Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα βοτανα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα βοτανα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Solanum elaeagnifolium - Αγριοντοματιά Ο επικίνδυνος Γερμανός εισβολέας!

Αποτέλεσμα εικόνας για Solanum elaeagnifolium,
Ένα ξενικό φυτό-εισβολέας που ονομάστηκε από τον κόσμο «γερμανός», εξαπλώνεται ταχύτατα, εκτοπίζει τα γηγενή είδη και απειλεί προστατευόμενες περιοχές, ενώ η καταπολέμησή του είναι εξαιρετικά δύσκολη αφού λειτουργεί ως «λερναία ύδρα».
Χιλιάδες χιλιόμετρα του οδικού επαρχιακού δικτύου και των εθνικών οδών έχει διανύσει από το 2.000 ο δρ Νίκος Κρίγκας από το Εργαστηριακό και Διδακτικό Προσωπικό (ΕΔΙΠ) στο Τμήμα Βιολογίας του ΑΠΘ, εντοπίζοντας και καταγράφοντας την εξάπλωση του Solanum elaeagnifolium, του αμερικανικής προέλευσης φυτού, που είναι ένα από τα χειρότερα εισβολικά είδη παγκοσμίως.
«Το φυτό “ακολουθεί” τους οδικούς άξονες, γιατί οι στρογγυλοί καρποί του παρασύρονται από τα διερχόμενα αυτοκίνητα και εξαπλώνονται ταχύτατα. Μάλιστα, όσο πιο πολύπλοκο το οδικό δίκτυο, τόσο περισσότεροι είναι οι πληθυσμοί» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κρίγκας ο οποίος, στο πλαίσιο του 8ου Πανελλήνιου συνεδρίου οικολογίας, παρουσίασε μελέτη με θέμα «Το κλίμα δημιουργεί περιορισμούς, η διαταραχή εδαφών ευνοεί και τα οδικά δίκτυα ανοίγουν τον δρόμο για την εξάπλωση του εισβολικού φυτού Solanum elaeagnifolium, ακόμα και σε προστατευόμενες περιοχές».
Σκοπός της εργασίας που υλοποιήθηκε από τον δρα Κρίγκα και την ερευνητική ομάδα του Τμήματος βιολογίας του ΑΠΘ (Ν. Βότση, Γ. Κατσούλη, Μ. Τσιαφούλη) ήταν να αποτιμηθεί ο βαθμός εισβολής του είδους στην Ελλάδα και να βρεθούν πιθανές συσχετίσεις της κατανομής του με περιβαλλοντικούς και ανθρωπογενείς παράγοντες. Το φυτό εντοπίστηκε αρχικά το 1927 στη Θεσσαλονίκη και εισήχθη, όπως εκτιμά ο καθηγητής, πιθανώς από πρόσμειξη σε λιπάσματα ή από εμπορεύματα που προέρχονταν από τις ΗΠΑ. Το 1930 άρχισε να φυτρώνει στην πόλη και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που άρχισε να εξαπλώνεται, ο κόσμος το ονόμασε «γερμανό».
«Επειδή το παρατήρησαν τότε, το συνέδεσαν με την παρουσία των Γερμανών, δημιουργώντας μάλιστα έναν αστικό μύθο που έλεγε ότι το έφεραν οι κατακτητές για να ταϊζουν μ΄ αυτό τα μουλάρια τους, κάτι που φυσικά δεν ισχύει γιατί το φυτό είναι δηλητηριώδες» διευκρινίζει ο κ. Κρίγκας, προσθέτοντας ότι το 1950 το φυτό εντοπίστηκε πλέον και στην Αθήνα.
«Στην έρευνα, καταγράφηκε η παρουσία του φυτού κατά μήκος του οδικού δικτύου που ενώνει όλες τις βασικές πόλεις της χώρας και διέρχεται από 55% των προστατευόμενων περιοχών και συγκεκριμένα, σε όλους τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας και στο 25% του υπόλοιπου οδικού δικτύου. Οι καταγραφές συνδέθηκαν σε Γεωγραφικά Συστήματα Πληροφοριών (GIS) με δεδομένα περιβαλλοντικά (υψόμετρο, κλίμα, έδαφος), ανθρωπογενών δραστηριοτήτων (χρήσεις γης, οικισμοί, τυπολογία-πολυπλοκότητα οδικών αρτηριών) και φυσικότητας τοπίου (Προστατευόμενες και Ήσυχες Περιοχές)» αναφέρει ο κ. Κρίγκας.                                                        Αποτέλεσμα εικόνας για Solanum elaeagnifolium,                                                                                                                                    Χωρίς εχθρούς, εξαπλώνεται σαν «λερναία ύδρα»
Το φυτό δεν έχει φυσικούς εχθρούς στην Ελλάδα ενώ, αντίθετα, στην Αμερική μπορεί να αντιμετωπισθεί με βιολογικό τρόπο αφού υπάρχουν έντομα που τρώνε τα άνθη του. Επιπλέον, η διαταραχή εδαφών με το όργωμα διευκολύνει τη διασπορά, γιατί «όσο το οργώνεις, τόσο αδελφώνει» λέει χαρακτηριστικά ο καθηγητής.
Στη μελέτη διαπιστώθηκε ότι τις τελευταίες δεκαετίες, οι καταγεγραμμένοι πληθυσμοί του είδους αυξήθηκαν κατά 1.750% και 10% των προστατευόμενων περιοχών του δικτύου Natura 2000 έχουν υποστεί εισβολή. Οι υψηλές ελάχιστες χειμερινές θερμοκρασίες και οι υψηλές μέσες θερινές θερμοκρασίες είναι καθοριστικές για την εξάπλωση του εισβολέα και η διαταραχή εδαφών που συνδέεται με αγροτικές δραστηριότητες και τα οδικά δίκτυα επάγουν αυτή την εξάπλωση, ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές.
«Τα φυσικά οικοσυστήματα με δομημένες κοινωνίες όταν δεν διαταράσσονται, φαίνεται να λειτουργούν ως φραγμοί στην εισβολή του φυτού. Η εξάπλωσή του συνδέεται με τη διαταραχή των εδαφών από ανθρώπινες δραστηριότητες αλλά και από την επέκταση του οδικού δικτύου» κάνει σαφές ο κ. Κρίγκας κρούοντας τον κώδωνα κινδύνου για άμεση παρακολούθηση των πληθυσμών και μέτρα πρόληψης και διαχείρισής του.
«Απαιτείται ένα ισχυρό πρόγραμμα εφαρμογής ζιζανιοκτόνων σε ευρεία κλίμακα και διαρκές ξερίζωμα για να καταπολεμηθεί το φυτό-εισβολέας. Το σημαντικότερο όμως είναι να γνωρίζουμε ότι, όσο πιο έντονη είναι η επίδραση των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων στα οικοσυστήματα, τόσο πιο ευάλωτα αναμένεται να γίνονται αυτά στην εισβολή του Solanum elaeagnifolium» καταλήγει ο καθηγητής.

Ιδιότητες 

Όταν φαγωθούν οι καρποί, λόγω των αλκαλοειδών που περιέχει, προκαλεί γαστρεντερικές διαταραχές και βλάβες στο νευρικό σύστημα.


Το Solanum elaeagnifolium είναι δηλητηριώδες και στα ζώα και είναι ξενιστής εντόμων και ασθενειών
Πιο ανθεκτικά στις τοξίνες των καρπών του φυτού είναι τα πρόβατα, ενώ οι κατσίκες φαίνεται να μην επηρεάζονται καθόλου.
Έχει βρεθεί να φιλοξενεί και να μεταδίδει ασθένειες και επιβλαβείς οργανισμούς για την παραγωγή, π.χ. ακάρεα και κολεόπτερα.
Σαν ζιζάνιο ανταγωνίζεται με τις καλλιέργειες, ενώ εκκρίνει στο περιβάλλον του ουσίες που αναστέλλουν το φύτρωμα και την ανάπτυξη άλλων καλλιεργούμενων φυτών.
Η παρουσίαση των βοτάνων σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή και έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα.                                                                                    πηγες    en.wikipedia.org

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2016

Αρωματικά και Φαρμακευτικά Φυτά ....«επιχειρηματίας-εργολάβος» η καλλιεργητής ?

Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας τα Αυτοφυή Αρωματικά και Φαρμακευτικά φυτά έχουν χρησιμοποιηθεί και έχουν γίνει αντικείμενο εμπορίου από την αρχαιότητα. Οι εδαφοκλιματικές συνθήκες ευνοούν ιδιαίτερα την ανάπτυξη ΑΦΦ δίνοντας προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας. Η ελληνική χλωρίδα περιλαμβάνει έναν πολύ σημαντικό αριθμό ειδών με κυριότερα τη ρίγανη, το θυμάρι, το θρούμπι, το φασκόμηλο, το γλυκάνισο, το μάραθο (μαραθόσπορος), το χαμομήλι, τη δάφνη, τη μέντα, το δυόσμο, το φλησκούνι, τη λεβάντα, το μελισσόχορτο και τέλος τα μοναδικά και πολύ γνωστά προϊόντα κάποιων περιοχών της Ελλάδας όπως τη μαστίχα της Χίου, τον κρόκο της Κοζάνης, το δίκταμο της Κρήτης  το τσάι του βουνού της Βρύναινας (Ν. Μαγνησίας),το φλισκούνι και η ρίγανη της Ικαρίας Εκτιμάται ότι είναι δυνατό να καλλιεργηθούν και να μεταποιηθούν σε επιχειρηματική βάση και άλλα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά ή να συγκομιστούν τα είδη που αυτοφύονται σε διάφορες περιοχές της χώρας κατά τρόπο επαγγελματικό ώστε να αποκτήσουν οι αγρότες ένα πολύ ικανοποιητικό εισόδημα. Πρόσφατα ξεκίνησαν οργανωμένες καλλιέργειες ΑΦΦ σε περιοχές της Στερεάς Ελλάδας, της Θεσσαλίας, της Κεντρικής Μακεδονίας και της Θράκης που αφορούν τη ρίγανη, τη μέντα, το μελισσόχορτο, το βασιλικό, το χαμομήλι, το φασκόμηλο, τη λεβάντα, το δενδρολίβανο, το τσάι του βουνού, το θυμάρι, τον ύσσωπο και την εχινάκεια.
Όλες οι προσπάθειες των τελευταίων ετών στις παραπάνω περιοχές έδειξαν ότι τα ΑΦΦ μπορούν να αποτελέσουν τις νέες δυναμικές και πολλά υποσχόμενες εναλλακτικές καλλιέργειες. Προϋπόθεση σ’ αυτό ήταν και παραμένει η πολύ καλή οργάνωση και γνώση των τεχνικών από την καλλιέργεια μέχρι τη μεταποίηση και εμπορία των επώνυμων προϊόντων από τους ίδιους τους παραγωγούς. Η απόκτηση του καλύτερου γενετικού υλικού, κατά προτίμηση εγχώριου, σε συνδυασμό με το βιολογικό τρόπο καλλιέργειας φαίνεται επίσης να αποτελούν τα βασικά πλεονεκτήματα των ελληνικών ΑΦΦ στη διεθνή αγορά. Το ξηροθερμικό κλίμα καθώς και η πολύ καλή σύσταση του εδάφους των περισσοτέρων περιοχών συμπληρώνουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τα προϊόντα με μεγάλες στρεμματικές αποδόσεις και υψηλών ποιοτικών και ποσοτικών προδιαγραφών ως προς τους δευτερογενείς τους μεταβολίτες που είναι τα συστατικά για τα οποία καλλιεργούνται (αιθέριο έλαιο, εκχυλίσματα).Παρά την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών οι κυριότερες εισαγωγικές Ευρωπαϊκές χώρες ΑΦΦ όπως η Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Ελβετία και Ιταλία αναζητούν έντονα τα ελληνικά βιολογικά προϊόντα και προσφέρουν πολύ ικανοποιητικές τιμές. Έτσι στον Πίνακα 1 βλέπουμε ότι οι τιμές χονδρικής πώλησης για την ξηρή δρόγη κυμαίνονται φέτος (σημ. 2015) από 5 ευρώ το κιλό για το δενδρολίβανο μέχρι τα 12 ευρώ το κιλό για την εχινάκεια. Με αποδόσεις από 100 Kg/στρέμμα μέχρι 400 Kg/στρέμμα, ανάλογα με το είδος και το μέρος του φυτού, παρατηρούμε, στην τελευταία στήλη του Πίνακα 1 ότι οι μικτές απολαβές ανέρχονται από 960€ έως και 4800€ το στρέμμα.
Αν λάβουμε υπόψη ότι εκτός από την εγκατάσταση της πολυετούς φυτείας, που δεν ξεπερνά τα 600€/στρέμμα, οι άλλες δαπάνες για τις καλλιεργητικές φροντίδες (λίπανση, άρδευση, ξεβοτάνισμα) είναι σχετικά μικρές, τότε οι καθαρές απολαβές, σε σύγκριση με άλλα γεωργικά προϊόντα, είναι πάρα πολύ υψηλές.
Οι απολαβές αυτές γίνονται ακόμα μεγαλύτερες εάν οι παραγωγοί προχωρήσουν οι ίδιοι στην μεταποίηση, δηλαδή στην απόσταξη ή την εκχύλιση των προϊόντων τους. Τα αιθέρια έλαια και τα υδατικά εκχυλίσματα των ΑΦΦ είναι επίσης περιζήτητα όχι μόνο από τους κλάδους των τροφίμων, φαρμάκων κλπ, αλλά και από τη σύγχρονη κτηνοτροφία και τη βιολογική γεωργία ως φυσικά αντιβιοτικά και ως αβλαβή φυτοπροστατευτικά χάρη στις ευρέως φάσματος αντιμικροβιακές και εντομοαπωθητικές ιδιότητες. Η επένδυση προς αυτή την μεταποίηση δεν απαιτεί μεγάλα κεφάλαια και μπορεί να απασχολήσει εξειδικευμένο προσωπικό από πτυχιούχους τεχνικούς και άλλους επιστήμονες που θα μπορούσαν να είναι στελέχη της τοπικής κοινωνίας.
Αξίζει να τονιστεί ότι οι τιμές πώλησης αιθερίων ελαίων που εισάγονται στην Ελλάδα (Πίν. 2) είναι αρκετά υψηλές. Συνεπώς οι Έλληνες παραγωγοί αρωματικών φυτών, εφόσον οι ίδιοι αποστάζουν και παραλαμβάνουν τα αιθέρια έλαια των φυτών που καλλιεργούν, είναι δυνατό να απολαμβάνουν αντίστοιχα επίπεδα τιμών.σύμφωνα με τις χημικές μας αναλύσεις υπερτερεί έναντι πολλών άλλων ελληνικών περιοχών αλλά κυρίως έναντι των εισαγόμενων από Κίνα και Αργεντινή.                           Η ποιότητα των ελληνικών βοτάνων, όπως δείχνουν όλες οι έρευνες, είναι πάρα πολύ καλή ας ευχηθούμε η ποιότητα των ελληνικών βοτάνων να κρατήσει σε διάρκεια για το καλό του τόπου.
Ελάχιστη ήταν η μέχρι τώρα συνεισφορά της πολιτείας στην ανάπτυξη του κλάδου των ΑΦΦ στη χώρα μας. Οι αρμόδιοι κεντρικοί φορείς πέρα από τα πολύ γενικά προγράμματα πρέπει να προχωρήσουν σε ένα συγκεκριμένο και πολύ φιλόδοξο στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της παραγωγής Α.Φ.Φ. στηρίζοντας ουσιαστικά την δημιουργία ομάδων παραγωγών – μεταποιητών από την εγκατάσταση της φυτείας με ντόπιο γενετικό πολλαπλασιαστικό υλικό μέχρι την μεταποίηση και την προώθηση εξαγωγής. Η δημιουργία επίσης ενός τοπικού συντονιστικού και συμβουλευτικού φορέα σε κάθε περιφέρεια από ότι καλύτερο έχει η κάθε περιοχή σε εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό θα στήριζε ουσιαστικά τον τομέα αυτό.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η καλλιέργεια ΑΦΦ καθώς και η παραλαβή των αιθερίων ελαίων ή υδατικών εκχυλισμάτων αποτελεί έναν πρώτης τάξεως εναλλακτικό κλάδο της ελληνικής γεωργίαςΜπορεί επίσης να βοηθήσει στην ανάπτυξη μεταποιητικών επιχειρήσεων και να συμβάλλει στη συγκράτηση κυρίως νέου πληθυσμού στην ύπαιθρο.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΤΡΙΠΤΟΠΟΛΕΜΟΣ
Περιοδική έκδοση του Γ.Π.Α.
Φθινόπωρο 2015
 | ΤΕΥΧΟΣ 38                                                                                                                             

