Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παραδοσιακά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παραδοσιακά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016

Εκεί στον Κακοπέρατο.

Μια φορά κι έναν καιρό στο νότιο τμήμα του νησιού, πάνω από το χωριό Ξυλοσύρτης, στο οροπέδιο της Κάμπας, από την εκκλησία της Παναγιάς στην πλευρά την αντικρινή, ζούσε μια γριά, μόνη, αυτή και τα κατσίκιά της. Μόνη να τα βοσκήσει, μόνη να τ΄αρμέξει, να τα κουρέψει, να τα γνοιαστεί. Κι εκείνα να της δώσουν γάλα, τυρί, κρέας, μαλλί, να πουλήσει, να πορευτεί... Κι όλα πήγαιναν καλά μέχρι τη χρονιά που συνέβη το κακό. Ο βαρύς χειμώνας είχε ξεπεραστεί, ο Μάρτης αποχωρούσε χωρίς απρόοπτα και τότε ήταν που η Γριά δε συγκρατούσε τη χαρά της απ΄ τα μπερεκέτια της, μόν΄ τραγουδούσε: «Στην πομπή σου Μάρτη μου, δέκα αμπάδια κούρεψα και δέκα μονοκέρια!».
Τι το ήθελε; Τ ΄άκουσε ο Μάρτης, έγινε πυρ και μανία! Έπρεπε αυτή η αναιδέστατη που δεν τον ψηφούσε, να πάρει ένα «μάθημα» για την αλαζονεία της... Έλα , όμως, που τότε ο Μάρτης είχε 28 ημέρες και ο Φεβρουάριος 31. Παίρνει, λοιπόν, από κοντά τον Φλεβάρη και πες πες τον έπεισε να του δανείσει τρεις ημέρες, για να προλάβει να αναταράξει τη φύση . Έτσι κι έγινε, χωρίς ο Φλεβάρης να καταλάβει ότι θα ήταν «δανεικές κι αγύριστες» από τούδε και στο εξής οι ημέρες του.
Τέτοιο βουητό, τέτοια αντάρα, τέτοια νεροποντή, τέτοια καταστροφή είχε χρόνια να δει το βουνό... Μαύρισε η πλάση, ξεριζώνονταν οι βράχοι, πλημμύρισε ο τόπος. Πάει η καλύβα της Γριάς , πάνε και τα κατσικάκια. Πνίγηκαν όλα, άσπρα και μαύρα, με κέρατα και χωρίς. Αλλά και η ίδια δεν είχε καλύτερη τύχη. Η καψερή, αφού είδε πρώτα όλες τις ψυχές από το βιός της να χάνονται, παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά, καταπληγωμένη σε χαράδρες και σε ρουμάνια, για να καταλήξει, άψυχη πια, να πετρώσει στη θάλασσα ανατολικά του χωριού, εκεί στον Κακοπέρατο.http://www.ikariamag.gr/
                 Πολύ ισχυρό μελτέμι, έντασης 9 Μποφόρ, το πρωί της 14ης Αυγούστου 2016 στον Ξυλοσύρτη Ικαρίας. https://www.facebook.com/photographicstories1

Τρίτη 16 Αυγούστου 2016

Ικαρία μου στραυρόραβδη παλιά καταβολάδα κρασάκι που με κέρναγες ούλη την ημέρα

  Zafeiris Haitidis                                                                                                                        Η Ικαρία         του       Δεκαπενταύγουστου                                                               Λαγκάδα   2016 
https://scontent.cdninstagram.com
                                                                                                                                                                     
eimai o kanenas

Τρίτη 9 Αυγούστου 2016

Πανηγύρι Μανδριά τώρα

Σιφούνι μου στραβοραδο παλια καταβολαδα
Κρασακι που με κερναγες ουλη την εβδομαδα

Εχω τραγουδια να σας πω ενα σακι γιουματο
μα ηξεκολωθην το σακι και πεσαν ουλα κατω

Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

14 Μαΐου πανηγύρι στον Άγιο Ισίδωρο

Το καλοκαίρι γυρίζει κάθε χρόνο για πολλούς και διάφορους λόγους... Τα πανηγύρια είναι σίγουρα ένας λόγος για να γυρίζεις κάθε χρόνο στην Ικαριά.
Γυρίζεις για να ζήσεις την εμπειρία του ικαριώτικου χορού μέχρι το πρωί, το πρωί που το βρίσκει για τα καλά ο ήλιος. Γιατί οι Ικαριώτες δε σταματούν το γλέντι και τον χορό και μαζί τους ούτε κι εσύ…
Κι ίσως να είσαι εσύ που δεν είχες ξαναχορέψει ποτέ. Στην Ικαρία όμως θα καταλάβεις ότι ούτε το «πότε» έχει σημασία, αφού με τον χρόνο και τα ρολόγια έχει μαλώσει όλο το νησί. Αλλά ούτε και το «ποτέ» ισχύει, γιατί θα χορέψεις και θα ξαναχορέψεις, θα πιεις και θα ξαναπιείς, θα πας και θα ξαναπάς. .... Πολλά πανηγύρια στην Ικαρία, ίσως τα καλύτερα, ξεκινάνε μέρα από το μεσημέρι και τελειώνουν την άλλη μέρα. Μέσα σε ξέφωτα, που για να τα βρεις ακολουθείς ακόμη και χωμάτινες διαδρομές, σε υψώματα, στους αυλόγυρους εκκλησιών ή δίπλα σε ένα απομονωμένο ξωκλήσι.....Το Τοπίο ,οι Άνθρωποι ,το Ικαριώτικο κρασί που συνοδεύετε πάντα με άγριο ρασκό κατσίκι και το μαγικό Βιολί κάνουν τα πανηγύρια του νησιού απλά Μοναδικά ! 14 Μαΐου αύριο με πανηγύρι στον Άγιο Ισίδωρο, ίσως ένα από τα καλύτερα .....μη το χάσεις !
Photo by kalimers

