«Το μπλε γουρουνάκι...»

Μια φορά κι έναν καιρό, σ' ένα αγρόκτημα στο νησί Ικαρία , ζούσε ένα γουρουνάκι που ήταν διαφορετικό από όλα τ' άλλα γουρούνια εκεί γύρω. Ήταν διαφορετικό απ' όλα τ' άλλα γουρούνια γιατί ήταν μπλε. Σχεδόν, μπλε που φωσφορίζει, ας πούμε.

Λοιπόν, το γουρουνάκι, του άρεσε στ' αλήθεια που ήταν μπλε , του άρεσε που ήταν λίγο διαφορετικό, λίγο παράξενο. Ωστόσο, στα άλλα γουρούνια γύρω του δεν τους άρεσε καθόλου. Ζήλευαν και το τρομοκρατούσαν και του έκαναν τη ζωή μαρτύριο... Κι όλος αυτος ο σαματάς εξόργισε τους αγρότες κι έτσι μια νύχτα, την ώρα πού όλα τα γουρούνια είχαν αποκοιμηθεί έξω στα χωράφια, βγήκαν κρυφά και βούτηξαν το μπλε γουρουνάκι και το κουβάλησαν πίσω στο στάβλο και το γουρουνάκι στρίγγλιζε και όλα τ' άλλα γουρούνια το κορόιδευαν...
Και όταν οι αγρότες το κουβάλησαν στο στάβλο, κάναν' αυτό, πήραν έναν μεγάλο κουβά με μια ειδική ροζ μπογιά και βούτηξαν το γουρουνάκι μέσα, ώσπου καλύφθηκε απ' το κεφάλι μέχρι τα νύχια και δεν έμεινε ούτε τόσο δα μπλε, και το κράτησαν ακίνητο μέχρι να στεγνώσει. Και το ειδικό αυτής της ροζ μπογιάς ήταν ότι δεν έβγαινε με τίποτα και με τίποτα δεν βαφόταν από πάνω. Και το μπλε γουρουνάκι έλεγε: (Γουρουνίσια φωνούλα.) "Ω, σε παρακαλώ, Θεέ μου, σε παρακαλώ μην τους αφήσεις να με κάνουν σαν όλα τα άλλα. Είμαι ευτυχισμένο που είμαι λίγο παράξενο".

Αλλά ήταν πια πολύ αργά, η μπογιά είχε στεγνώσει και οι αγρότες το στείλαν' πίσω στα χωράφια και όλα τα ροζ γουρούνια το κορόιδευαν και κείνο προσπαθούσε να καταλάβει γιατί ο Θεός δεν άκουσε τις προσευχές του, κι έπεσε κλαίγοντας να κοιμηθεί κι έκλαιγε κι έκλαιγε, και ούτε τα χιλιάδες δάκρυα του δεν μπόρεσαν να ξεπλύνουν την απαίσια ροζ μπογιά, γιατί δεν έβγαινε με τίποτα και με τίποτα δε βαφόταν από πάνω. Και τελικά το πήρε ο ύπνος.

Όμως την ίδια νύχτα , ενώ όλα τα γουρούνια στα χωράφια είχαν αποκοιμηθεί, κάτι σύννεφα παράξενα, άρχισαν να μαζεύονται από πάνω τους και άρχισε να βρέχει, στην αρχή σιγανά, αλλά μετά δυνάμωνε, όλο και δυνάμωνε.

Ομως αυτή δεν ήταν φυσιολογική βροχή, αυτή ήταν μια πολύ ειδική μπλε βροχή, πηχτή σχεδόν σαν μπογιά και όχι μόνο αυτό, είχε και κάτι άλλο ιδιαίτερο. Δεν έβγαινε με τίποτα, και με τίποτα δε βαφόταν από πάνω.

