληρή και άγονη με κάτοικους απόρους, κι’ αυτούς τους τοποθέτησαν εξ’ ίσου εις τους φόρους [...] Μόνη σου παραδόθηκες μ’ αγάπη στην Ελλάδα, Και κείνη σ’ έχει σήμερα σαν μια καλή γελάδα….” |
Με αφορμή την Ιταλική κατοχή, αντιπρόσωποι των ελληνικών νησιών συναντήθηκαν στο μοναστήρι του Ιωάννη του Θεολόγου στην Πάτμο από τις 3 έως τις 5 Ιουνίου του 1912. Στις 4 του ίδιου μήνα, οι αντιπροσωπείες κήρυξαν τη δημιουργία της «Πολιτείας του Αιγαίου» εκφράζοντας έτσι την κοινή τους επιθυμία για ένωση με την υπόλοιπη Ελλάδα και την αποχώρηση των Ιταλών.
Ο Χ. Παμφίλης, δικηγόρος και εκπρόσωπος της «Ικαριακής εν Αιγύπτω Αδελφότητος» βρέθηκε μεταξύ αλληλέγγυων νησιωτών του Αιγαίου σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην Αλεξάνδρεια. Τάχθηκε υπέρ του ένοπλου αγώνα κατά των Τούρκων στην Ικαρία και πρότεινε την κήρυξη της αυτονομίας των όμορων νησιών. Οι Ικαριώτες, κατόπιν τούτου, ήρθαν σε επαφή με την ελληνική κυβέρνηση μέσω του γιατρού Ιωάννη Μαλαχία.
Ξεκίνησαν άμεσα τις προετοιμασίες για την εκπαίδευση των ανδρών στη μάχη. Ο απεσταλμένος του Υπουργείου Εξωτερικών Κ. Μυριανιθόπουλος Κυπραίος, ηγήθηκε του ένοπλου σώματος των Ικαρίων. Στην εξέγερση που ακολούθησε, οι Ικαριώτες κατάφεραν να επανακτήσουν τον έλεγχο εδαφών. Έφτασαν στο χωριό Χρυσόστομος όπου έλαβε χώρα μία αιματηρή μάχη, κατά τη διάρκεια της οποίας σκοτώθηκε ο Ι. Σπανός.
Το τελευταίο προπύργιο των Τούρκων ήταν το διοικητήριο στον Άγιο Κήρυκο. Οι υπερασπιστές του παραδόθηκαν και μαζί με άλλους αιχμαλώτους μεταφέρθηκαν στη Σάμο, από όπου κατευθύνθηκαν στη συνέχεια προς την Έφεσο.
Η ένωση της Ικαρίας με την Ελλάδα δεν πραγματοποιήθηκε σε αυτή την ευνοϊκή για τα ελληνικά δεδομένα συγκυρία. Η ελληνική κυβέρνηση πρότεινε στους Ικαριώτες να κηρύξουν την ανεξαρτησία του νησιού, παρά το θετικό αποτέλεσμα του ένοπλου αγώνα. Σε ψήφισμα που ακολούθησε σύσσωμος ο Ικαριώτικος λαός έδωσε την έγκρισή του για την ανακήρυξη της «Ελεύθερης Αυτόνομης Πολιτείας».
Την εξουσία της Πολιτείας, ανέλαβε η Διοικητική Επιτροπή. Αποτελούνταν αρχικά από εννέα δημογέροντες οι οποίοι αυξήθηκαν σε δώδεκα, υπό την προεδρία του Ι. Μαλαχία. Καθόρισαν σημαία με χρώμα κυανό και ένα λευκό σταυρό στο κέντρο της.
Ο Φρ. Καρέρ έγραψε τους στίχους του Ύμνου της Πολιτείας και τη μελοποίησή του ανέλαβε ο Κ. Ψάχος. Η Ελεύθερη Πολιτεία της Ικαρίας, κατά τον πεντάμηνο βίο της οργάνωσε τον τομέα της Διοίκησης, εξέδωσε γραμματόσημα και εφημερίδα.
Προχώρησε στη σύσταση σωμάτων ακτοφυλακής και χωροφυλακής. Αποφάσισε τη λειτουργία δικαστηρίων, ταχυδρομείου και τελωνείου.
Στην αρχή του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου μία ομάδα Ικαριωτών υπό τις διαταγές του Α. Βλαχόπουλου αποπειράθηκε να καταλάβει το νησί με δυνάμεις που αποβίβασε από το αντιτορπιλικό «Θύελλα».
Στις 4 Νοεμβρίου 1912, με επίσημη τελετή που έγινε στον Εύδηλο η Ικαρία ενώθηκε τελικά με την Ελλάδα. Η προσχώρηση του ακριτικού νησιού αναγνωρίστηκε και διεθνώς από τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου που υπογράφηκε το 1913. http://tvxs.gr/
Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016
Η θεατρική ομάδα DUENDE ένας ερασιτεχνικός θίασος από τις Ράχες Ικαρίας.