 Photo by armitatz                                                                                                                                         

Photo by Leo Polla Psemata


Photo by KOSTASD


Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

Οι κουλούρες της Λαμπρής του Αγίου Δημητρίου

Η Μεγάλη Πέμπτη είναι η πιο πολυσύχναστη και παραδοσιακή ημέρα της εβδομάδας του Πάσχα , ειναι η ημέρα που  οι γυναίκες βάφουν τα αυγά και κάνουν  τα τσουρέκια τους , Στην Ικαρία, τα τσουρέκια ονομάζονται κουλούρες. Στο   φούρνο μας στον Άγιο Δημήτρη, ένα μικρό χωριό που αποτελεί μέρος των Ραχών, στη βόρεια πλευρά του νησιού, μισή  ντουζίνα γυναίκες έχουν αναλάβει στο πίσω δωμάτιο την παρασκευή των τσουρεκιών. Ζυμώνουν και πλάθουν κορδόνια  ζύμης, φτιάχνοντας χρυσο-κίτρινες   πλεξούδες  σε διακοσμητικά ψωμιά σε ειδικά σχήματα, κουλούρες ή καλαθάκια ή λαζαράκια ή λαζαρίνες, με πόδια, χέρι, κεφάλι και τις στολίζουν με κόκκινο αυγό. Τις ονοματίζουν για τα μέλη της οικογένειας, τα βαφτιστήρια, τους συγγενείς, τον δάσκαλο, κ.ά. Προσφέρουν  τις λαμπριάτικες κουλούρες, σε διαφορετικά σχήματα, ανάλογα, με το φύλο, την ιδιότητα, την ηλικία: καλαθάκια ή λαζαράκια στα αγόρια, λαζαρίνες στα κορίτσια, σχήμα κουλούρας στρογγυλής στους συγγενείς και στο δάσκαλο. ..........Έξω από το φούρνο, μερικές γυναίκες   μεταφέρουν μακριά τα μαύρα ταψιά που , δανείστηκαν από τον αρτοποιό, γεμάτα με τις  χρυσές μοσχομυριστές κουλούρες τους . .......Κάπως έτσι λοιπόν όλη μέρα οι γυναίκες του Αγίου Δημητριου πάνε και έρχονται κουβαλώντας τις Πασχαλινές τους δημιουργίες ..........Χρόνια πολλά ,Καλή Ανάσταση από τις γλυκύτατες μοναδικές  Καριωτίνες ..και του χρόνου να ήμαστε καλά  να "παλεύουμε" με  τις κουλούρες μας Χρόνια πολλά και ένα ευχαριστώ στους ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΟΥΣ Φουρνάρηδες που μας παραχωρούν τον χώρο τους και τα αυτάκια  τους  ....το τελευταίο πιστέψτε με ειναι ένας πραγματικός Άθλος  !                  ΠΗΓΕΣ      http://frame.bloglovin.com/  http://www.ikariamag.gr/

Κυριακή 24 Απριλίου 2016

Πάσχα και Πρωτομαγιά ,ένα μεγάλο τραπέζι στην αυλή της Ικαρίας !

Πάσχα στην Ικαρία Mια διαφορετική κοινωνία...Δεν έχει σημασία πόσο κοντά η μακριά βρισκόμαστε ..σημασία έχει μόνο που πεθυμά να σεργιανίζει η καρδιά μας!

.    ΝΙΚΑΡΙΑ ΜΟΥ 


του Σπύρου Τέσκου                                                                                                                                        Η ελευθερία, η ισότητα και η αλληλεγγύη… μια διαφορετική κοινωνία…
Ο τόπος…
Οι άνθρωποι…
Ο τρόπος ζωής…
Οι παραδόσεις…
Η φιλοσοφία…Οι Ικαριώτες την κρίση την αντιμετωπίζουν όπως όλα τα δύσκολα .Φιλοσοφημένα !Με χαμόγελο και υπομονή <<Κάτι θα βρέξει>> λένε Κι άμα πεινάσουμε υπαρχει εδώ παρακάτω και η θάλασσα που ειναι γεμάτη ψάρια  Κι άμα τα ψάρια δεν μας φτάνουνε υπαρχει και η τσάπα  για τα περιβόλια μας  Άντε στην υγειά μας λοιπόν γιατί 
<<Τούτη η Γη που την πατούμε «όλοι μέσα θε να μπούμε....και στην άχαρη ζωή μας
για να σβήσουν  οι καημοί μας
θέλει γλέντι, έρωτα, τραγούδι
να καεί λοιπον το πελεκούδι για να αναστηθεί η ζωή μας >>Κάπως έτσι λοιπόν οι Ικαριώτες πάνω στο φιλοσοφείν δια του χορού  και του κρασιού φτάνουν μέχρι τα εκατό και δεν τους φτάνουν ...                                    
Τα "μνημόσυνα" είναι ένα έθιμο που εξακολουθεί να τελείται ακόμα και σήμερα ανήμερα της Κυριακής του Πάσχα, κυρίως σε χωριά της Βόρειας Ικαρίας. Αναφέρεται σε προσφορές κρέατος και κρασιού που κάνει μια οικογένεια για τους νεκρούς της. Την τιμητική τους έχουν και τα περίφημα πανηγύρια του νησιού που διοργανώνονται κάθε χρόνο και  φέτος τυχαίνει με το πανηγύρι της πρωτομαγιάς στο μοναστήρι του Μαυριάνου μέσα στο Πάσχα, οπότε και συνεχίζεται αμείωτη η ζεστή ατμόσφαιρα των εορτών.                                            Ελάτε  το Πάσχα,στην Ικαρία να  χόρτασε τε εικόνες, ανθρώπους, φαγητά, κρασιά . Ελάτε να νιώσετε ότι βρίσκεστε  σε ένα άλλο κράτος, όπου οι άνθρωποι βάσει νόμου ειναι  υποχρεωμένοι να γελούν, να πίνουν, να χαίρονται, να μιλούν και να χορεύουν. Κάπως έτσι θα  καταλάβετε  σε τι τόπο μεγάλωσαν αυτοί οι μπαγάσηδες, που θα ’λεγε κι ένας φίλος, και αρνούνται τόσο πεισματικά να γεράσουν. ......                                                        «Δεν έχει σημασία πόσο κοντά ή μακριά είμαστε
Όχι όμως πιο μακριά απ’ την καρδιά μας
Πάντα σίγουροι για μας του ίδιους
Και τίποτε άλλο δεν έχει σημασία!
Ψάχνω για εμπιστοσύνη και τη βρίσκω σε σένα
Κάθε μέρα για μας είναι κάτι καινούριο.....      Κάθε μέρα ειναι μια Ανάσταση   !                                                                                                       