Δραματική μείωση των αρωματικών φυτών στα ελληνικά βουνά

 Σε πολλά μέρη της χώρας μας υπάρχει το έθιμο της συλλογής αρωματικών φυτών (κυρίως τσαγιού και ρίγανης) μια και συνδυάζεται με μια καλοκαιρινή βόλτα στο βουνό που εξασφαλίζει σε μια οικογένεια σχεδόν για όλο το χρόνο υψηλής ποιότητας ροφήματα ή καρυκεύματα και μάλιστα δωρεάν.
Στην παραδοσιακή ιατρική το αφέψημα από τσάι του βουνού χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της βρογχίτιδας, την ανακούφιση του κοινού κρυολογήματος, του βήχα, των πόνων της κοιλιάς κ.λ.π. Ακόμη θεωρείται εφιδρωτικό, τονωτικό, αντιερεθιστικό και αντιαναιμικό, διότι περιέχει σίδηρο. Οργανοληπτικά το ρόφημα είναι πολύ εύγευστο και αρωματικό, ενώ μπορεί να καταναλωθεί ζεστό ή κρύο, με ζάχαρη, μέλι ή και σκέτο.
Στην Ελλάδα αυτοφύονται περίπου 17 είδη, τα γνωστότερα είναι:
  • Τσάι βλάχικο (στο Άγιο Όρος λέγεται μπεττόνικα) (Sideritis athoa – Σιδερίτης η αθώα) Απαντάται στη χερσόνησο του Άθω, στην Πίνδο και στη Σαμοθράκη, στο όρος Σάος.
  • Τσάι του Μαλεβού ή τσάι του Ταϋγέτου (Sideritis clandestina – Σιδερίτης η λαθραία). Αυτοφύεται σε βράχους στις υποαλπικές και αλπικές περιοχές του Μαλεβού, του Ταϋγέτου και της Κυλλήνης.
  • Μαλοτήρα ή καλοκοιμηθιά ειναι το τσάι της Κρήτης (Sideritis syriaca – Σιδερίτης η συριακή). Είναι αυτοφυές των βουνών της Κρήτης -κυρίως των Λευκών Ορέων και παλιότερα του Ψηλορείτη- σε υψόμετρο 1.300 – 2.000 μέτρα.
  • Τσάι της Εύβοιας ή τσάι απ’ το Δέλφι (Sideritis euboea – Σιδερίτης η εύβοια). Αυτοφυές φυτό της Εύβοιας, κυρίως στα βουνά Δίρφυ σε υψόμετρο 1.000 – 1.540μ.
  • Τσάι του Ολύμπου (Sideritis scardica – Σιδερίτης η σκαρδική) Το βρίσκουμε σε βραχώδη μέρη και σε υψόμετρο άνω των 1.000 μ., στον Όλυμπο, στην Όσσα (Κίσσαβο) και στο Πήλιο.
  • Τσάι του Παρνασσού ή τσάι του Βελουχιού (Sideritis raeseri – Σιδερίτης του Ράσερ). Είναι αυτοφυές αλλά και καλλιεργήσιμο στο νομό Μαγνησίας. Ευδοκιμεί σε ορεινές περιοχές (και στον Όλυμπο) και σε χωράφια ασβεστούχα, πετρώδη, μέτριας γονιμότητας, ξερικά.
Κοινό χαρακτηριστικό των ειδών αυτών αλλά και γενικά του γένους Sideritis L. είναι ότι πρόκειται για φυτά ιδιαίτερα προσαρμοσμένα για να επιβιώνουν σε απόκρημνες βραχώδεις περιοχές με υψόμετρο άνω των 1.000 μέτρων και κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες. Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά στην ξηρασία και στις χαμηλές θερμοκρασίες, δεν απαιτούν πλούσια εδάφη και προτιμούν θέσεις με ελαφρό έδαφος , μικρό βάθος και άφθονο ήλιο. Απαντώνται και σε σχισμές βράχων ή ανάμεσα σε πέτρες, όπου λίγα φυτά μπορούν να επιβιώσουν.
Οι ανθοφόροι βλαστοί ξηραίνονται ώστε να μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η ζήτηση για το είδος είναι μεγάλη, καθώς το ματσάκι (περίπου 50 γραμμάρια) πωλείται έναντι 2 -3  ευρώ.
tsai2
Η οικονομική κρίση και η ακριβή τιμή στο τσάϊ του βουνού, οδηγούν «επιχειρηματίες-εργολάβους» στην ολοένα και αυξανόμενη εκμετάλλευση των δώρων αυτών της φύσης. Οργανωμένες ομάδες που συλλέγουν και πωλούν αυτοφυή φυτά από όλη τη χώρα χτενίζουν δεκάδες βουνοπλαγιές όπου φυτρώνουν είδη ελληνικού τσαγιού και άλλων αρωματικών φυτών και τα συλλέγουν παράνομα σε τέτοιο βαθμό που είναι ορατός πλέον ο κίνδυνος εξαφάνισής τους. Υπολογίζεται ότι σε μια καλή χρονιά μπορεί να συλλέγουν από την περιοχή των Πρεσπών έως και πέντε τόνοι τσαγιού!
Ηδη σε δεκάδες ορεινές περιοχές της χώρας, και σε υψόμετρο άνω των 1.000 μ. όπου φύεται το τσάι του βουνού, οι πληθυσμοί του τσαγιού έχουν μειωθεί δραματικά, και επιστήμονες του ΑΠΘ και του Τμήματος Αρωματικών Φαρμακευτικών Φυτών του ΕΛΓΟ – ΔΗΜΗΤΡΑ επισημαίνουν την επιτακτική ανάγκη να ληφθούν άμεσα μέτρα για να αποτραπεί η καταστροφή του.
Η ποιότητα επίσης της ελληνικής ρίγανης είναι γνωστή στις διεθνείς αγορές για τα υψηλά ποιοτικά της χαρακτηριστικά (υψηλή περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο πλουσιότατο σε καρβακρόλη). Οι ποσότητες ρίγανης που συλλέγονται από τους αυτοφυείς πληθυσμούς έχουν μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια και αυτό οφείλεται στη μείωση των αυτοφυών φυτών λόγω κυρίως της αλλαγής της γεωργικής πρακτικής που είχε σαν επακόλουθο την εξαφάνιση των αυτοφυών φυτών από τις παρυφές διαφόρων καλλιεργειών (ελιές, αμπέλια κλπ), στην αλλαγή χρήσεως γης σε περιοχές όπου αυτοφυόταν, καθώς και στη δυνατότητα απασχόλησης σε άλλες πλέον επικερδείς ή λιγότερο κοπιαστικές δραστηριότητες.
Οι ειδικοί επιστήμονες συστήνουν ελέγχους και μέτρα παρόμοια με αυτά που λαμβάνονται σήμερα για τη λαθροϋλοτόμηση σε μια προσπάθεια να αναχαιτιστεί το φαινόμενο της ληστρικής εκμετάλλευσης των αυτοφυών αρωματικών φυτών.
Οι μεγαλύτερες απώλειες καταγράφονται στα βουνά της Πελοποννήσου και της Κρήτης, ενώ στη Βόρεια Ελλάδα τα βουνά των συνόρων,Origanum_dictamnus όπως είναι ο Γράμμος, ο Βόρας, αλλά και ο Ολυμπος, έχουν χάσει σημαντικό μέρος από το απόθεμά τους. Στον Ψηλορείτη η μαλοτήρα πρακτικώς έχει εξαφανισθεί, ενώ στα Λευκά Όρη εκτιμάται ότι έχει απομείνει το 30% των φυσικών πληθυσμών που υπήρχαν πριν από 30 χρόνια. Το ξακουστό «μέλι της μαλοτήρας» εδώ και 5 χρόνια δεν παράγεται λόγω της δραματικής μείωσης των πληθυσμών του φυτού που τροφοδοτούσαν με τα άνθη τους τα μελισσοσμήνη.
Παράλληλα, σημαντικό πρόβλημα αποτελεί και η βόσκηση. Επιστημονική ομάδα του Τμήματος Αρωματικών Φαρμακευτικών Φυτών στο πλαίσιο μελέτης που διεξάγει για το τσάι του βουνού στη Β. Ελλάδα επεσήμανε το φαινόμενο αυτό στο όρος Φαλακρό, λόγω της εκτεταμένης παρουσίας κοπαδιών από αγελάδες(!) στις πλαγιές του βουνού.
Η διάνοιξη ορεινών δρόμων διευκολύνει την προσπέλαση σε δυσπρόσιτους τόπους που υπάρχουν ακόμα φυσικοί πληθυσμοί των αρωματικών φυτών όπως το τσάι του βουνού και τη μεταφορά του προϊόντος στην αγορά σε μεγάλες ποσότητες χωρίς δυσκολία. Η συλλογή του ελληνικού τσαγιού για το εμπόριο απαγορεύεται και επιτρέπεται μόνο για οικιακή χρήση και πολλά δασαρχεία έχουν εκδώσει ρυθμιστικές διατάξεις που καθορίζουν τις ποσότητες και τον χρόνο συλλογής. Παρ’ όλα αυτά, την τελευταία δεκαετία έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο ομάδες είτε Ελλήνων είτε αλλοδαπών να το συλλέγουν συστηματικά για να το εμπορευθούν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και τα δασαρχεία αδυνατούν να ελέγξουν την κατάσταση.
Τα περισσότερα γνωρίζουν «γενικώς» που βρίσκονται οι πληθυσμοί σπάνιων φυτών αλλά δεν έχουν στα χέρια τους κάποια επιστημονική μελέτη ώστε να γνωρίζουν με ακρίβεια τα στοιχεία που συνθέτου την σπάνια χλωρίδα που συγκροτούν τη φύση των ελληνικών βουνών ούτε προσωπικό, ούτε οχήματα, ούτε καύσιμα, ούτε κονδύλια για υπερωρίες των δασοφυλάκων το απόγευμα ή τα Σαββατοκύριακα! Συνήθως, οι «εργολάβοι» γνωρίζουν με ακρίβεια όχι μόνο τους τόπους αλλά και τις κινήσεις των δασικών. Έτσι αποφεύγουν τη σύλληψη αλλά «το εμπόρευμα» πωλείται κανονικά στα καταστήματα ξηρών καρπών, βιολογικών προϊόντων κ.λπ. χωρίς κανείς να νοιάζεται πώς βρέθηκαν στις προθήκες τους!
Για πολλούς αιώνες οι ντόπιοι πληθυσμοί συλλέγουν με προσοχή τα άνθη των αρωματικών φυτών προσέχοντας να μη καταστρέψουν τη ρίζα ενώ πάντα αφήνουν κάποια φυτά για «να δώσουν σπόρο» ώστε να υπάρχουν τα αρωματικά φυτά και την επόμενη χρονιά. Αυτή η ισορροπία έχει χαθεί καθώς οι οργανωμένες αυτές ομάδες έχοντας γνώση της παράνομης πράξης τους, μαζεύουν στα γρήγορα τα φυτά τα ξεριζώνουν και αδιαφορούν για το μέλλον. Μάλιστα προκειμένου να προλάβουν τους ανταγωνιστές συλλέγουν ολοένα και νωρίτερα τα φυτά χειροτερεύοντας την κατάσταση.
salvia fruticosa 04
Οι τελευταίες καταγγελίες φέτος αφορούσαν το τσάι που φύεται στις Πρέσπες, τον Γράμμο (Sideritis raeseri) και τον Ταΰγετο (Sideritis clandestina), ενώ η Διεύθυνση Δασών Αιτωλοακαρνανίας απηύθυνε έκκληση «για ορθολογική διαχείριση των φυτων του τσαγιού και της ελληνικής ρίγανης (Origanum vulgare ssp. hirtum), καθώς παρατηρήθηκε μαζική εκρίζωση». Σύμφωνα με τον διευθυντή δασών Καστοριάς κ. Χ. Λιάμη, το πρόβλημα εντοπίζεται σε αυτούς που μαζεύουν πολλά κιλά και το ξεριζώνουν για να μην καθυστερούν ή το συλλέγουν εκτός εποχής αδιαφορώντας για την αειφορία του.
Το ελληνικό τσάι βρίσκεται ψηλά στον κατάλογο της πυραμίδας των αρωματικών φαρμακευτικών φυτών που αυτοφύονται στην Ελλάδα. Αν και από αυτό παρασκευάζεται το πιο διαδεδομένο ελληνικό αφέψημα, καλλιεργείται σε ελάχιστες περιοχές της χώρας (κυρίως στη Βρύναινα Μαγνησίας και αλλού σε μικρότερες εκτάσεις). Είναι γνωστό διεθνώς ως Greek Mountain Teα, ονομασία που δεν έχει αμφισβητηθεί από καμία από τις γειτονικές χώρες, οι οποίες σημειωτέον εξάγουν ετησίως τεράστιες ποσότητες αρωματικών φαρμακευτικών φυτών, συμπεριλαμβανομένων και ειδών Sideritis.
Από: http://ecology-salonika.org     https://dasarxeio.com/