Η θεατρική ομάδα DUENDE είναι ένας ερασιτεχνικός θίασος από τις Ράχες Ικαρίας. Ιδρύθηκε ουσιαστικά τον Χειμώνα του 2002-2003 όταν μια παρέα από εκπαιδευτικούς και μόνιμους κάτοικους του νησιού διάβασαν και αποφάσισαν να ανεβάσουν την «Θαυμαστή Μπαλωματού» του Λόρκα. Από τον Λόρκα και την Ισπανία προέρχεται και το όνομα DUENDE που αποδίδεται στα Ελληνικά ως «ξωτικό» ή «τελώνιο» και σε μια πιο αναλυτική μετάφραση ως ο «δαίμονας της καλλιτεχνικής δημιουργίας που εκπορεύεται από τη φθαρτότητα της ύπαρξης».
Η DUENDE όπως και όλες οι ερασιτεχνικές ομάδες της επαρχίας «αναπνέουν» τον ιδιαίτερο αέρα της περιοχής που δρουν και μεγαλώνουν. Έτσι, η DUENDE κληρονόμησε από την Ικαρία το πνεύμα δημοκρατίας, αυτοοργάνωσης, ανοχής καθώς και τους χαλαρούς ρυθμούς του νησιού.
Στα 14 χρόνια συνεχούς λειτουργίας της η DUENDE έχει ανεβάσει ήδη 18 θεατρικά έργα, τα περισσότερα από τα οποία είναι κλασικά του ευρωπαϊκού ρεπερτορίου. Πάνω από 100 κάτοικοι του νησιού, μόνιμοι ή προσωρινοί, έχουν συμμετάσχει με οποιονδήποτε τρόπο στις παραστάσεις της ως ηθοποιοί ή συντελεστές. Εκπαιδευτικοί, μικροεπιχειρηματίες, εμποροϋπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, νοικοκυρές, οικοδόμοι, σερβιτόροι, ξυλουργοί, αγρότες και όλων των ειδών τα επαγγέλματα που ευδοκιμούν στο νησί. Αυτή η συνύπαρξη ατόμων από διαφορετικούς χώρους και με διαφορετικές κουλτούρες έχει δώσει τον απαραίτητο αέρα ανανέωσης που είναι πολύτιμος για κάθε ερασιτεχνική ομάδα. Επίσης έχει κάνει την DUENDE μια ομάδα πλήρως ενταγμένη στην τοπική κοινωνία. Έτσι, σχεδόν όλες οι παραστάσεις της έχουν την αποδοχή και τη στήριξη του κοινού της Ικαρίας. Χωριά 100-200 κατοίκων έχουν παρακολουθήσει όλα αυτά τα χρόνια Μπρεχτ, Σέξπηρ, Ιονέσκο, Ουίλιαμς δηλαδή μεγάλα λαϊκά έργα. Το ότι η σχέση θεατρική ομάδα-τοπική κοινωνία είναι μια σχέση αμφίδρομη επιβεβαιώνεται χρονιά με τη χρονιά. Η Ικαρία «αιμοδοτεί» ποικιλοτρόπως την DUENDE, η DUENDE αλλάζει την Ικαρία.
Με αυτή τη στήριξη του κοινού αλλά και με πολλή εθελοντική εργασία των μελών της η DUENDE έχει έναν αξιοζήλευτο εξοπλισμό σε φώτα, ηχητικά, σκηνικά, κοστούμια πάντα διαθέσιμο σε οποιοδήποτε πολιτιστικό δρώμενο του νησιού: Θεατρικές παραστάσεις ομάδων από άλλα μέρη, σχολικές παραστάσεις, συναυλίες κ.λπ.
Όποιος γνωρίζει τα «θεατρικά» της Ικαρίας ξέρει πολύ καλά ότι το νησί πάσχει από έλλειψη υποδομών. Η Θ.Ο.DUENDE έχει παλέψει με τις μικρές της δυνάμεις να αντιπαρατεθεί στο πρόβλημα. Οι παραστάσεις της παρουσιάζονται σε αυλές σχολείων, πλατείες, θερινά σινεμά, αίθουσες συλλόγων. Πάνω από 30 διαφορετικοί χώροι στην Ικαρία έχουν φιλοξενήσει τις παραστάσεις της DUENDE. Αυτή η κουλτούρα «μπουλουκιού», η ρουτίνα «μεταφέρουμε-στήνουμε-παίζουμε-ξεστήνουμε» είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της DUENDE και η συγκολλητική ουσία των μόνιμων μελών της.
Από το 2009 η Ομάδα κάνει πρόβες στο πρώην δημοτικό σχολείο Μανδριών, ένα χώρο που με πολύ εργασία έχει μετατρέψει σε ένα φιλόξενο στέκι. Τα τελευταία χρόνια, η αυλή του σχολείου έχει μετατραπεί σε ένα υπαίθριο θέατρο και εκεί θα είναι ο χώρος που θα γίνει η Θεατρική Συνάντηση Φιλίας.