Και όταν στάματησε η βροχή και ήρθε το πρωί και τα γουρούνια ξύπνησαν, ανακάλυψαν ότι όλα μα όλα είχαν γίνει μπλε. Όλα μα όλα εκτός, φυσικά, από το πρώην μπλε γουρουνάκι, που τώρα ήταν ροζ γουρουνάκι, που πάνω του η παράξενη βροχή δεν είχε πιάσει εξαιτίας της μπογιάς με την οποία το είχαν βάψει οι νωρίτερα οι αγρότες. Και όπως κοιτούσε την παράξενη θάλασσα από μπλε γουρούνια γύρω του, που τα πιο πολλά τους κλαίγαν' σα μωρά, χαμογέλασε και ευχαρίστησε την καλή του τύχη και ευχαρίστησε τον Θεό, γιατί ήξερε πως ήταν ακόμα και θα ήταν για πάντα, λιγάκι παράξενο...

Αμμουδάκι του Σεπτέμβρη ήσυχο ,μοναχικό , όμορφο

Δίπλα στο Λειβάδι κι όσο πλησιάζουμε προς τον Αρμενιστή βρίσκεται το Αμμουδάκι, μια τοσοδούλικη ακτή, που όσο <<μπόι>> της λείπει, τόση έχει χάρη! Εκεί προφυλάγονται οι κολυμβητές που δεν αντέχουν να αποχωριστούν τη θάλασσα την ξελογιάστρα στις μεγάλες της τρικυμίες.
Βέβαια και όταν η θάλασσα είναι <<λάδι>> το Αμμουδάκι πάντα κάποιον θα φιλοξενεί στα διάφανα νερά του.

Αμμουδάκι του Σεπτέμβρη ήσυχο ,μοναχικό  όμορφο 

Η εκβολή του ποταμού Χάρακα (έλος Λιβάδι)

 Υδροβιότοπος της Ικαρίας η εκβολή του ποταμού Χάρακα (έλος Λιβάδι) ;Ο Ποταμός Χάρακας:Πηγάζει απο την υψηλότερη κορυφή το όρος Μέλισσα (1033 μ.) οροσειρά του Αθέρα και καταλήγει στην παραλία Λιβάδι στον Αρμενιστή κόβοντας ουσιαστικά την παραλία στα δύο. Οι Υγρότοποι είναι φυσικές ή τεχνητές περιοχές που αποτελούνται από έλη µε ποώδη βλάστηση (marsh), από µη αποκλειστικώς οµβροδίαιτα έλη µε τυρφώδες υπόστρωµα (fen), από τυρφώδη εδάφη ή από νερό. Οι περιοχές αυτές µπορεί να είναι µόνιµα ή προσωρινά κατακλυζόµενες από νερό το οποίο είναι στάσιµο ή τρεχούµενο, γλυκό, υφάλµυρο ή αλ- µυρό και περιλαµβάνουν επίσης εκείνες που καλύπτονται από θαλασσι- νό νερό το βάθος του οποίου κατά την αµπώτιδα δεν ξεπερνά τα έξι µέ- τρα (Συνθήκη Ramsar, 1971). Οι συνηθέστεροι τύποι υγροτόπων είναι: ποταµοί, ρύακες, εκβολές και δέλτα ποταµών, λίµνες, λιµνοθάλασσες, έλη, πηγές, παρόχθιες περιοχές, αλυκές, τεχνητοί ταµιευτήρες νερού. Οι υγρότοποι για χρόνια θεωρούνταν κατάρα µάλλον παρά ευλογία: πηγές ελονοσίας και εν δυνάµει γόνιµα χωράφια. Ο πολύς κόσµος αγνοούσε τις πολύτιµες, αλλά αφανείς λειτουργίες τους, ενώ τα προφανή αγα- θά που παρείχαν όπως τα αλιεύµατα, τα θηράµατα, τα βοσκοτόπια, η φυτική βιοµάζα, η αισθητική απόλαυση, θεωρούνταν ως δεδοµένα. Αν και σήµερα η αξία τους έχει εµπεδωθεί σε µεγάλο µέρος της ελληνικής κοινω- νίας και αναγνωρίζονται ευρέως από την επιστήµη ως πολυτιµότατα οικοσυστήµατα, στις κοντόφθαλµες µά- χες µε το βραχυπρόθεσµο ιδιωτικό κέρδος βγαίνουν πάντα χαµένοι. Είναι µόλις 25 χρόνια που άρχισαν στην Ελλάδα οι προ- σπάθειες για την καταγραφή, τη µελέτη και την προ- στασία τους. Οι µεγάλοι σε έκταση υγρότοποι της ηπει- ρωτικής χώρας είναι ήδη απογραµµένοι και επαρκώς µελετηµένοι, υπάρχει όµως ένα µεγάλο κενό στη γνώση µας για τις εκατοντάδες µικρών υγροτόπων που είναι διάσπαρτοι σε όλη την επικράτεια. Το κενό αυτό ήταν ιδιαίτερα έντονο στα νησιά, αν και οι υγρότοποι αποτελούν εκεί πραγµατικές οάσεις ζωής. Οάσεις, που λόγω του µικρού µεγέθους τους είναι ευά- λωτες και απειλούνται σοβαρά από τις άφρονες ανθρώ- πινες δραστηριότητες. 