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

Το κρινάκι της θάλασσας,θαυμάστε το, μυρίστε το, αλλά μην το κόψετε

Αποτέλεσμα εικόνας για pancratium maritimum
Εχει επιβιώσει εδώ και αιώνες καταφέρνοντας να εμφανίζεται, κάθε καλοκαίρι, μέσα από την καυτή άμμο και να σκορπάει ένα απαλό άρωμα με τα ολόλευκά του άνθη. Το κρινάκι της θάλασσας, ένα αγριολούλουδο που φύεται στα παράλια όλης σχεδόν της Ελλάδας, κινδυνεύει με εξαφάνιση εξαιτίας της ανθρώπινης παρέμβασης.                                                                                                   Οικογένεια: Amaryllidaceae
Γένος: Pancratium
Είδος: Pancratium maritimum, Παγκράτιο το παράλιο, Κρίνος της θάλασσας, το κρινάκι της θάλασσας,
Sea daffodil, Sand Lily
.                                                                   Αν και πρόκειται για ένα από τα προϊστορικά φυτά που διασώζονται μέχρι σήμερα στον ελλαδικό χώρο, εντούτοις η έλλειψη ενημέρωσης των πολιτών κάνει δύσκολη την επιβίωσή του. Κάθε χρόνο παρατηρείται να λιγοστεύει επικίνδυνα ο αριθμός των φυτών είτε από τα αυτοκίνητα που εισέρχονται μέχρι το ύψος της παραλίας είτε από εκείνους που τα κόβουν ή ακόμα κι από την επέμβαση των μηχανημάτων καθαρισμού των παραλιών από τα σκουπίδια που πετιούνται κατά τη διάρκεια επίσκεψης των λουομένων» «Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι μιλάμε για ένα αγριολούλουδο που δεν χρειάζεται περιποίηση για να επιβιώσει, ούτε καν νερό. Το μόνο που θέλει είναι να μην το... πατάμε και να μην το ξεριζώνουμε και αυτό θα συνεχίσει να ομορφαίνει τις παραλίες μας, σκορπώντας το μεθυστικό του άρωμα»                                                                                                                                                      Σχετική εικόνα
    Παγκράτιο το παράλιο