Τρίτη 19 Απριλίου 2016

Η ευλογία της Μητέρας του Θεού για τα άνθη του φασκόμηλου

Για τα φαρμακευτικά φυτά έχουν ειπωθεί από τους αρχαίους χρόνους πολλοί μύθοι. Αυτοί οι μύθοι αντανακλούν τη βαθιά ριζωμένη πεποίθηση και σεβασμό του Ανθρώπου για αυτά τα φαρμακευτικά φυτά.Η θρησκευτική μας παράδοση λέει ότι όταν η Παναγία έπρεπε να κρυφτεί με το παιδί της τον Ιησού για να μην πέσει στα χέρια του Ηρώδη, ζήτησε από όλα τα λουλούδια του αγρού, να την βοηθήσουν αλλά δυστυχώς κανένα δεν της έδωσε καταφύγιο . Απογοητευμένη η Παναγία έφτασε και στο ταπεινό φασκόμηλο και καθώς έσκυψε και το παρακάλεσε το φασκόμηλο τους αγκάλιασε αμέσως και τους έκρυψε προστατευτικά στα πυκνά φύλλα του και έτσι τους "έκρυψε" από τους στρατιώτες του Ηρώδη. Μόλις ο κίνδυνος πέρασε , η Μητέρα του Θεού βγήκε και μίλησε ευγενικά στο φασκόμηλο με μια ευχή : «Από τώρα και στο εξής και για πάντα θα είστε ένα από τα αγαπημένα λουλούδια των ανθρώπων Σας δίνω τη δύναμη να θεραπεύσετε τους ανθρώπους από οποιασδήποτε ασθένεια Όπως βοηθήσατε και το παιδί μου να γλυτώσει από ένα βέβαιο θάνατο, όπως κάνατε και για μένα. "Από τότε, τα άνθη του φασκόμηλου βοηθάνε πάντα για την επούλωση των ανθρώπων. Στην Ικαρία αγαπάμε και εκτιμάμε πολύ  το φασκόμηλο γιαυτό και το φυτευουμε στα περιβόλια στα βουνά και στους γιαλούς μας Οι Ικαριώτες πιστεύουν οτι το Φασκόμηλο ειναι το βότανο της Μακροβιότητας και ένα φυσικό Βιάγκρα που τους χαρίζει απίστευτη ενέργεια Δοκιμάσατε το ...πάντα όμως με Προσοχή και Σύνεση!

Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Καλλιέργειες σε αναβαθμίδες (ξερολιθιές)

 Τι είναι οι καλλιέργειες σε αναβαθμίδες και γιατί είναι χρήσιμες;
Οι αναβαθμίδες αναχώματος αποτελούνται από μία σειρά από επίπεδες ή σχεδόν επίπεδες πλατφόρμες οι οποίες είναι κατασκευασμένες κατά μήκος ισοϋψών καμπυλών με κατάλληλες ενδιάμεσες αποστάσεις, και γενικά στηρίζονται από πέτρινους τοίχους. Οι καλλιέργειες σε αναβαθμίδες χρησιμοποιούνται κυρίως προκειμένου να καταστεί δυνατή η γεωργία σε πλαγιές, όπου η κλίση και το βάθος του εδάφους θα εμπόδιζαν κανονικά την καλλιέργεια αλλά και προκειμένου να περιοριστεί η απορροή ή να αυξηθεί η ικανότητα συγκράτησης νερού από το έδαφος.
Εφαρμογή
Η πλαγιά τέμνεται κατά μήκος των ισοϋψών καμπυλών και το έδαφος κινείται, προκειμένου να σχηματιστεί μία επίπεδη αναβαθμίδα για καλλιέργεια. Ένα ανάχωμα, γενικά αποτελούμενο από πέτρες, κατασκευάζεται για τη στήριξη της αναβαθμίδας. Καθώς απαιτείται μεγάλος αριθμός τεμαχισμών και γεμισμάτων ανά μονάδα επιφάνειας, οι αναβαθμίδες αναχώματος μπορεί να μην αποτελούν τη βέλτιστη πρακτική σε εδάφη τα οποία διαβρώνονται εύκολα. Οι καλλιέργειες σε αναβαθμίδες χρησιμοποιήθηκαν πολύ στο παρελθόν και διατηρούνται ως μέρος της
πολιτιστικής κληρονομιάς σε ορισμένες περιοχές.
Οφέλη 

Οι καλλιέργειες σε αναβαθμίδες διευκολύνουν την καλλιέργεια στις πλαγιές και οδηγούν σε μειωμένη απορροή και βελτιωμένη συγκράτηση νερού. Συνήθως η διατήρηση παλαιών αναβαθμίδων σε καλή κατάσταση προλαμβάνει τη διάβρωση και διασφαλίζει τη συνεχή ύπαρξη παραδοσιακών τοπίων.
Μειονεκτήματα 
Η κατασκευή νέων αναβαθμίδων απαιτεί υψηλή εισροή εργασίας και ενέργειας. Επίσης, περιλαμβάνει τη μετακίνηση σημαντικής ποσότητας εδάφους και, επομένως, επηρεάζει σημαντικά το τοπίο και το όλο περιβάλλον. Οι αναβαθμίδες απαιτούν υψηλό επίπεδο συντήρησης και εάν εγκαταλειφθούν υπόκεινται σε διάβρωση. Επιπλέον, οι αναβαθμίδες συχνά βρίσκονται σε απομακρυσμένες ή απρόσιτες περιοχές από τις οποίες έχει φύγει πλέον το ειδικευμένο εργατικό δυναμικό και έχει μειωθεί σημαντικά ο αγροτικός πληθυσμός. Οι καλλιέργειες σε αναβαθμίδες επίσης δεν είναι κατάλληλες για τη γεωργία όταν πρέπει να χρησιμοποιηθούν μεγάλα και βαριά γεωργικά μηχανήματα.
Παραδείγματα επιτυχούς εφαρμογής 
Οι αναβαθμίδες καλύπτουν μεγάλες περιοχές στην περιοχή της Μεσογείου (Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Ιταλία, νότια Γαλλία, Κύπρος, Μάλτα), όπου χρησιμοποιούνται γενικώς για αμπελώνες και ελαιώνες. Οι αναβαθμίδες διατηρούνται ως σημαντικά χαρακτηριστικά πολιτιστικής κληρονομιάς σε πολλά εθνικά Προγράμματα Αγροτικής Ανάπτυξης.