Η τυπική ίδρυση της Ομάδας έγινε την Άνοιξη του 2007 όταν η Ομάδα έγινε νομικό πρόσωπο (σωματείο) με καταστατικό, Δ.Σ., απολογισμό κ.λπ. Βέβαια, αυτή η ίδρυση κάθε άλλο παρά τυπική ήταν, αφού μας έδωσε την δυνατότητα να συμμετέχουμε στο Φεστιβάλ που διοργανώνει κάθε χρόνο η Ομοσπονδία Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου. Αυτή η επικοινωνία και η συνεύρεση με άλλες ομάδες νησιών του Αιγαίου έχει σπρώξει μπροστά την DUENDE όπως και όλες τις Ομάδες που συμμετέχουν. Γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά, ότι η λέξη «Ερασιτεχνικό» έχει θετική έννοια (και είναι τίτλος τιμής) όταν αναφερόμαστε στο θέατρο. Πολλές ομάδες στο Αιγαίο (και φανταζόμαστε και στην υπόλοιπη χώρα) έχουν προχωρήσει πολύ μπροστά την υπόθεση του Ερασιτεχνικού Θεάτρου: Εκπληκτικές σκηνοθεσίες, άψογες ερμηνείες, πρωτοποριακά σκηνικά, απαράμιλλης αξίας έργα δείχνουν ότι το Ερασιτεχνικό Θέατρο είναι συμπληρωματικό του Επαγγελματικού και όχι φτωχή απομίμησή του. Αυτές οι συλλογικές προσπάθειες σπρώχνουν όλες τις ομάδες για καλύτερα αποτελέσματα και ταυτοχρόνως κάνουν τις τοπικές κοινωνίες συμμετέχουσες και κοινωνούς υψηλού επιπέδου καλλιτεχνικών δημιουργιών.
Η ενασχόληση κάποιου με το Ερασιτεχνικό Θέατρο έχει πολλά οφέλη. Ένα από αυτά, και ίσως το πιο σημαντικό, είναι η δημιουργία ισχυρών ανθρώπινων-φιλικών δεσμών μεταξύ των συντελεστών μιας παράστασης. Αυτές οι φιλικές σχέσεις απλώνουν μάλιστα και μεταξύ συντελεστών από διαφορετικές ομάδες. Αυτός είναι ο κύριος λόγος διοργάνωσης της Θεατρικής Συνάντησης Φιλίας. Τέσσερις αιγαιοπελαγίτικες ομάδες από τη Μυτιλήνη, τη Σάμο, την Τήνο και την Κω μαζί με την DUENDE θα βρεθούν για 5 ημέρες στην Ικαρία, θα συσφίξουν τις ήδη στενές τους σχέσεις, θα ανταλλάξουν εμπειρίες και προβληματισμούς και θα δείξουν στο κοινό που θα παρακολουθήσει τις παραστάσεις ότι το Ερασιτεχνικό Θέατρο είναι χώρος όπου η συλλογική προσπάθεια παράγει ορατό αποτέλεσμα, η συνεργασία γεννάει την αισιοδοξία. Κάτι τόσο πολύτιμο για όλους μας.
ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ DUENDE
| ΕΤΟΣ | α/α | ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ | ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ |
| 2003 | 1 | Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΜΠΑΛΩΜΑΤΟΥ | FEDERICO-GARCIA LORCA |
| 2004 | 2 | ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ | WHILLIAM SHAKESPEAR |
| 2005 | 3 | ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ | ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ |
| 2006 | 4 | Η ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ | BERTOLD BRECHT |
| 2007 | 5 | Ο ΔΡΑΚΟΣ | ΕUGENI SHWARZ |
| 2008 | 6 | Η ΦΑΛΑΚΡΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ/ΟΙ ΒΛΑΒΕΡΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ | EUGENE IONESCO / ANTON CHEKHOV |
| 2009 | 7 | ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ | ERIC-EMMANUEL SCHMITT |
| 2010 | 8 | ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΠΑΤΕΩΝΑ | ALEXANDRE OSTROVSKY |
| 2011 | 9 | O ΜΠΙΝΤΕΡΜΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ | ΜΑΧ FRISCH |
| 10 | ΛΕΥΤΕΡΟ ΖΕΥΓΑΡΙ | DARIO FO – FRANKA RAME | |
| 2012 | 11 | ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ | ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΛΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ |
| 12 | ΠΩΣ ΝΑ ΛΗΣΤΕΨΕΤΕ ΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ | SΑΜΜΥ FAYAD | |
| 2013 | 13 | ΑΝ ΕΣΥ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ | ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΕΪΤΑΝΗ |
| 14 | Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ | TEΝNESSΕΕ WHILLIAMS | |
| 2014 | 15 | O ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΣΕ ΤΣΟΥΑΝ | BERTOLD BRECHT |
| 16 | ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ / ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΤΟΥ | Γ. ΡΙΤΣΟΥ / Ι. ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ | |
| 2015 | 17 | BLACK OUT | JACK SHARKEY |
Επιμέλεια – οργάνωση αφιερώματος: Νάσος Μπράτσος http://www.ert.gr/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)