Το μυθικό κρινάκι της άμμου ονομάζεται Pancratiummaritimum (Παγκράτιο το παράλιο) από το ελληνικό Pancratium- παν + κραταιός, για την υποτιθέμενη φαρμακευτική δύναμη του φυτού, (Pandocrator) - παντοδύναμο, και το λατινικό Maritimum που σημαίνει "από τη θάλασσα-ακτή". Ονομάζεται ακόμα ασφόδελος της θάλασσας, κρινάκι του Αγίου Νικολάου και νάρκισσος της θάλασσας και το συναντάμε, από τη Χαλκιδική και τη Λήμνο μέχρι το Πήλιο, τη δυτική Πελοπόννησο, τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη.
Το παγκράτιο εντυπωσιάζει για τον τόπο που επιλέγει να φυτρώνει (αμμούδες και αμμοθίνες) και την εποχή της ανθοφορίας του, το κατακαλόκαιρο. .Χρησιμοποιώντας τους ζωοδόχους ανέμους του καλοκαιριού ξεκινάει να ανθίζει στα μέσα του Ιουλίου, υπό την επίδραση των κυμάτων της θάλασσας και του αέρα που στέλνει σταγονίδια θαλασσινού νερού πάνω στα άνθη που παίρνουν το χρώμα της αγνότητας ιερό άσπρο σαν το αλάτι και την αφρισμένη από τα ακούραστα κύματα θάλασσα. Στο τέλος του Αυγούστου φτάνει στο υψηλότερο σημείο άνθισης και το άρωμα τώρα έντονο ισχυρό φτάνει μέχρι την θάλασσα ανταποδίδοντας έτσι το χρέος του προς την θάλασσα που το δρόσισε να αντέξει τον ζεστό ήλιο και την καυτή άμμο. Στα μέσα του Σεπτεμβρίου, μαζί με τα μελτέμια λήγει και η περίοδο ανθοφορίας του. Η επικονίασή του επιτυγχάνεται προσελκύοντας ένα μεταναστευτικό είδος πεταλούδας της νύχτας, το Hawkmoth (σκώρος -γεράκι) και μόνο σε περιόδους νηνεμίας ή ασθενών ανέμων για περιορισμένο χρονικό διάστημα                   .Αποτέλεσμα εικόνας για «Pancratiummaritimum
Οι σπόροι παρασύρονται από τους ανέμους, διανύοντας συχνά μεγάλες αποστάσεις μέσα στη θάλασσα ώσπου να βρουν κατάλληλο έδαφος όπου μπορεί να παραμείνουν έως 4-5 χρόνια θαμμένοι, μέχρι να βρουν ευνοϊκές συνθήκες για να βλαστήσουν.Αποτέλεσμα εικόνας για «Pancratiummaritimum
Το κρινάκι σε τοιχογραφίες της Κνωσού
Το «Pancratiummaritimum», όπως όλοι οι κρίνοι, ήταν ιερό λουλούδι για τους Μινωίτες και είναι γνωστό από αρχαίες εικονογραφήσεις στην Κρήτη, στα παλάτια της Κνωσού.
Η πρώτη παράσταση του Pancratium αναφέρεται από τον Έβανς, ο οποίος την ανακάλυψε κατά τις ανασκαφές που έκανε στο παλάτι της Κνωσού (1896). Συγκεκριμένα, υπάρχει μια τοιχογραφία στο ανάκτορο της Κνωσού, "το μπλε πουλί", όπου στην κάτω δεξιά γωνία υπάρχει η πρώτη σωζόμενη αναπαράσταση του παγκρατίου στον κόσμο.
Όπως καταγράφεται σε στοιχεία , το πρώτο πράγμα που συναντούσαν οι θαλασσοκράτορες ναυτικοί της μινωικής Κρήτης με τα ιστιοφόρα τους, γυρνώντας τις ατέλειωτες ακρογιαλιές της Μεσογείου, ήταν πλήρως ανθισμένα κρινάκια καθώς η εποχή ανθοφορίας τους συμβαδίζει με την εποχή του χρόνου που υπήρχαν ευνοϊκές συνθήκες (μελτέμια) για ιστιοπλοΐα.
  Φαρμακευτικές χρήσεις                                                                                                                      Το φυτό αυτό χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα από τους ΜΠΟΥΣΜΕΝ στην Μποτσουάνα σε σαμανιστικές τελετές. Οι σαμανιστές ιερείς ξυρίζουν το κεφάλι και τρίβουν τη ρίζα του φυτού προκειμένου να απορροφηθεί για να προσφέρει παραισθητικές και καρδιοτονωτικές ιδιότητες.
13
Στη Σαντορίνη και πάλι σε μια νωπογραφία "οι πυγμάχοι" με ξυρισμένα κεφάλια (στην μινωική ζωγραφική το ξυρισμένο κεφάλι το ζωγράφιζαν με μπλε χρώμα) μάλλον συμμετείχαν σε μια τελετή μύησης μάλλον ενηλικίωσης υπάρχει μια άποψη ότι ο πυγμάχος στα αριστερά είναι γυναίκα και μάλλον μέσα από την πάλη συμμετείχαν σε μια τελετή μύησης στον έρωτα.
Το φυτό Παγκράτιο
Το φυτό Παγκράτιο μάλλον χρησιμοποιούταν σε τελετές μύησης και στα ελευσίνια μυστήρια, μυημένος στα ελευσίνια μυστήρια ήταν ο "Παντοδύναμος" Ηρακλής γιος του "Παντοκράτορα" Δία, ο οποίος Ηρακλής, ήταν ο εμπνευστής και ο πρώτος νικητής του αρχαίου αγωνίσματος "Παγκράτιο" μια μορφή πυγμαχίας και πάλης.
Επειδή τα ονόματα δεν είναι ποτέ τυχαία ,ούτε επιλογή απλών ανθρώπων κρύβουν μέσα τους μια ιστορία , μια ιδέα ,μια καταγωγή , μια αναφορά ,μια γνώση ,μια καταγραφή ,ένα γεγονός ,μια ιδιότητα ,μια συνέχεια είναι στην ουσία ένα πολιτιστικό δεδομένο.
Δυνατό, πολυταξιδεμένο και ανθεκτικό το κρινάκι μας σαν το Οδυσσέα. Αυτό φυτό πρέπει να έδωσε ο Ερμής στο Οδυσσέα για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα μάγια της Κίρκης. Ο Όμηρος το ονόμαζε Μόλυ και το περιέγραφε σαν ένα «φυτό με άνθη άσπρα σαν το γάλα».
Ο Θεόφραστος γράφει για το Παγκράτιο είναι ένας είδος κρεμμυδιού χρησιμοποιείται ως αντίδοτο σε δηλητηριάσεις και σε μαγιές, αλλά είναι δύσκολο να το ξεριζώσει κανείς.
Χρησιμοποιείται ως τονωτικό και ειδικά ως τονωτικό του καρδιακού και νευρικού συστήματος είναι ακόμα αντιβακτηριδιακό, αντιμυκητιακό, αντιφλεγμονώδες, αντιπαρασιτικό πολλά συστατικά έχουν ανιχνευθεί στο Παγκράτιο με αντιβιοτική δράση, πολλές ασθένειες όπως το Αλτσχάιμερ, αλλά και σαν τονωτικό της μνήμης, έχει επίσης χρησιμοποιηθεί ως σηπτικό μαλακτικό αλλά και για παθήσεις των νεφρών.
 Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν το χυμό από το φυτό Παγκράτιο μαζί με μέλι. Λένε ότι είναι τόσο έντονο το άρωμα του που κρατάει τα πρόβατα μακριά από τις ακτές.
Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν το χυμό από το φυτό Παγκράτιο μαζί με μέλι. Λένε ότι είναι τόσο έντονο το άρωμα του που κρατάει τα πρόβατα μακριά από τις ακτές.
Το κρινάκι της θάλασσας ήταν ένα πολύ σημαντικό φυτό για τα νησιά του Αιγαίου και το σύμβολο των ισχυρών χωρών του Μίνωα κι επιπλέον αποδεικνύει τη μοναδικότητα του Αιγαίου με αμετάβλητες οικολογικές συνθήκες από τη Μεσολιθική Εποχή μέχρι σήμερα.   Αν είστε τυχεροί και τα δείτε θαυμάστε τα, μυρίστε τα, αλλά μην τα κόψετε, ούτε να τα ξεριζώσετε, για να είναι για πολλά χρόνια εκεί, να μας θυμίζουν την ιστορία μας, την καταγωγή μας, για να παίρνουμε δύναμη από το παράδειγμά τους, που μπορούν να επιβιώνουν μέσα σε ένα κατά τα άλλα αφιλόξενο τόπο για πολλά άλλα φυτά, ας αναπτύξουμε την οικολογική μας συνείδηση πριν είναι αργά, να εμπνευστούμε από την ομορφιά τους και την αρμονία τους, να ξαναβρούμε το χαμένο μέτρο μέσα μας και ας τα αφήσουμε παρακαταθήκη στα παιδιάia μας, μια και δεν έχουν μείνει και πολλά πράγματα να τους αφήσουμε.


ΜΕ ΠΗΓΕΣ ΑΠΟ:http://ellinonfos.gr/                                                                         http://www.imerisia.gr
http://news.karpasha.com
galifabee.blogspot

west-creta.com 

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016

Εάν έχετε αυτό το φυτό στο σπίτι σας, δεν θα δείτε ξανά ποτέ ποντίκια, αράχνες και άλλα έντομα......!

Tα Έντομα είναι τα πιο πολυάριθμα είδη στη Γη. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πάνω από 200 εκατομμύρια έντομα που ζουν στον πλανήτη μας αυτή τη στιγμή. 
Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα ειδών εντόμων, μερικά από τα οποία τρέφονται με φυτά, ενώ άλλα με κρέας.
Παρά το γεγονός ότι τα βλέπουμε ως επί το πλείστον ως επιβλαβή, είναι πραγματικά πολύ σημαντικά για τη διατήρηση για το  βιολογικό  κύκλο της φύσης.