Η Ικαρία λένε είναι το νησί που είχε περισσότερους νερόμυλους από τους ανεμόμυλους, σε αντίθεση με το υπόλοιπο Αιγαίο. Λέμε είχε, γιατί τώρα δεν υπάρχουν καλλιέργειες για να έχουν δημητριακά για άλεσμα, και τα νερά λιγόστεψαν.
Στις ρεματιές παλιότερα, αλλά και τώρα ακόμα, υπήρχαν στέρνες και κήποι. Και όπως μου είπε ο Χρήστος στο μονοπάτι προς τον Άγιο Ταξιάρχη, τώρα παίρνουν το νερό με λαστιχένιους σωλήνες και ποτίζουν τις αυλές στα χωριά και έχουν στερέψει τα ρέματα.

Εντυπωσιακή είναι η εικόνα με τα χιλιόμετρα τις ξερολιθιές - τοιχεία στο βουνό, αλλά και σε όλη την έκταση του νησιού. Στο βουνό, αυτά τα τοιχεία όριζαν τα βοσκοτόπια της αυτοσυντηρούμενης αιγοτροφίας. Στα καλλιεργούμενα χωράφια όριζαν τις πεζούλες και συγκρατούσαν το γόνιμο έδαφος. Μια σωτήρια μέχρι σήμερα υπόθεση και για τα νερά. Η ιστορία βέβαια είναι, όπως μας εξήγησε ο Ηλίας, ότι στα μέσα του 19ου αιώνα ξεκίνησε η μαζική δεντροφύτευση της ελιάς στο νότιο μέρος, ακόμα και στα πιο δύσκολα και πρανή μέρη. Για να γίνει αυτό έπρεπε από τη μια να ξεριζωθούν τα δασικά δέντρα και από την άλλη να γίνουν τα τοιχεία και οι πεζούλες με ελιές για τη συγκράτηση των εδαφών. 
Το βόρειο μέρος είχε πεζούλες, κυρίως για αμπέλια και καλλιέργειες.                                                   http://e-onthemountain.blogspot.gr/


http://dasarxeio.com/

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Πάμε να χορέψουμε?

''Τον καριώτικο χορό πως τον αγαπώ εγώ
να χορεύω με χαρά δίπλα σ’ όμορφη κυρά.
Δωσ' του, δωσ' του παλικάρι σύρε τον χορό με χάρη
να καεί το πελεκούδι με καριώτικο τραγούδι...''



''Τον καριώτικο χορό πως τον αγαπώ εγώνα χορεύω με χαρά δίπλα σ’ όμορφη κυρά.Δωσ' του, δωσ' του παλικάρι σύρε τον χορό με χάρηνα καεί το πελεκούδι με καριώτικο τραγούδι...''#Karavostamo2015_iKARiOTiKOS #iKARiA
Δημοσιεύτηκε από Stamatis Tsandes στις Τετάρτη, 19 Αυγούστου 2015

Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

"'Οι Λαγοί" της Ικαρίας


Ανιχνεύοντας  την Γενεαλογική προϊστορία του Τόπου μας η   Ελένη Σέττα -Κουτούφαρη μας ιστορεί με ενα μοναδικο τρόπο  το γενικολογικό δέντρο της οικογένειας  των Κουτουφαράτων   Όλα ξεκίνησαν από  ένα χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης  τις θαλάμες και έναν  Μανιάτη προεστό, επικηρυγμένο από  τους Τούρκους  γιατί 'αρνιόταν ' να πληρώνει τα χαράτσια των συχωριανών του στο πασά   Κυνηγημένος  έφτασε στις ακτές της Ικαρίας με ένα πειρατικό καράβι  Σαν  πάτησε τη ικαριώτικη γη, κοίταξε τα ψηλά και απόκρημνα βουνά της και σκέφτηκε ότι τούτος  ο τόπος μπορεί να τον κρύψει και να τον προστατεύσει από τους δαίμονες του Έτσι  ένα βράδυ το έσκασε από το καράβι των πειρατών και ξεκίνησε για μια νέα ζωή  Πεινασμένος και κυνηγημένος ,μέσα σε  αυτόν τον ξένο  τόπο  τριγυρνούσε τα βράδια σαν 'λαγός ' στα περιβόλια για να χορτάσει την πείνα του Ένα βράδυ όμως μπήκε στο περιβόλι ενός Μεσαρίτη παπά και άρχισε να του τρώει το σιτάρι του Ο Παπάς όμως ήταν  παρατηρητικός και τον πήρε χαμπάρι γρήγορα   και αμέσως φώναξε την γυναίκα του και της είπε -Γυναίκα ένας 'λαγός' τρώει το σιτάρι μας πάενε και φερε μου τον στο σπιτικό μας . Ο Λαγός επιάστηκε στη αγκαλιά του Παπά και έτσι μπήκε και στο σπίτι  του  Από εκεί έφυγε σαν ερωτευμένος γαμπρός σπέρνοντας σε όλη την Ικαρία τον σπόρο του, την φαμίλια του   την οικογένεια μου                                                                                   Οι Λαγοί
Ο τόπος που γεννήθηκα μια χούφτα μόνο χώμα
Που στάθηκε ανάμεσα σε βράχους ριζιμιούς.
Νερό γλυκό τον πότισε και τον ποτίζει ακόμα, 
και λίγα πεύκα φύτρωσαν σε δίσεκτους καιρούς.
Ανάμματα και κουμαριές στόλισαν το τοπίο,
οι μέλισσες απάγκιασαν στου άντραχλου την κουφάλα,
οι δροσοστάλες πότισαν τα ασθενικό χορτάρι
που φύτρωσε ανάμεσα στην φυσική την σκάλα.
Ο αγέρας σπόρους έφερε που ρίζωσαν στο κρύο,
σιτάρι κι άγρια φακή, κουκιά και σανταμάκια
κι εκεί φανήκαν οι λαγοί να βόσκουν δυο –δυο,
αγαπημένοι χαρωποί με τ’ αλλά τα ζωάκια.
Μύθος στ’ αλήθεια ιστορεί πως πρόγονος παλιός ,
από γαλέρα το ‘σκασε κι βγήκε πεινασμένος,
για να τραφεί, στάρι ωμό, έτρωγε σαν λαγός ,
κι αγρότης τον συνέλαβε κι επιάστει ο καημένος.
Βρήκε αγκαλιά στην χέρσα γη κι εσπόρισε το γένος,
μ’ αγάπη, κόπο, ομόνοια περίσσια προκοπή…
βγήκαν λαγούδες και λαγοί τόσοι που ενδεχομένως
ολόκληρη έφτιαξαν φυλή … που νους δεν το χωρεί.
Ο Παπά Στυλιανός κουτούφαρης, προπάππος μου και τρίτη γενιά απογόνων του Λαγού.

