Αλήθεια τι χρειάζεται για να πεις μια ιστορία; Ένας ταλαντούχος συγγραφέας θα μπορούσε να σας πει ότι το μόνο που χρειάζεται είναι ένα στυλό και ένα κομμάτι χαρτί, αλλά τέχνη της αφήγησης δεν έρχεται με τον ίδιο τρόπο σε όλους μας.Για μένα, όπως και για πολλούς φωτογράφους, μου αρέσει να έχω όλα τα στοιχεία μιας ιστορίας μπροστά μου - ορατά, μπροστά στα μάτια μου. Μου αρέσουν οι ιστορίες που γίνονται εικόνες και τις εικόνες που μετατρέπονται σε ιστορίες..
Το μάτι βλέπει αυτό που ξέρει το μυαλό.Αισθάνομαι μια ιστορία, ακόμα κι αν δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες γιατί η φωτογραφία δεν καταγράφει μόνο την ομορφιά ενός τόπου, αλλά αφηγείται την ιστορία των ανθρώπων του και τη σχέση τους με τη φύση Σήμερα θα σας πω μια ιστορία για το Γιαλισκάρι της Ικαρίας ένας μικρός παραθαλάσσιος οικισμός πριν τον Αρμενιστή, με τις ομορφότερες παραλίες της Ικαρίας,
Ένας ικαριώτης που ζούσε μετανάστης στην Αμερική με το όνομα Γιάκας Νικόλαος ,επέστρεψε μετά από χρόνια στον τόπο του θέλοντας να εκπληρώσει ένα τάμα , να χτίσει ένα μικρό εκκλησάκι για το χωριό του . Εκείνα τα χρονια
υπήρχε ένα μικρό νησάκι πολύ κοντά στην ακτή,ανάμεσα στο Γιαλισκάρι και στην παραλία της Μεσακτής. Πάνω σε αυτό το νησάκι οραματίστηκε ένα εκκλησάκι και κάπως έτσι ξεκίνησε να χτίζει το όνειρο του Μεταφέροντας τα υλικά με βάρκες και με την βοήθεια των ντόπιων κατάφερε να το ολοκληρώσει το ΄65.
Το 1980,το έργο του, πήρε άλλη αξία γιατί το νησάκι ενώθηκε με το κυρίως νησί με τεράστιες πέτρες.Έτσι ,δημιουργήθηκε και ένα μικρό λιμανάκι που εξυπηρετούσε αρκετούς ψαράδες του χωριού.
Το 1985,φτιάχτηκε και ο παραλιακός δρόμος που οδηγεί από το χωριό στο νησάκι,ενώ παράλληλα διαμορφώθηκε όλο το λιμανάκι.