 Υπάρχει στην φύση ένας μεγάλος αριθμός ειδών ωφελίμων εντόμων, τα οποία συμβάλλουν στην διατήρηση της βιολογικής ισορροπίας, με το να μειώνουν τους πληθυσμούς άλλων ειδών εντόμων, που είναι επιβλαβή για τον άνθρωπο, για τις καλλιέργειες, για τα δάση, για τα ζώα εκτροφής και γενικά για τα υπάρχοντά του. Είναι τα εντομοφάγα έντομα, οι σύμμαχοι του ανθρώπου στον αγώνα που κάνει εναντίον των εντομολογικών εχθρών του. Εδώ και πολλά χρόνια οι ειδικοί έχουν επισημάνει την ωφελιμότητα πολλών ειδών εντόμων και έχουν μελετήσει τις δυνατότητες χρησιμοποιήσεώς τους για καταπολέμηση βλαπτικών στις καλλιέργειες εντόμων (βιολογική καταπολέμηση).
Στην ωφελιμότητα των εντόμων δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τον ρόλο που παίζουν στην γονιμοποίηση των ανθέων στα καρποφόρα δένδρα με την μεταφορά της γύρεως από μία ποικιλία σε άλλη (σταυρογονιμοποίηση). Στο θέμα αυτό μεγάλη σπουδαιότητα έχει η συμβολή των μελισσών.Πολλά είδη εντόμων είναι όμως και βλαπτικά για τον άνθρωπο. Όχι μόνο για τον άνθρωπο, αλλά και για τις καλλιέργειές του, τα ζώα εκτροφής, τα αποθηκευμένα γεωργικά προϊόντα και για τα δάση. Οι βλαπτικές δηλαδή ενέργειες των εντόμων είναι είτε άμεσες για τον άνθρωπο είτε έμμεσες.
Οι σοβαρότερες και καταστροφικότερες ενέργειες των εντόμων για τον άνθρωπο είναι η μεταφορά και μετάδοση ασθενειών, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις οδηγούν τον άνθρωπο στον θάνατο. Μπορεί κανείς να αναφέρει εδώ πολλές περιπτώσεις φοβερών ασθενειών για τις οποίες είναι υπεύθυνα ορισμένα είδη εντόμων που είναι φορείς των ασθενειών αυτών. Ως παράδειγμα μπορούμε να αναφέρουμε την ελονοσία, η οποία μέχρι τα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου μάστιζε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει και άλλες περιπτώσεις σοβαρών ασθενειών του ανθρώπου για τις οποίες ευθύνονται τα έντομα, τα οποία είναι φορείς των ασθενειών αυτών όπως π.χ. η Λεϊσμανίαση (καλά Αζάρ), η οποία μεταδίδεται με τις σκνίπες (φλεβοτόμους), η Φιλαρίαση, η οποία μεταδίδεται με κουνούπια του γένους Cnlex sp και οφείλεται στην μόλυνση από ένα μικροσκοπικό τριχοειδές σκουλήκι, το οποίο προσβάλλει το λεμφικό σύστημα του ανθρώπου και προκαλεί δραματικές διογκώσεις των ιστών, γνωστές ως ελεφαντιάσεις. Ακόμη πολλοί από εμάς θα έχουμε ακούσει για την «ασθένεια του ύπνου», που οφείλεται σε ένα πρωτόζωο το Trypanosoma brucei, γι’ αυτό και η ασθένεια αυτή ονομάζεται «τρυπανοσωμίαση» και μεταδίδεται με ένα δίπτερο έντομο, την μύγα Τσετσέ (Glossina). Εκτός από τα κουνούπια, τις σκνίπες και τις μύγες και άλλα έντομα είναι φορείς ασθενειών για τον άνθρωπο. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους ψύλλους, οι οποίοι είναι φορείς του βακτηρίου Pasteurella pestis, το οποίο είναι το αίτιο της πνευμονικής και βουβωνικής πανώλης στον άνθρωπο.
Δυόσμος Ένα θαυμάσιο φυτό στον αγώνα ενάντια των επιβλαβή εντόμων και τρωκτικών 

Τα έντομα και τα τρωκτικά δεν είναι κάτι που θα θέλατε να δείτε πουθενά κοντά σας, ειδικά όχι μέσα στο σπίτι σας.!!!!!!!!!!!!!


Εδώ θα σας παρουσιάσω  μια απολύτως ασφαλής μέθοδος για να απαλλαγείτε από τα έντομα και τα τρωκτικά. Είναι κάτι σαν τα εντομοκτόνα που αγοράζετε από ένα μαγαζί , αλλά είναι εξίσου, ίσως και  πιο αποτελεσματικό και το κυριότερο  χωρίς καμιά δηλητηριώδη χημική ουσία που να  βλάπτει εσάς παρά μόνο τα ποντίκια και τα επιβλαβή έντομα που τόσο μας ταλαιπωρούν ειδικά τώρα το Καλοκαίρι !
Αυτό το φυσικό απωθητικό θα χαρίσει  επίσης το σπίτι  σας μυρωδιά καθαρή και φρέσκια.
Αυτό που χρειάζεστε είναι φρέσκο ​​δυόσμο, ένα αρωματικό φυτό που  φημίζεται τόσο για τις θεραπευτικές του ιδιότητες όσο και για το υπέροχο  αναζωογονητικό  άρωμα  του .
Πως να το χρησιμοποιήσεις?
Η μέθοδος παρασκευής δεν θα μπορούσε να είναι απλούστερη. Αυτό που θα πρέπει  να κάνετε είναι να προετοιμάσετε ένα  καλά συμπυκνωμένο τσάι μέντας. Αποθηκεύσετε αυτό σε ένα μπουκάλι ψεκασμού, στη συνέχεια, ψεκάστε κάθε γωνιά του σπιτιού σας, ιδιαίτερα τις γωνίες της πόρτας και γύρω γύρω από τα  παράθυρα. Αν υπάρχουν   έντομα δεν θα μπορούν να σταθούν, και θα φύγουν έντρομα .....είναι η μυρωδιά του φρέσκου δυόσμου.! Αυτό το φυσικό απωθητικό  θα κρατήσει όλα τα είδη των εντόμων, καθώς και τα τρωκτικά, μακριά από το σπίτι σας, σκεπάζοντας παράλληλα στο σπίτι σας με ένα γλυκό  άρωμα Δυόσμου !                     Το φυτό αυτό είναι γνωστό για τις θεραπευτικές ιδιότητές του, αλλά γνωρίζετε οτι έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για να αποκρούσει το φθόνο και τη μαύρη μαγεία?. Ο Δυόσμος δίνει μια αίσθηση της ευημερίας και σύμφωνα με κάποιους προσελκύει την οικονομική ευημερία.!                                     αναφορές http://healthycures.org         http://www.pemptousia.gr

Σάββατο 2 Ιουλίου 2016

Ιβίσκος (Hibiscus sabdariffa ) το πιο πολύτιμο όφελος για την καρδιαγγειακή υγεία.

Στους τροπικούς παραδείσους πλούσιους με τη πολύχρωμη ζωή των φυτών συναντάμε τον  ιβίσκο, ένα λουλούδι που έχει βραβευθεί για την εντυπωσιακή του εμφάνιση. Αλλά θα πρέπει να ξέρετε ότι η χρησιμότητα αυτού του εξωτικού φυτού εκτείνεται πολύ πέρα ​​από την ομορφιά τουΟ Ιβίσκος είναι ένα φαρμακευτικό βότανο που έχει τη φυσική δυνατότητα να μειώσει την αρτηριακή πίεση. 
Με περίπου 200 είδη και πάνω από 5.000 υβρίδια που συνδέονται με το γένος, ιβίσκος μπορεί να έχετε  ένα ουράνιο τόξο  χρωμάτων μπροστα σας . Ο κοινός ιβίσκος, Hibiscus sabdariffa, πιο συχνά καλλιεργείται   σε θερμές εύκρατες περιοχές .Μπορεί να φτάσει έως και 8 πόδια στο ύψος και διαθέτει βυσσινί λουλούδια, λοβωτά φύλλα με κόκκινες φλέβες, ανοιχτά κίτρινα λουλούδια και ένα μεγάλο κόκκινο κάλυκα. Ο κάλυκας (ένας έλικας μέσα στα πέταλα ), είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την πικάντικη γεύση του ιβίσκου ».

Οφέλη  Υγείας

Στην κουζίνα, μπορούμε να βάλουμε τον ιβίσκο  σε φρουτοσαλάτες, σε τάρτες και πίτες στη γέμιση, και αναμιγνύεται καλά σε μαρμελάδες και ζελέδες. Αυτό το θρεπτικό φυτό  ειναι ένα δημοφιλές πιάτο όταν σερβίρεται με  φιστίκια σε περιοχές της Αφρικής. Όταν το κάνουμε τσάι δινει μια  ξινή γεύση  φορτώνοντας το  με αντιοξειδωτικά και βιταμίνη C. Αυτό το τσάι συχνά πίνεται για την ανακούφιση του βήχα και τη θεραπεία σε  κρυολογήματα θεωρείται επίσης εξαιρετικό  ως κατασταλτικό της όρεξης, διουρητικό, ανακουφιστικό  και άριστο για την  καλή κυκλοφορία του αίματος .Ωστόσο, το πιο πολύτιμο όφελος είναι ο ρόλος του για την καρδιαγγειακή υγεία. 
Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι ο ιβίσκος τσάι μπορεί φυσικά να μειώσει την αρτηριακή πίεση όσο  αποτελεσματικά μπορούν ορισμένα συνήθη φάρμακα της υπέρτασης. Σε μια κλινική δοκιμή που πραγματοποιήθηκε το 2004 και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Phytomedicine ,το τσάι απο ιβίσκο  μείωσε την αρτηριακή πίεση των ατόμων με υπέρταση που συμμετείχαν στην έρευνα  
Ομοίως, σε μια μελέτη που παρουσιάστηκε στο American Heart Association το 2008, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η κατανάλωση τριών φλιτζανιών από  ιβίσκου τσάι την ημέρα μείωσε την αρτηριακή πίεση έως και κατά 13,2 τοις εκατό σε προ- και ήπια υπερτασικούς ενήλικες. Οι ερευνητές έχουν μερικές πιθανές εξηγήσεις για αυτό. Ο Ιβίσκος  είναι ένα φυσικό διουρητικό, ανοίγει τις αρτηρίες, και μπορεί να δρα ως φυσικός αναστολέας του  μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης, που σημαίνει ότι επιβραδύνει την απελευθέρωση των ορμονών που συ στέλλουν τα αιμοφόρα αγγεία.
Ενώ απαιτείται περισσότερη έρευνα, πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι η ενσωμάτωση ιβίσκου τσαγιού σε μια καθημερινή διατροφή θα αποδειχθεί ευεργετική για τους υπερτασικούς ασθενείς.