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

Παραδοσιακό παραμύθι της Ικαρίας .... το Μισοκωλάκι.







Μια φορά γκι’ ένα γκαιρό ήτανε ένας πατέρας και μια μάνα. Τώχανε μεάλο γκαμόμ που εν ηκάνασιν παιδιά. Μια μμέραν ο πατέρας ήλειπεν όξω στα χωράφια. Η μάνα ‘ πόμεινε σπίτιν να μαηρέψει. Το λοιπόν, εκεί που ξεμάτιζεν κουκιά, της ήρτεν να πει. Άχου Παναΐα μου κι’ ας ήταν νάταν παιδιά ικά μου τα κουκιά πούχω στην ποδιά. Έν ηπρόλαεν να τελέψει τη γκουέντα κι’ ούλα τα κουκιά εγινίκασιν παιδιά. Ούλο το σπίτι ήτανε ένα μονοφώνι αφ’ το ταβατούρι που κάνασιν. Εκεά ‘πισπέρα ηποϋρίστην κι’ ο άντρας της. Άμα είδεν μεσ’ στο σπίτι ένα σωρόν παιδιά ησάστισε. Η γυναίκα μαθόν τούπε πως έτσι, αφ’ το μεράκιν της που εν ήκανεν παιδιά της ξέφυγεν ο λόγος κι’ είπε να γίνονταν τα κουκιά παιδιά. Και κείνα μαθόν εγινήκασι. Έναν γκερεμέ ηκλαίασιν και ηφωνάζασι τα παιδιά κι’ ηγυρεύγασιν ψωμί. Και που ο κακοοίρης να μπουκώσει τόσα στόατα. Εκεά ηθύμωσε κι’ ηπήρεν την τσατήρα και τάσφαξεν ούλα.

Μετά λίην ώραν του συνέμπε κι’ είπεν της γυναίκας του:

- «Κρίμας, να η γκρατήσω ένα να τώχομε συντροφιά να μας φυλάει και την απιδιά».

Ά, ηξέχασα να σας πω. Τον γκαιρόν που ξεμάταν τα κουκιά η γυναίκα, της ξέφυγεν το μαχαίρι κι’ ηχάραξεν το πίσω του κουκιού. Άμα ήγινεν παιδίν αυτό το κουκί, φγήκεν κοψοκωλιασμένο. Εν ήταν βαρονούσικο. Την ώρα που σφαζόντανε τα’ αέρφια του, αυτό ηπήεν άθορο, κρυφά-κρυφά κάτ’ αφ’ τη μυλόπλακα του χερόμυλου κι’ ησκεπάστηκε με τη λακανίδα κι’ ηπερίενεν πια τα’ αποϊσόμενο.

Άμα ήκουσε τον πατέρα να λέει πως ήθελε νάμενεν ένα ζωντανό, σηκώνει τη λακανίδα και σαρτέβγει μεσ’ τη μέση. Άμα τώδε τα’ αντρόυνο, ηχαρίκανε κι’ ήμεινε πια παιδίν τους. Επειδής ήτανε κοψοκωλιασμένο, το ‘νοματίσανε από τότες Μισικωλάκι.

Την άλλη μμέρα κιόλας του δώσανε ένα μπιδαυλάκι και το στείλανε να φυλάει την απιδιά. Το Μισικωλάκι ηνέβηκε απά στην απιδιά και ηπιδαύλιζε. Κείνην την ώρα πέρασε μια γρε και τώδε, ύστερις του φώναζε με παρακάλια.

Έ, μισι-Μισικωλάκι
Ρίξε μου ‘ναν απιδάκι
Να χαρείς το πιδαυλάκι

Το Μισικωλάκι ήκοψεν έναν απίδιν και της τώριξεν κάτω. Η γρε καμώνονταν πως ηπαιδέβγετο να το βρει. Αυτή εν ήτανε γρε, ήτανε μάγισσα κι’ ήθελε να τα’ αρπάξει το Μισικωλάκι και επειδής εν ημπορούσε να σκαρφαλώσει στην απιδιά, ηπολεμούσε να το κάμει να κατέβει και να το φέρει χεροβολιά. Ηγύρισεν πάλιν η γρε κατ’ απάνω του και τούλεε.

Έ, μισι-Μισικωλάκι
Ρίξε μου ‘ναν απιδάκι
Να χαρείς το πιδαυλάκι

Το κακόοιρον το Μισικωλάκι της ήριξεν κι’ άλλο. Η γρε πάλι το χχαβάν της: «Έν το βρίσκω. Ε καλοβλέπω κι όλας. Κατέβα να μου το βρεις».

Το Μισικωλάκι μ’ ένα σάρτο κατέβηκεν κάτω. Τ’ αρπά η μάγισσα και το μπουζουριάζει στο φυλάκιν της. Ύστερα τ’ ανεκρέμασε στημ πλάτην της κι’ ηπήαινεν σπίτιν της. Άμα ήνοιξεν τη μποριά της αυλής ηφώναζεν της κόρης της:

Άναψε Μαρού το φφούρνο
Και καλό μμεζέ σου φέρνω.


Ήμπε στο σπίτιν της η μάγισσα κι’ ‘πόθεκεν το φυλάκιν απά στημ πεζούλα. Ήβγαλεν από μέσα το Μισικωλάκι και τόβαλε σ’ ένα τσουάλιν κι’ από πάνω τώδεσε. Ύστερις είπεν της κόρης της. Εγώ πααίνω να κάμω κι’ άλλη ββότα. Άμα πυρώσει ο φούρνος να το ρίξεις μέσα το Μισικωλάκι μαζί με το τσουβάλι κι’ άμα γυρίσω νάχεις έτοιμον οφτόν να φάμε. Ήφυεν η μάγισσα κι’ ήμεινεν η κόρη της με το Μισικωλάκι. Άμα ηπύρωσεν ο φούρνος, ηπήεν η κόρη να σηκώσει το Μισικωλάκι αλλά ησκέφτηκε που δεν ήξερε πώς να το ψήσει. Κι’ ήλεε πώς να κάμω να το ψήσω.