Ψάρια Το µόνο είδος γλυκού νερού που γνωρίζουµε ότι διατηρεί φυσικούς πληθυσµούς σε υγροτόπους του Αιγαίου είναι το ενδηµικό γκιζάνι (Ladigesocypris ghigii), παρατη- ρήθηκε επίσης κάποιο είδος Aphanius. Τα υπόλοιπα είδη γλυκού νερού έχουν εισαχθεί από τον άνθρωπο. Για παρά- δειγµα: κουνουπόψαρα (Gambusia affinis) σε 5 τουλάχιστον ταµιευτήρες, κυπρίνοι (Cyprinus carpio) στη λίµνη Δύστου και στη λίµνη των Νάνων και χρυσόψαρα (Carassius sp.) στους τα- µιευτήρες Βάθες στο Μουντέ Ικαρίας. Στους περισσότερους υγροτόπους εκβολών µπορεί να εισέρχονται ευρύαλα ψάρια όπως οι κέφαλοι (Mugil sp.), αλλά και σε αρκετούς, κυρίως της Ικαρίας, εισέρχονται και χέλια (Anguilla anguilla). Στις τυπικές λιµνοθάλασσες εισέρχονται τόσο ευρύαλα όσο και καθαρά θαλασσινά είδη (αθερίνες, λαυράκια, τσιπούρες, κέφαλοι, κλπ).

ζώα Τα ερπετά που έχουν µεγάλη σχέ- ση µε τους υγροτόπους είναι οι νεροχελώνες και τα νερόφιδα. Η γραµµωτή νεροχελώνα (Mauremys rivulata) είναι η κοινότερη  ενώ η στικτή νεροχελώνα (Emys orbicularis) έχει πιο περιορισµένη εξάπλωση 