Τα περισσότερα είδη ιβίσκου αναπτύσσονται στις υποτροπικές και τροπικές περιοχές σε όλο τον κόσμο. Το φυτό ευδοκιμεί σε πλούσια, υγρά εδάφη και ηλιόλουστες θέσεις.
                                                                                                    Στην Ικαρία τον ιβίσκο τον συναντάμε  στο Καρκινάγρι  αλλά και σε άλλα ζεστά μέρη του νησιού Αν περάσετε από αυτό το παραθαλάσσιο χωριό στη νότια πλευρά της Ικαρίας θα  μπορέσετε να θαυμάσετε τους  κόκκινους ιβίσκους να ξεφυτρώνουν ψηλά  σαν δέντρα μέσα από τις αυλές τους Οι Καρκιναγρότες ειναι γνωστό ότι αγαπούν λιγουλάκι  παραπάνω  το κόκκινο κρασί .Ίσως ο ιβίσκος ειναι το φυσικό τους αντίδοτο ενάντια στα αποτελέσματα  που έχει το πιο καλόπιοτο κρασί της Ικαρίας το κρασί της Μαύρης θάλασσας στο Καρκινάγρι !

Τρίτη 19 Απριλίου 2016

Η ευλογία της Μητέρας του Θεού για τα άνθη του φασκόμηλου

Για τα φαρμακευτικά φυτά έχουν ειπωθεί από τους αρχαίους χρόνους πολλοί μύθοι. Αυτοί οι μύθοι αντανακλούν τη βαθιά ριζωμένη πεποίθηση και σεβασμό του Ανθρώπου για αυτά τα φαρμακευτικά φυτά.Η θρησκευτική μας παράδοση λέει ότι όταν η Παναγία έπρεπε να κρυφτεί με το παιδί της τον Ιησού για να μην πέσει στα χέρια του Ηρώδη, ζήτησε από όλα τα λουλούδια του αγρού, να την βοηθήσουν αλλά δυστυχώς κανένα δεν της έδωσε καταφύγιο . Απογοητευμένη η Παναγία έφτασε και στο ταπεινό φασκόμηλο και καθώς έσκυψε και το παρακάλεσε το φασκόμηλο τους αγκάλιασε αμέσως και τους έκρυψε προστατευτικά στα πυκνά φύλλα του και έτσι τους "έκρυψε" από τους στρατιώτες του Ηρώδη. Μόλις ο κίνδυνος πέρασε , η Μητέρα του Θεού βγήκε και μίλησε ευγενικά στο φασκόμηλο με μια ευχή : «Από τώρα και στο εξής και για πάντα θα είστε ένα από τα αγαπημένα λουλούδια των ανθρώπων Σας δίνω τη δύναμη να θεραπεύσετε τους ανθρώπους από οποιασδήποτε ασθένεια Όπως βοηθήσατε και το παιδί μου να γλυτώσει από ένα βέβαιο θάνατο, όπως κάνατε και για μένα. "Από τότε, τα άνθη του φασκόμηλου βοηθάνε πάντα για την επούλωση των ανθρώπων. Στην Ικαρία αγαπάμε και εκτιμάμε πολύ  το φασκόμηλο γιαυτό και το φυτευουμε στα περιβόλια στα βουνά και στους γιαλούς μας Οι Ικαριώτες πιστεύουν οτι το Φασκόμηλο ειναι το βότανο της Μακροβιότητας και ένα φυσικό Βιάγκρα που τους χαρίζει απίστευτη ενέργεια Δοκιμάσατε το ...πάντα όμως με Προσοχή και Σύνεση!

Παρασκευή 15 Απριλίου 2016

Βασιλικός (ocimum basilicum ) ''το ιερό φυτό''