Το Μισικωλάκι που τάκουσεν από μέσ’ στο τσουάλι της είπε: βγάλε με από δω μέσα να σου δείξω πώς να με ψήσεις.

Ηπίστεψεν η Μάρω και το λευτέρωσε.

Το Μισικωλάκι ήρχισε να τη δασκαλέβγει. Να έτσι να θα κάμεις και θα με βάλεις μέσ’ το τσουάλι κι’ ήπιασε τη Μάρω και την τσουβάλιασε. Ύστερις θα πιάσεις τους δυό πουγούνους του τσουβαλιού και θα τους δέσεις σφιχτά – και τώλεε και τώκανε. Κι έτσι κατάφερε κι’ έβαλε τη Μάρω με το τσουβάλιγ και την ήριξε με στο φούρνο να ψηθεί. Απώς ηψήθηκε την ήβγαλεν όξω, της ήκοψεν το σηκώτιν και το σέρβιρε στο τραπέζι για να το φάει η μάγισσα. Ύστερις ησηκώθην κι’ ήφυε.

Άμα η ηποϋρίστην η μάγισσα βρήκε το τραπέζι στρωμένο με το σηκώτιν κι’ ήπεσε με τη μούρη και τώφαν. Ηφώναζεν και της Μάρως αλλά δεν απεκούσε.

Ηπήεν κι’ ήψαξε στο κρεβάτιν της και δεν την ήβρε πούμετα. Τότες το κατάλαβεν πως ήφαεν το σηκώτιν της κόρης της. Παίρνει το φυλάκιν της πάλιν και τρέχει και πά στην απιδιά. Είδεν το Μισικωλάκι ανεβασμένο στο δέντρο κι’ ήπαιζεν το πιδαύλιν του και τούλεεν πάλι.



Έ, Μισι-Μισικωλάκι
Ρίξε μου ‘ναν απιδάκι
Να χαρείς το πιδαυλάκι

Το Μισικωλάκι της ήριξεν ένα. Έν το βρίσκω ήλεεν πάλιν η γρέ. Το Μισικωλάκι όμως ηπονηρεύτηκεν πια και έν ηξανακατέαινεν. Ύστερις τούλεεν η μάγισσα. Πες για μπάρε μου πώς να κάμω ν’ ανέβω να κόψω ατή μου.

Να βάλεις πιάτα-πιάτα να πατήσεις και ν’ ανέβεις. Ήβαλλεν πιάτα-πιάτα, ηπήεν να πατήσει, ησπούσαν τα πιάτα, κι’ ήπεφτεν κάτω.

Και πάλιν τούλεε, πώς να κάμω ν’ ανέβω.

Να βάλεις αυγά-αυγά και ν’ ανέβεις. Ησπούσαν και τ’ αυγά κι’ ήπεφτεν πάλι κάτω. Ησπαρούγγωνε η γρέ το θθυμόν της και ηπαρακάλαν πάλι.

Πες μου Μισικωλάκι πώς να κάμω ν’ ανέβω.

Α σου πω τι α κάμεις. Θα πυρώσεις ένα σίδερο στη φωτιά κι’ απέ θα το περάσεις στο μπισινό σσου και θ’ ανέβεις μια χαρά.


Ήκαμεν η μάγισσα κατά που της είπεν, ήβαλεν το πυρομένο σίδερο στο μπισινό της κι’ ηφουρλάτνισε κι’ ηπετάχτην μισοούρανα κι’ ήπεσεν κάτω κι’ ήσκασε. Κι’ έτσι ηγλύτωσεν το Μισικωλάκι κι’ ηπήεν σπίτιν του κι’ ηζήσανε καλά και μεις καλλίτερα..................!(καταγραφή και επιμέλεια Αλέξης Πουλιανός, Ικαριακά Γράμματα,1959  Το Μισοκώλακι ειναι μια παλιά αγαπημένη ιστορία από  την Ικαρία Οι Ικαριώτισσες  με αυτό το παραμύθι μεγάλωσαν παιδιά και εγγονια   μεταφέροντας τους την Ικαριωτικη  κουλτούρα Κάθε φορά που την αφηγούνταν προσέθεταν και μια νέα ιστορία πάντα όμως είχαν εναν πρωταγωνιστή τον Μισικωλακι η τον Κοκκινοκωλακι  όπως αγαπούσε η μητέρα  μου να μου τον αναφέρει 





Ο Αλέξης Πουλιανός είχε κάνει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα λαογραφική δουλειά στην Ικαρία
)

..πηγη

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015

"η ελιά θα είναι πάντα εδώ"Μια ταινία μικρού μήκους για την σημασία της ελιάς για τους Έλληνες

mazema-elias
Ένα υπέροχο οπτικό ταξίδι στους ελαιώνες της Κρήτης γεμάτο μνήμες, συγκίνηση, και την ψυχή της  Ελλάδας. "The Olive Tree Will Always Be Here", δηλαδή "η ελιά θα είναι πάντα εδώ" ο τίτλος του ολιγόλεπτου φιλμ.  Μια ταινία μικρού μήκους για την σημασία της ελιάς για τους Έλληνες με αισθητική τελειότητα, δύναμη και ευαισθησία. Μαγικές κινηματογραφικές εικόνες από μια φθινοπωρινή Κρήτη και από πρόσωπα βγαλμένα από μια άλλη εποχή.
                                         Πηγή:  mag24.gr