Η αξία για τον άνθρωπο  Οι υγρότοποι των νησιών προσφέρουν στους νησιώτες πολλές υπηρεσί- ες. Κάποιες από αυτές είναι φανερές και όλοι τις κατανοούν, άλλες εί- ναι ελάχιστα γνωστές και παρά τη σηµαντικότητά τους χρειάζεται ειδική προσπάθεια για να τις αντιληφθεί και να τις εκτιµήσει το ευρύ κοινό, κά- ποιες άλλες αγνοούνται πλήρως και υποεκτιµώνται σοβαρά ενώ κάποιες θεωρούνται δεδοµένες, χωρίς καθόλου να είναι: • Το νερό από τουλάχιστον 40 υγροτόπους χρησιµοποιείται άµεσα για ύδρευση, τουλάχιστον 105 υγρότοποι χρησιµοποιούνται για άρδευ- ση, σε πάνω από 100 εξασκείται βόσκηση αγροτικών ζώων και σε τουλάχιστον 80 εξασκείται κυνήγι. • Οι προσχώσεις που δηµιουργήθηκαν από τη δράση του νερού σχη- µάτισαν στους υγροτόπους τις πολύτιµες επίπεδες εκτάσεις που καλλιεργούνταν εντατικά για αιώνες. • Οι υγρότοποι είναι οι χώροι όπου για χιλιάδες χρόνια µε τη δράση του νερού φτιάχνονται και διατηρούνται οι πανέµορφες και πολύτι- µες παραλίες των νησιών • Οι υγρότοποι είναι οι χώροι όπου τα υπόγεια γλυκά νερά «επικάθη- νται» πάνω στον θαλασσινό ορίζοντα και έτσι αποτρέπουν την αλ- µύρινση των παρακείµενων γεωργικών εδαφών τα οποία αλλιώς θα καταστρέφονταν από τη διείσδυση του αλατιού • Μόνο -ή κυρίως- στους υγρότοπους είναι όπου οι εδαφο-υδρολογι- κές συνθήκες επιτρέπουν στο νερό των βροχών να διεισδύει και να εµπλουτίζει τους υπόγειους υδροφορείς στους οποίους κυρίως στη- ρίζονται σήµερα οι νησιώτες για πόσιµο και αρδευτικό νερό. • Οι υγρότοποι αυξάνουν την ποικιλία, την οµορφιά και τη µωσαϊκότη- τα των τοπίων και τονίζουν τη γραφικότητά τους στηρίζοντας µε τον τρόπο τους τον τουρισµό, τη σύγχρονη βασική οικονοµική δραστηρι- ότητα των νησιωτών. • Σε πολλούς γίνεται ακόµη αλοπηγία και παραγωγή αλατιού είτε µε βιοµηχανικό ή µε παραδοσιακό τρόπο     

           

Η σκληρή πραγµατικότητα                                                                Ρύπανση       Απόρριψη σκουπιδιών και µπάζων                                                       Αλλοιώσεις  Τα τελευταία χρόνια και ιδιαί- τερα µετά τη δεκαετία του ‘60, οι παράκτιες επίπεδες προσχω- µατικές εκτάσεις των υγρο- τόπων που χρησιµοποιούνταν για καλλιέργεια, ήταν δηλαδή χωράφια, άρχισαν αυξανόµενα να οικοδοµούνται