Ο βασιλικός είναι σίγουρα από τα πιο διαδεδομένα, ίσως και το πιο κοινό, από τ’αρωματικά φυτά στην Ελλάδα. Καλλιεργείται σχεδόν παντού, κυρίως σε γλάστρες αλλά και σε κήπους. Είναι επίσης χρήσιμος στη μαγειρική κι ως φαρμακευτικό φυτό. Η επιστημονική του ονομασία είναι ocimum basilikum (ώκιμο το βασιλικό), είναι δικοτυλήδωνο της οικογένειας των χειλανθών και κατάγεται από την Ινδία. Ήρθε στην Ελλάδα κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Το όνομά του οφείλεται στο θρύλο κατά τον οποίο φύτρωσε στο σημείο όπου ο Μέγας Κωνσταντίνος και η μητέρα του Αγία Ελένη ανακάλυψαν τον τίμιο σταυρό. Καλλιεργείται και χρησιμοποιείται ευρέως στις μεσογειακές χώρες, στο Ιράν, στην Ινδία και στις γειτονικές χώρες, στη Νοτιοανατολική Ασία και στην Κίνα, και λιγότερο στ’άλλα μέρη του κόσμου. Αν και τον έχουμε συνηθίσει ως ετήσιο φυτό το οποίο παγώνει το χειμώνα, στην πραγματικότητα στις τροπικές περιοχές απ’όπου κατάγεται είναι πολυετές. Έχουν ωστόσο δημιουργηθεί και ποικιλίες ανθεκτικότερες στο κρύο (χειμωνιάτικοι βασιλικοί). Θεωρητικά με την κατάλληλη προστασία θα μπορούσε να επιβιώσει το χειμώνα, αλλά ευκολότερο είναι η αναπαραγωγή του κάθε χρόνο. Αποτέλεσμα εικόνας για ocimum basilicum Υπάρχουν μικρόφυλλες και πλατύφυλλες ποικιλίες. Κάποιες ποικιλίες έχουν τεράστια φύλλα. Άλλες ποικιλίες μπορεί να έχουν διαφορετική οσμή, π.χ. βασιλικός με άρωμα λεμονιού, άνηθου ή γλυκόριζας, ενώ άλλες μπορεί να έχουν διαφορετικό χρώμα, π.χ. μοβ βασιλικός. Τέλος άλλες προέρχονται από υβριδοποίηση με άλλα είδη, π.χ. το ocimum basilicum με το αφρικανικό o. kilimandscharicum, τα οποία δίνουν τον αφρικανικό μπλε βασιλικό με άρωμα καμφοράς. Στην Ασία χρησιμοποιούνται κι άλλα είδη βασιλικού, όπως ο ιερός βασιλικός ή τούλσι (o. tenuiflorum), ο οποίος έχει θρησκευτική, φαρμακευτική και μαγειρική χρήση. Ο κοινός βασιλικός (o. basilicum) είναι ένα ποώδες θαμνώδες φυτό, ύψους 30-130 εκ., ανάλογα με την ποικιλία και τις εξωτερικές συνθήκες. Αποτελείται από μερικούς μεγάλους, πυκνούς βλαστούς του ίδιου περίπου ύψους που ξεκινούν απο τη βάση του φυτού. Τα φύλλα είναι ωοειδή, οδοντωτά, μαλακά και με μυτερή άκρη. Στις μασχάλες των φύλλων βρίσκονται μικρά κλαδάκια. Το φυτό ανθίζει τέλη καλοκαιριού-φθινόπωρο με στάχεις από λευκά και σπανιότερα ρόδινα ή μοβ άνθη. Οι καρποί του είναι ξηροί. Το άρωμά του οφείλεται στα πολλά αιθέρια έλαια που περιέχει. Οι κοινές ποικιλίες περιέχουν μεγάλες ποσότητες λιναλοόλης και μεθυλοχαβικόλης, και πολλά άλλα σε μικρότερη ποσότητα. Άλλες ποικιλίες είναι υψηλές σ’άλλες ουσίες, όπως π.χ. ο λεμονοβασιλικός είναι υψηλός σε κιτράλη. Η καλλιέργεια αυτού του φυτού είναι πολύ εύκολη, και συνήθως είναι πολύ παραγωγικός. Είναι και καλλωπιστικό, αλλά και χρήσιμο φυτό. Ευδοκιμεί σε ζεστή, ηλιόλουστη θέση με ελαφρύ, υγρό και πλούσιο σε οργανική ύλη έδαφος με καλή αποστράγκιση, και χρειάζεται τακτικό πότισμα και λίπανση κατά την περίοδο ανάπτυξης. Θα πρέπει να ποτίζετε αν η επιφάνεια του χώματος είναι ξηρή. Αν το φυτό φαίνεται μαραμένο και το χώμα είναι στεγνό, θα επανέλθει γρήγορα μ’ένα πότισμα. Αφαιρείτε τις ανθισμένες κορυφές, μιας κι αν ένα κλαδί ανθίσει γίνεται σκληρό και η παραγωγή αιθερίων ελαίων μειώνεται. Αυτό συμβαίνει μόνο στο συγκεκριμένο κλαδί, π.χ. μπορείτε να κρατήσετε ένα κλαδί ν’ανθίσει για να πάρετε σπόρο και να κόβετε όλα τα υπόλοιπα για συνεχιζόμενη παραγωγή φύλλων. Επειδή εγώ φυτεύω συνήθως ένα βασιλικό κάθε χρόνο, δε χρειάζομαι σπόρο και γι’αυτό κόβω όλα τα άνθη. Και πάλι όμως έχω παρατηρήσει ότι η παραγωγή φύλλων σ’όλο το φυτό είναι κάπως μικρότερη και τα φύλλα σκληρότερα και λιγότερο αρωματικά κατά την περίοδο ανθοφορίας. Οι σπόροι θα πρέπει να φυτευθούν το χειμώνα ή νωρίς την άνοιξη σ’εσωτερικό ή σε καλά προστατευμένο χώρο με πολύ φως, και μόνο όταν έχει περάσει ο κίνδυνος παγωνιάς την άνοιξη μπορούν να φυτευθούν έξω στην οριστική τους θέση. Επίσης πολλαπλασιάζεται και με μοσχεύματα, αφού πρώτα τοποθετηθούν σε νερό για περίπου μια εβδομάδα μέχρι να ριζώσουν. Μερικά σπάνια στείρα υβρίδια πολαπλασιάζονται μόνο έτσι. Εγώ συνήθως αγοράζω ένα φυτό όσο πιο νωρίς γίνεται, συνήθως τον Απρίλιο, και το κρατάω ως τον Οκτώβριο. Λίγες χρονιές έχει τύχει και νά’χω δύο ή και τρία φυτά. Προτιμώ τον κοινό πλατύφυλλο ή αγιορίτικο βασιλικό, επειδή είναι πολύ εύκολος στη συγκομιδή και πιο εύγευστος. Έχω ωστόσο καλλιεργήσει πιο σπάνια κι άλλες ποικιλίες όπως μικρόφυλλο, λεμονοβασιλικό ή μοβ. Ο βασιλικός δεν προσβάλλεται συχνά από έντομα, αν και μπορεί να προσβληθεί από αφίδες/μελίγκρες ή κάμπιες. Προσβάλλεται όμως από μύκητες , ειδίως σε υγρές και κλειστές συνθήκες ή σε καταστάσεις στρες. Στη δική μου εμπειρία μόνο 2 φορές είχα προβλήματα με ασθένειες, τη μία ένα μικρό πρόβλημα με αφίδες την άνοιξη που καταπολέμησα εύκολα και την άλλη ένα μύκητα το φθινόπωρο ο οποίος τελικά σκότωσε το φυτό. Κίτρινα φύλλα προς τη βάση του φυτού είναι ένδειξη στρες, είτε από υπερβολικό πότισμα, είτε από πολύ ή λίγο λίπασμα. Ο βασιλικός έχει πολλές χρήσεις στη μαγειρική. Χρησιμοποιείται για να δώσει άρωμα και γεύση σε βραστά, σούπες, κοκκινιστά, ψητά, σάλτσες και σαλάτες. Ο αποξηραμένος βασιλικός χάνει πολύ από το άρωμά του. Καλύτερος είναι ο φρέσκος, ο οποίος μπορεί να καταψυχθεί αφού πρώτα έχει ζεματιστεί, για μελλοντική χρήση. Στο ψυγείο διατηρείται για λίγο. Εγώ τον χρησιμοποιώ φρέσκο στη σαλάτα και σε σάντουιτς. Είναι τροφή πλούσια σε βιταμίνη α, β καροτένιο (προβιταμίνη α), βιταμίνη κ, ασβέστιο, μαγκάνιο και κάλιο. Το σύστημα συγκομιδής φύλλων που χρησιμοποιώ είναι το εξής: Πρώτα όμως ν’αναλύσω το μηχανισμό ανάπτυξης για να γίνει κατανοητό το σύστημα αυτό. Υπάρχουν δύο κύρια συστήματα διακλάδωσης στα φυτά, η μονοποδιακή δηλ. υπάρχει ένας κύριος βλαστός με μικρότερα, μικροσκοπικά ή και καθόλου πλευρικά κλαδιά, και η συμποδιακή δηλ. όλοι οι βλαστοί έχουν παρόμοιο ύψος. Στο βασιλικό όπως και σε πολλά άλλα θαμνώδη φυτά οι κύριοι βλαστοί ξεκινούν απ’τη βάση του φυτού κι έχουν παρόμοιο ύψος (συμποδιακό σύστημα), αλλά ο καθένας διακλαδίζεται μονοποδιακά. Αν η κορυφή κοπεί, τότε η κυριαρχία της θα πάψει για λίγο και τα πλευρικά κλαδιά θ’αναπτυχθούν περισσότερο μέχρι κάποιο, συνήθως το μεγαλύτερο, ν’αναλάβει το ρόλο της κορυφής. Αυτή η γνώση είναι σημαντικη για μια αποτελεσματική μέθοδο συγκομιδής. Εγώ περιμένω λίγες εβδομάδες μετά τη φύτευση του φυτού ώσπου να εγκλιματιστεί και ν’αρχίζει ν’αναπτύσσεται και μετά αρχίζω να συλλέγω τα πρώτα φύλλα. Έπειτα, όσο το φυτό αναπτύσσεται, συνεχίζω να συλλέγω τα μεγάλα φύλλα αφήνοντας άθικτα τα κλαδάκια στις μασχάλες, τα οποία αναπτύσσονται λίγο μετά την αφαίρεση των μεγάλων φύλλων. Όταν το φυτό έχει γίνει πολύ αραιό κόβω της κορυφές για να ενισχύσω την ανάπτυξη των πλευρικών κλαδιών και πάλι απ’την αρχή. Αυτό μπορεί να μην το κάνω σ’όλο το φυτό, αλλά σε μερικά κλαδιά κάθε φορά. Έτσι έχω φρέσκα φύλλα καθ’όλη την περίοδο ανάπτυξης του φυτού. Εννοείται ότι οι καλλιεργητικές συνθήκες θα πρέπει να είναι πολύ καλές (ήλιος, τακτικό πότισμα και λίπανση) για μεγάλη παραγωγή. Τα φυτά μου ψηλώνουν συνήθως έως τα 40 εκ., σπανιότερα περισσότερο κι έχουν ένα γεμάτο, στενό και ψηλό σχήμα. Το φυτό της φωτογραφίας ακόμα δεν έχει φτάσει το τελικό του ύψος, αλλά έχει μπει στην περίοδο συγκομιδής. Ο βασιλικός, εκτός από τις μαγειρικές του χρήσεις, έχει και φαρμακευτικές. Οι Αρχαίοι Έλληνες τον χρησιμοποιούσαν ως επίθεμα για να καταπραΰνουν δαγκώματα εντόμων, σκορπιών ή και φιδιών. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για την καταπράυνση των στομαχόπονων, τον πονοκεφάλων κι ως διουρητικό. Επίσης ο βασιλικός και η ρήγανη περιέχουν την ουσία β-καρυοφυλλίνη σε μεγάλες ποσότητες, μια ουσία με ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον για τη θεραπεία φλεγμονωδών παθήσεων των εντέρων και της αρθρίτιδας. Η ουσία αυτή είναι η μόνη στη φύση που ενεργοποιεί τον υποδοχέα κανναβινοειδών 2, μπλοκάροντας τα χημικά σήματα που οδηγούν στη φλεγμονή, χωρίς να προκαλεί τα ψυχοτρόπα αποτελέσματα της κάνναβης. Επιπλέον έχει αντιοξειδωτικές, αντιμυκητικές κι εντομοαποθητικές ιδιότητες.                                           http://www.panoramio.com