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

ΠΩΣ ΤΟ ΤΡΙΒΟΥΝ ΤΟ ΠΙΠΕΡΙ........ ΙΚΑΡΙΑ

Οι κόκκοι του πιπεριού είναι οι καρποί ενός αναρριχητικού φυτού, που μπορεί να φτάσει και τα 10 μέτρα ύψος. Υπάρχουν γύρω στις χίλιες ποικιλίες, αλλά οι πιο γνωστές είναι αυτές που μας δίνουν το άσπρο, το πράσινο, το μαύρο και το κόκκινο πιπέρι.
Το μαύρο πιπέρι είναι ο ώριμος καρπός μιας από τις πολλές ποικιλίες του πιπεριού. Έχει το πιο έντονο άρωμα, αλλά και την πιο γεμάτη γεύση. Ταιριάζει με τα πάντα, γι' αυτό χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική. Βασιλιάς των μπαχαρικών, από τα πολύ παλιά χρόνια και ίσως το δημοφιλέστερο και πιο κοινό μπαχαρικό σε όλο τον κόσμο. Πιπέρι ήταν το πιο αγαπημένο μπαχαρικό των Βυζαντινών, που αγαπούσαν τις πικάντικες σάλτσες και τα πολλά μυρωδικά στα φαγητά τους.
Οι έμποροι της εποχής εκείνης κουβαλούσαν με τα τσουβάλια το πιπέρι από τα βάθη της Ασίας και το πουλούσαν πανάκριβα.
Το μοναστήρια όμως, που έκαναν εμπόριο, για να επαρκούν στις ανάγκες τους, άρχισαν να παραγγέλνουν κι αυτά πιπέρι και να το πουλούν, όχι πια σε κόκκους - όπως ακριβώς έως τότε - αλλά κοπανισμένο, σκόνη.
Φυσικά, έτσι πουλιόταν πιο ακριβά. Ωστόσο οι καλόγεροι δεν μπορούσαν να δουλέψουν εύκολα, επειδή το πιπέρι χωνόταν στη μύτη και στα μάτια τους. Γι' αυτό αναγκάζονταν να προσλαμβάνουν καλογεροπαίδια και να τα στρώνουν στο γουδί. Κι αυτά όμως δεν κατάφερναν να μένουν στη θέση τους για πολύ. Έτσι, το κοπάνισμα του πιπεριού κατάντησε να γίνεται μόνο από τους τιμωρημένους καλόγερους.
Όταν κανείς απ' αυτούς έπεφτε σε παράπτωμα, του έλεγαν οι συνάδελφοί του:
«Τώρα θα μάθεις πως το τρίβουν το πιπέρι».Πως το τρι... και αμαν αμαν αμαν πως το τρίβουν το πιπέρι, πως το τρίβουν το πιπέρι του διαόλου οι καλογέροι. ...πως το τρίβουν το πιπέρι του   διαόλου οι Ευρωπαίοι  αμάν αμάν !
                                                       Πανηγύρι Ράχες Χριστός Πως το τρίβουν το πιπέρι. Ώρα 8 ξημερώματα Παρασκευής 7 Αυγούστου. Ορχήστρα Ν.Φάκαρου               πηγη         https://www.youtube.com/channel/UC7mI4oHiyR5c7HmGd2VOaCw

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Βύσσινο λικέρ από την Ικαρία

Δεκαετίες ολόκληρες, κάθε καλοκαίρι, κοντόχοντρες γυάλες με βύσσινα και ζάχαρη έλιωναν αργά και βασανιστικά στον ήλιο, σε ταράτσες και μπαλκόνια αθηναϊκών, και όχι μόνο, σπιτιών. Στα παιδικά μας μάτια, το τσέρι, απαγορευμένο καθώς ήταν, φάνταζε πολύ πιο μυστηριώδες σε σχέση με την αθώα δροσερή βυσσινάδα και το γλυκό του κουταλιού βύσσινο. Κάποια στιγμή, τα σπιτικά λικέρ θεωρήθηκαν «ξεπερασμένα» και σχεδόν χάθηκαν. Τώρα όμως, που όλα αλλάζουν και κατεδαφίζονται με θόρυβο, αναζητάμε στηρίγματα σε παλιές καλές στιγμές και αναμνήσεις. Ξεφυλλίζοντας τα παλιά τετράδια με συνταγές της μαμάς και της γιαγιάς, οι φίλες μου άρχισαν ξανά να φτιάχνουν λικέρ βύσσινο το καλοκαίρι και να το σερβίρουν με περισσό καμάρι το χειμώνα στα πάρτι και τα τραπέζια. Κάθε γουλιά κι ένα στιγμιότυπο.

Εμπρός, λοιπόν! Η διαδικασία παρασκευής ενός σπιτικού λικέρ είναι απλούστατη,  χρειάζεται όμως υπομονή κάποιων μηνών για να ωριμάσουν και να ζυμωθούν τα υλικά. Μην επιχειρήσετε να μειώσετε τους χρόνους αναμονής με βράσιμο ή υψηλές θερμοκρασίες, γιατί το γευστικό αποτέλεσμα θα σας απογοητεύσει. Οπλιστεί τε με υπομονή και ακολουθήστε τις συνταγές με ακρίβεια, όπως έκανα κι εγώ. Επίσης,  προσέξτε το θέμα του αλκοόλ: όπου αναφέρεται, εννοείται οινόπνευμα ποτοποιίας 90° που προέρχεται από απόσταξη γεωργικής προέλευσης. Στις κάβες, κατά κανόνα, δεν το βρίσκουμε, μπορούμε όμως να το προμηθευτούμε από μικρές ποτοποιίες.

Εναλλακτικά, αντικαθιστούμε το οινόπνευμα με μια υψηλόβαθμη (γύρω στους 40°), ουδέτερη σε γεύση, βότκα  ή ένα, επίσης υψηλόβαθμο, χωρίς γλυκάνισο τσίπουρο. Σε αυτή την περίπτωση, ο χρόνος ζύμωσης θα πρέπει να είναι μεγαλύτερος, ώστε να εκχυλιστούν καλά τα φρούτα στο πιο χαμηλόβαθμο αλκοόλ της βότκας ,Κονιάκ ή του τσίπουρου. Αντί για 1 μήνα, αφήστε το λικέρ 40 - 45 ημέρες. Επίσης, αν η συνταγή αναφέρει νερό και το νερό του δικτύου περιέχει χλώριο, προτιμήστε ένα ουδέτερο εμφιαλωμένο ή απεσταγμένο νερό. Τέλος, η ζάχαρη είναι πάντα λεπτή και άσπρη (κρυσταλλική) - ούτε άχνη ούτε σκούρα ακατέργαστη. πηγη http://www.oinoxoos.net/

Βύσσινο λικέρ  από την Ικαρία                                                                                                                     Υλικά


1 κιλό βύσσινα, ώριμα
1 λίτρο καλής ποιότητας κονιάκ
1 κιλό ψιλή ζάχαρη
4 - 5 καρφάκια γαρίφαλο
1 μεγάλο ξυλάκι κανέλας