κυρίως για παραθεριστικές κατοικίες και τουριστικές εγκαταστάσεις. Οι εκχερσώσεις και τα µπαζώµατα, είναι τα πρώτα στάδια άλλων παρεµ- βάσεων, διότι γίνονται για να εξυπηρετήσουν είτε δηµιουργία οικοπέδων ή χωραφιών, ή διάνοιξη δρόµων ή απευθείας υπόστρωµα για δόµηση και  Απόρριψη σκουπιδιών και µπάζων Μετατροπή σε οικόπεδα  η σκληρή πραγµατικότητα για να υλοποιήσουν καταπατή- σεις δηµόσιων εκτάσεων από παρακείµενους ιδιοκτήτες. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να διαχωριστούν από τις άλλες µορφές αλλοίωσης και επεµ- βάσεων. Ειδικότερα οι εκχερ- σώσεις και ακόµη πιο ειδικά οι εκσκαφές και οι µετακινήσεις µεγάλων όγκων χωµάτων για λόγους θεµελίωσης κτηρίων, είναι µια µορφή επέµβασης που αλλοιώνει ουσιαστικά και κυρίως αισθητικά όχι µόνο τις υγροτοπικές περιοχές αλλά και την άµεση γειτονία τους. Η δόµηση πάνω σε καθαρά υγροτοπι- κά εδάφη πρέπει να θεωρηθεί η σοβαρότερης µορφής διότι, σε αντίθεση µε άλλες, έχει σχεδόν αµετάκλη- το χαρακτήρα. Με άλλα λόγια ακόµη και σε υγροτόπους που δεν έχουν κτίρια πάνω σε καθαρά υγρο- τοπικά εδάφη, υπάρχουν κτί- ρια σε άµεση γειτονία µε αυτά, που αλλοιώνουν ανεπανόρθω- τα το τοπίο του υγροτόπου.       Η υπερβόσκηση   !!!!!!!!!!!!!!!!!                                                                                                                                                                                                                  Οι υγρότοποι των νησιών του Αι- γαίου είναι απειλούµενοι εθνικοί πόροι εξαιρετικά πολύτιµοι για τη φύση και τον πολιτισµό µας. Ένας τρόπος υπάρχει για να επι- τευχθεί αποτελεσµατική προστα- σία των υγροτόπων του Αιγαίου. Να κινητοποιηθούµε όλοι εµείς, οι πολίτες, και να πιέσουµε τους πολιτικούς για: 1. Να ολοκληρωθεί το εθνικό κτη- µατολόγιο το ταχύτερο δυνατόν. 2. Να εφαρµοστεί όσο γίνεται πιο πιστά και έγκαιρα ο νόµος ν. 3199/2003 που αποτελεί την εναρµόνιση της εθνικής νοµο- θεσίας µε την Οδηγία Πλαίσιο για τα Νερά ΕΕ 60/2000. 3. Να απογραφούν και οριοθετη- θούν µε ακρίβεια οι υγρότοποι των νησιών. 4. Να εφαρµοστεί µε συνέπεια µια συνεκτική, ολοκληρωµένη και µακροπρόθεσµη πολιτική για την αειφορική ανάπτυξη των νησιών.                                            ΠΗΓΗ   WWF

                                

«σπίτι όσο χωρείς και τόπο όσο να θωρείς»

Οι Ικαριώτες ζώντας    απομονωμένοι για χρόνια, έμαθαν να είναι αυτάρκεις «σπίτι όσο χωρείς και τόπο όσο να θωρείς» λένε μέχρι και σήμερα στην Ικαρία Έμαθαν να συνεργάζονται, να αλληλοβοηθιούνται, να μοιράζονται αυτά τα λίγα που έχουν και να περνούν καλά. Οι αρχές της προσφοράς, της ισότητας και της αυτάρκειας θεμελιώθηκαν για τα καλά στην Ικαριώτικη Κοινωνία.  Σαν την πατείς τούτη Γη ανοίγει η ψυχή σου από  το  Μαγικό  Άρωμα της  Μυστικό Μακροζωίας αυτό το Ικαριώτικο Άρωμα  που ηρεμεί  η ξεσηκώνει το μυαλό  και ανοίγει τη καρδιά διάπλατα για να  ρουφήξει την Αύρα και την Ενέργεια  αυτής της Ευλογημένης Γης 

Ο γλυκός Σεπτέμβρης της Ικαρίας

Σεπτέμβριος…Ο δικός μου μήνας. Και δεν θα μπορούσε να είναι άλλος ο αγαπημένος μου μήνας. Με κατατρέχει, με κυνηγάει. Σχεδόν με καταδιώκει. Σαν να με έχει στοιχειώσει.

Ο μήνας του περίπου, ο μήνας του μεταξύ… Δεν είναι καλοκαίρι πια αλλά το θερμόμετρο δείχνει 40 βαθμούς. Δεν είναι χειμώνας ακόμη αλλά το σκοτάδι απλώνεται νωρίς. Βρίσκεσαι ανάμεσα στις καλοκαιρινές αναμνήσεις που είναι νωπές ακόμη και τις κρύες νύχτες του χειμώνα που θα αναπολείς τις καλοκαιρινές στιγμές..

Στο μεταίχμιο, εκεί που δεσπόζει η μελαγχολία αλλά παράλληλα και τελείως παράδοξα κατοικοεδρεύει η προσμονή. Και σε μένα ταιριάζει  κυρίως  η προσμονή… για τη δημιουργία, για το καινούργιο, για τη νέα αρχή                                                                                                  Γαλήνιε Ζεστέ Σεπτέμβρη είσαι ο δικός μου Αύγουστος !