 Εκτέλεση

Πλένουμε καλά τα βύσσινα και αφαιρούμε τα κοτσάνια τους. Σε μια μεγάλη γυάλα βάζουμε σε στρώσεις τα βύσσινα με τη ζάχαρη και τα μπαχαρικά. Κλείνουμε το βάζο και το αφήνουμε στον ήλιο για 40 ημέρες. Κάθε μέρα φροντίζουμε να κουνάμε το βάζο για να λειώσει η ζάχαρη.  Μετά το 40ήμερο ανοίγουμε το βάζο και προσθέτουμε το κονιάκ. Κλείνουμε τη γυάλα και την αφήνουμε σε σκοτεινό και δροσερό μέρος για 10 ημέρες ακόμη (όχι στο ψυγείο).  Μετά το δεκαήμερο σουρώνουμε το λικέρ σε μπουκάλια. Τα βύσσινα που έμειναν αφού σουρώσαμε το λικέρ δε τα πετάμε. Τα βύσσινα τα φυλάμε στην κατάψυξη (μέχρι και ένα χρόνο) είτε ολόκληρα και προσθέτουμε ένα-δυο κάθε φορά που σερβίρουμε λικέρ ή τα ξεκουκουτσιάζουμε και τα φυλάμε για να φτιάξουμε τούρτα μπλακ φόρεστ ,η πιάτα που βάζουμε οινόπνευμα το αντικαθιστούμε με τα φρούτα του Λικέρ  ή να σερβίρουμε τα παγωτά μας.

Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

ΑΒΡΩΝΙΑ ΣΑΛΑΤΑ ΜΕ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ

Στα καταπράσινα ρουμάνια της Ικαριακής γης, οι οβριές η αβρωνιές αγέρωχες ξεπροβάλλουν από τα σχίνα και τους βάτους! Μια άγρια περιπέτεια το μάζεμα τους,αλλά η ανταμοιβή τεράστια κατά τη βρώση του πικρόγευστου "ταπεραμέντου" τους! Είναι γνωστό από την αρχαιότητα όχι μόνο σαν έδεσμα αλλά και σαν φάρμακο (γι αυτό και δεν πρέπει να καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες ). Του αποδίδονται διουρητικές, καθαρτικές και επουλωτικές ιδιότητες. Επίσης «πρακτικοί» γιατροί το συστήνουν σαν φάρμακο σε νοσήματα του ουροποιητικού συστήματος. Οι Γάλλοι το ονομάζουν Herbe aux femmes battues που σημαίνει «βότανο για τις δαρμένες γυναίκες» λόγω του ότι συνηθιζόταν σαν κατάπλασμα για τους μώλωπες και τα εγκαύματα. Ο Διοσκουρίδης το συνιστά και για τις φακίδες!


Στην Ικαρία το εκτιμούμε πολύ και το καταναλώνουμε βρασμένο με λάδι και ξίδι ή λεμόνι δίπλα πάντα με ένα πιάτο σκορδαλιά Η πικράδα του είναι έντονη και οι περισσότεροι το ζεματίζουν πριν το καταναλώσουν για να την μετριάσουν. Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί, με χρώμα του μπορεί να είναι πράσινο ή ανοιχτό καφέ, δηλαδή τα νέα βλαστάρια που μοιάζουν με σπαράγγια που βγαίνουν από το Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο. 

ΑΒΡΩΝΙΑ ΣΑΛΆΤΑ ΜΕ ΣΚΟΡΔΑΛΙΆ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ 

                                                      Τι χρειαζόμαστε:

  • ένα ματσάκι αβρωνιές
  • νερό
  • αλάτι
  • ελαιόλαδο
  • ξύδι ή λεμόνι

    Πώς το κάνουμε:

    1. Καθαρίζουμε τις αβρωνιές κρατώντας τις τρυφερές μύτες τους
    2. Τις πλένουμε καθαρά
    3. Ζεσταίνουμε νερό
    4. Μόλις βράσει ρίχνουμε τις αβρωνιές και αλατίζουμε
    5. Βράζουμε περίπου για πέντε-οκτώ λεπτά
    6. Σουρώνουμε το νερό τους
    7. Σερβίρουμε με λάδι και ξύδι ή λεμόνι


      Αποτέλεσμα εικόνας για σκορδαλια και χορτα
      Σκορδαλιά με πατάτες 
      .

      Τι χρειαζόμαστε:

      • 4 πατάτες μεγάλες
      • 3-6 σκελίδες σκόρδο (αναλόγως την προτίμηση)
      • 1 λεμόνι ο χυμός
      • 1/4 κουταλάκι αλάτι
      • ελαιόλαδο όσο πάρει (περίπου 1 ποτήρι κρασιού)

        Πώς το κάνουμε:

        1. Καθαρίζετε τις πατάτες και τις βράζετε σε λίγο νερό.
        2. Καθαρίζετε τις σκελίδες και τις βάζετε στο multi μαζί με το αλάτι και τον μισό χυμό λεμονιού.
        3. Τα πολτοποιείτε αν δεν λιώσει το σκόρδο μην ανησυχείτε.
        4. Συνεχίζετε ρίχνοντας στο multi 1 πατάτα και 3 κουταλιές νερό απο αυτό που έβρασαν οι πατάτες και μια λάδι, πολτοποιείτε αδειάζετε το μείγμα σε μπωλ και ρίχνετε και τις υπόλοιπες πατάτες μία μία με τον ίδιο τρόπο.
        5. Αν στην προτελευταία πατάτα το μείγμα είναι πολύ ρευστό λιώστε την τελευταία μόνο με το λάδι.
        6. Δοκιμάστε και προσθέστε ανάλογα λεμόνι ή λάδι.
        7. Αν το μείγμα σας είναι πιο ρευστό απο ότι το θέλατε περιμένετε λίγο να κρυώσει η σκορδαλιά και θα δείτε πως έχει σφίξει.
        8. Καλή σας όρεξη και να θυμάστε οι Ικαριώτες συνοδεύουν  πάντα  το φαγητό τους με ένα νεροπότηρο (νερωμένο) κόκκινο Πράμνιο Οίνο   μετατρέποντας  το  λιτό τραπέζι τους σε μοναδική γευστική εμπειρία  Ικαριώτικης παράδοσης !