Σύκα σε σιρόπι

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ

Σύκα 3 Kg

Ζάχαρη 2,5 Kg

Λεμόνια

Βανίλια

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ                                                                                                                                                                                              Πλύνετε τα σύκα απαλά (επιλέξτε τα ώριμα, αλλά να εξακολουθούν να είναι πολύ σταθερά).Φέρεται σε βρασμό 1,5 λίτρα νερό μαζί με τη ζάχαρη, 6 φέτες λεμονιού περίπου 1 εκατοστό πάχος και 2 λοβούς βανίλιας ανοιχτούς για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Μετά από 5  λεπτά 'αφού βράσει το σιρόπι  ρίχνετε  μέσα  τα σύκα. Βράζετε για 10 ', στη συνέχεια, απενεργοποιήστε και αφήστε να κρυώσουν μέσα στο σιρόπι. Τέλος, αφαιρέστε τα σύκα από το σιρόπι με τρυπητή κουτάλα και  βάλετε τα  σε ένα δίσκο. Σιγοβράζεται για 15-20 'το σιρόπι Βάλτε τότε τα σύκα ξανά στο  σιρόπι,  σε σημείο βρασμού και να απενεργοποιήσετε. τη θερμότητα 

Βάλετε τα  σύκα σε αποστειρωμένα βάζα, καλύπτοντας τα με το σιρόπι και βυθίζοντας μέσα μια φέτα λεμόνι και ένα κομμάτι της βανίλιας.

Σφραγίστε καλά τα βάζα και βυθίστε τα σε νερό τουλάχιστον τα 3/4 του ύψους τους Τα βράζετε σε νερό για , 20-30 ', έτσι ώστε να  αποστειρωθούν και να δημιουργήσουν  κενό.

Ελέγξτε τη στεγανότητα των πωμάτων όταν κρυώσουν εντελώς. Μπορείτε να τα αποθηκεύσετε στο ψυγείο σας μέχρι και 6 μήνες.                                                                                 ΠΗΓΗ http://www.lacucinaitaliana.it/

Αγοράζω Ελληνικά

Όσες φορές και να υπογράφουμε, όσα δάνεια και να πάρουμε, μετά από λίγο θα ξανάβγούμε για δανικά!!
Όταν μία χώρα δεν παράγει και όταν δεν έχουμε το φιλότιμο, την εξυπνάδα, την ευστροφία - πώς να το ονομάσω;- να αγοράσουμε ελληνικά προϊόντα, να κοιτάμε τι αγοράζουμε, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο! Όσοι επενδύτες και αν έρθουν, θα μας αφήσουν ένα μηνιάτικο του πόνου των 400 € ( και αυτό θα πέσει) χωρίς κανένα εργατικό δικαίωμα, τα κέρδη τους θα πάνε στο εξωτερικό, το ΦΠΑ το προσθέτουν και το αφαιρούν και μερικά ψίχουλα θα αφήσουν και για το κράτος. Δεν σκέπτομαι τόσο εμάς όσο και τα παιδιά μας!
Μία χώρα οικονομικά αδύνατη υποβάθμιζε το νόμισμά της έτσι ώστε ότι εισάγαγε γινόταν ακριβό και αναγκαζόταν ο κόσμος να παράγει. Αυτό δεν μπορεί να γίνει τώρα στην Ελλάδα με το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Διάβαζα τις προάλλες την ιστορία της 5ης δημοτικού με τον γιό μου: τι έκανε ο Ιουστινιανός όταν η Αυτοκρατορία βρέθηκε σε δυσκολίες; Μεταξύ άλλων, έβαλε μεγάλες φορολογίες στα εισαγόμενα για να αναγκάσει τον κόσμο να παράγει. Ούτε αυτό δεν μπορεί να γίνει με την Ευρώπη, αν και μήπως θα έπρεπε και η ίδια η ΕΕ να θωρακίσει την παραγωγή της. Βέβαια είναι οι ίδιοι επενδυτές στην Ευρώπη και στις φτωχές χώρες με αποτέλεσμα να έχουμε τα εισαγόμενα φτηνά και την ντόπια παραγωγή ακριβή και βαριά φορολογημένη. Έτσι εισάγουμε τα πάντα και οι ντόπιες επιχειρήσεις κλείνουν, η χώρα είναι καταδικασμένη να πεθάνει.
Τις προάλλες ήρθε στο εστιατόριο πολύ καλός και παλιός (12 χρόνια έρχεται στην Ελλάδα) πελάτης. Ήταν πολύ θυμωμένος: στο ξενοδοχείο του, ζήτησε κάτι συνοδευτικό με το ποτό του. Του πήγαν ένα πιατάκι ( μια χαχαλιά όπως λέμε στην Κρήτη) φρέσκα φασολάκια Ιαπωνίας- πολύ της μόδας του είπαν- με θαλασσινό αλάτι ( πολύ πιθανόν sel de Fleur Γαλλίας, σιγά μην πήγαιναν σε κανένα ψαρά να αγοράσουν αλάτι!) . Τους χρέωσαν αυτό λοιπόν … 35 €! Αυτός ο πελάτης που πληρώνει δωμάτιο 2000 € την βραδιά, έγινε έξαλλος για 35 € γιατί ένιωθε κορόιδο και μαζί του όλη η παρέα 14 ατόμων. Προσπάθησα να τους καθησυχάσω κερνώντας τους παλαιωμένο τσίπουρο και γλυκά κρασιά…
Είναι μόδα; Είναι εξυπνάδα; Ή μήπως είναι βλακεία;;;
Αν θες να κάνεις τον έξυπνο, μην ακολουθάς τις μόδες, αλλά βάλε το μυαλό σου να λειτουργεί για να εκπλήσσεις ευχάριστα τον πελάτη και θα εκτιμήσει την προσπάθειά σου. Στο εστιατόριο “ΑRΚ” της Γλυφάδας, έφερα άνυδρα φασολάκια από την Μύκονο. Είναι εκπληκτικά! Γιατί δεν φυτεύουν στο τεράστιο κήπο του ξενοδοχείου άνυδρα φασολάκια, να τα δείξουν και να τα σερβίρουν στους πελάτες τους; Ή τσάγαλα ή φρέσκα ρεβίθια με το φλοιό τους; Πραγματική μαγκιά!

Στα πανάκριβα ξενοδοχεία, όταν μπεις στα ψυγεία και στις αποθήκες, μένεις στόμα ανοιχτό μπροστά στην απίστευτη ποσότητα εισαγόμενων πανάκριβων προϊόντων: κρουασάν Γαλλίας, ψωμιά Γερμανίας, ανανάδες, παπάγιες, μάγκο, φρούτα του δάσους ( στην Κρήτη;!!), αρνί γαλλικής κοπής φρέσκο ή καταψυγμένο, κρέατα μόσχου γιαπωνέζικο «γιου μπου σου ντζου» που του κάνουν μασάζ, κρέατα Angus από τα ακριβότερα, και σολομό στην Κρήτη, καλκάνι, καταψυγμένα γλώσσα και πόσα άλλα ακόμα…
Πολλές φορές με πιάνει απελπισία, λέω, λέω στους δίπλα μου, κάνω πλύσεις εγκεφάλου, μου λένε, ναι, Ναι, ΝΑΙ! Φεύγει μάγειρας από την ομάδα μου για να ανοίξει τα φτερά του να γίνει σεφ χρυσοχέρης και πάει στην Κρήτη και βάζει στην κάρτα του …foie gras! Εκτός τόπου και χρόνο, το foie gras δεν έχει θέση το καλοκαίρι στην θάλασσα…
Και πάω στην Θεσσαλονίκη, σε ξενοδοχείο που δεν πουλάει πολύ ακριβά ( all-inclusive πολυτελείας) και βλέπω νερό, απλό, εμφιαλωμένο Ιταλίας, ντοματάκια κονσέρβα Ιταλίας όταν πετιούνται οι ντομάτες στα χωράφια, τυριά εισαγωγής, λες και δεν βρουν μικρούς ντόπιους παραγωγούς! Μου λένε:
- τυριά εισαγωγής γιατί είναι φτηνά
και ρωτάω:
- τα ακριβά τυριά εισαγωγής γιατί τα βάζεις; -
- Ααα, γιατί αυτά είναι καλά…!!!
Μακαρόνια ακριβά εισαγωγής, κριθαράκι εισαγωγής ακριβότερο και αν και λιγότερο καλό από τα Μέλισσα, όλα τα ψωμιά, κρουασάν και γλυκά καταψυγμένα από την Γαλλία, πιπεριές Φλωρίνης από την Ολλανδία- 4 € το κιλό! Ενώ οι καλύτερες δικές μας έχουν 1,5- , στο πρωινό όμως γιαούρτι ιμιτασιόν - όταν ρώτησα γιατί όχι καλό φρέσκο γιαούρτι 100 φορές καλύτερο, πήρα απάντηση ότι είναι ακριβό… … ο παραλογισμός στο μεγαλείο του!
Όταν πήγα στο ξενοδοχείο Ερμής στον Άγιο Νικόλαο, εκεί είδα όντως ελληνικό πρωινό. Και τώρα όλο και περισσότερα ξενοδοχεία ακολουθούν γιατί είναι πολύ καλή διαφήμιση.
Όμως, δεν φτάνει η ταμπέλα «ελληνικό πρωινό» και στο υπόλοιπο μπουφέ υπάρχει ό, τι να’ ναι.
Στα 3 ξενοδοχεία που συμβουλεύω, αφαίρεσα τα κρουασάν και εννοείται ότι κανένας πελάτης δεν διαμαρτυρήθηκε γιατί έχουμε άλλες καλές επιλογές.
Αν στην Θράκη ή στην Μακεδονία έχω εστιατόριο και πάω στην Βουλγαρία, στην Τουρκία ή στα Σκόπια να ψωνίζω για πιο οικονομικά, πάω ακόμα και στον οδοντίατρο, πώς θα έρθει ο μπακάλης να φάει σε μένα αφού θα έχει κλείσει; Ο μανάβης, ο έμπορος, ο βενζίνας, ο παπουτσής;;;
Η Αφρική είναι η πιο πλούσια ήπειρος, πατάνε επάνω σε χρυσό, διαμάντια, πετρέλαιο, γκάζι , ασήμι, κτλ… και έχει τεράστια εύφορη γη. Οι δανειστές τους τα λεηλάτησαν, υπογράφοντας με το εγγλέζικο δίκαιο ( όλα για τον δανειστή) και δουλεύει η πλειοψηφία για λιγότερο και συχνά για πολύ λιγότερο από 100 δολάρια το μήνα. Και, αν απελπισμένοι περνούν την θάλασσα, πνίγονται ή τους πνιγούν. Γιατί, λένε, «είστε από ‘κει και πρέπει να ζήσετε και να πεθάνετε εκεί». Ο Θεός επέλεξε να γεννηθείτε εκεί και να μην περνάτε σύνορα!
Ας κάνουμε λοιπόν όλοι μαζί ό, τι περνάει από το χέρι μας να μην γινόμαστε κι εμείς Αφρική και να μην φύγουν τα παιδιά μας στο εξωτερικό. Ας δίνουμε δουλειά στον διπλανό μας.

Γιάννης Μπαξεβάνης                                                       Για όσους θέλουν να διαβάσουν και αν θέλουν να κοινοποιήσουν το "μανιφέστο" μου.

Ο Γιάννης Μπαξεβάνης είναι ένας από τους σημαντικότερους ανανεωτές της ελληνικής κουζίνας, με σπουδές στην Ελλάδα και τη Γαλλία 

Του απενεμήθη 11 φορές το βραβείο Ελληνικής κουζίνας (χρυσοί σκούφοι) από το περιοδικό “Αθηνόραμα“.

Ανεδείχθη δύο φορές “Σεφ της Xρονιάς“ από τους αναγνώστες του περιοδικού “Status“.

Το 1991 κατέκτησε στον Πανευρωπαϊκό διαγωνισμό του Στρασβούργου στη Γαλλία το ασημένιο μετάλλιο. 

Το 2006 βραβεύεται από τη Διεθνή Ακαδημία Γαστρονομίας σαν “Chef Ελπίδας του μέλλοντος”.

Πολλά από τα εστιατόρια που εργάστηκε ή έχει αναλάβει την επίβλεψη, έχουν βραβευτεί στα καλύτερα του είδους του από ελληνικούς ή αλλοδαπούς φορείς.