Τερέβινθος(Pistacia terebinthus) η Τσουρουμελιά της Ικαρίας

Η τερέβινθος ή τσικουδιά ή κοκκορεβυθιά ή τραμιθιά ή και τριμιθιά (Pistacia terebinthus) 

είναι ένα δένδρο πολύ γνώριμο στην περιοχή της Ικαρίας, για τους νόστιμους και πικάντικους καρπούς του. Συγγενεύει με τη φιστικιά (Pistacia vera) και τοσχίνο (Pistacia lentiscus), από του οποίου τη Χιώτικη ποικιλία εξάγεται η μαστίχα.                                                                                                                                             Κύριος σκοπός της καλλιέργειάς της δεν είναι τα νόστιμα και μυρωδάτα τσίκουδα αλλά η κρεμεντίνα. Αυτή είναι ρητίνη όμοια με το ρετσίνι του πεύκου, από την οποία, μετά από ειδική επεξεργασία (βρασμός), παράγεται η τερεβινθίνη, το γνωστό νέφτι (Chian or Scio turpentine). Ακόμη χρησιμοποιείται σε βερνίκια και είναι βασικό συστατικό σε λαδομπογιές. Η διαφορά στην κρεμεντίνα είναι ότι περιέχει μεγάλες ποσότητες ταννίνης. Έτσι παράγεται ένα λάδι που χρησιμοποιείται για να σκουραίνει και να γυαλίζει δέρματα όπως και από το βελανίδι ή την πέτικα. Το μαστιχαδιενολικό οξύ που παράγεται από την κρεμεντίνα, χρησιμοποιείται ως αντιφλεγμονώδες, όπως απέδειξε ομάδα καθηγητών στο τμήμα φαρμακολογίας του Πανεπιστημίου της Βαλένθια στην Ισπανία με πειράματα σε ποντίκια το 2002, αλλά και για πολλές άλλες φαρμακευτικές χρήσεις, όπως τα αντηλιακά έλαια.  

Η ρητίνη που λαμβάνεται από αυτό το δέντρο είναι αντισηπτική, αντισπασμωδική,  αποχρεμπτική στρεπτοκοκκική,και επουλωτική. Λαμβάνεται εσωτερικά για τη θεραπεία  χρόνιων βρογχικών λοιμώξεων, μολύνσεις του ουροποιητικού και αιμορραγίας νεφρών ,  χολόλιθοι, ταινίας και  ρευματισμούς. ακόμα λέγετε ότι  αυξάνει τη σεξουαλική ικανότητα Εξωτερικά, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της αρθρίτιδας, της ουρικής αρθρίτιδας, ισχιαλγία, ψώρα και τις ψείρες. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί και στη θεραπεία του καρκίνου.  

Οι καρποί

Οι μικροί φυστικοειδείς καρποί ξεκινούν να μεγαλώνουν αμέσως μετά σε σχηματισμό κοντούρας. Αλλάζουν πολλά χρώματα και στο τέλος του καλοκαιριού από κόκκινοι μετατρέπονται σε σκούρο μελανό, ενώ το επόμενο σκούρο πράσινο χρώμα δείχνει και την ωριμότητά τους. Τα φύλλα της τερεβίνθου είναι ατρακτοειδή, πράσινα, γυαλιστερά και σχηματίζουν συστάδες των 9 (4 και 4 αντικριστά και ένα στην άκρη) σε σχήμα ψαροκόκκαλου. Αν χαράξεις τον κορμό της τρέχει ρετσίνι με έντονη οσμή και κολλώδεις ιδιότητες, η κρεμεντίνα, η οποία έχει πολλαπλές χρήσεις. Οι καρποί της, τα τσίκουδα, υπάρχουν σε πολλές ποικιλίες για διαφορετικές χρήσεις. Τα πρώιμα αρχίζοντας περίπου από τα τέλη Ιουνίου, τα Ψιλάντικα, τα Χατζημηνάτα, τα Ρεβυθάτα που είναι χοντρά και σαρκώδη, τα Ψιλά για την παραγωγή λαδιού και τα σέρτικα. Όλα εκτός από τα σέρτικα μπορούν με κατάλληλη πίεση να ανοίξουν το κέλυφός τους σε δύο ίσα μέρη - γαβαθάκια και να ελευθερώσουν το νόστιμο και θρεπτικό περιεχόμενο τους.Η τεχνική της συγκομιδής των τσίκουδων για παραγωγή λαδιού γίνεται στα τέλη του καλοκαιριού μόλις ωριμάσει ο καρπός, με το στρώσιμο υφασμάτων κάτω από το δένδρο όπου πέφτει ο καρπός, καθώς κάποιος ραβδίζει τα ψηλότερα σημεία του δένδρου σε ψιλή ανεμόσκαλα. Τα τσίκουδα στη συνέχεια τρίβονται για να πέσουν από τα τσαμπιά και τοποθετούνται σε σκάφες με νερό για να ξεχωρίσουν τα κούφια που επιπλέουν, από τα γεμάτα. Στεγνά πλέον μεταφέρονται στο ελαιοτριβείο για να μετατραπούν σε λάδι. Αφού κοπανιστούν, αλέθονται και μπαίνουν στο στειράκι, όπου με πίεση βγαίνει όλος ο χυμός τους που συγκεντρώνεται σε δεξαμενή. Το λάδι που επιπλέει, μαζεύεται με μια κομμένη κολοκύθα που χρησιμοποιείται σαν κουτάλα και τοποθετείται σε μπουκάλια ή νταμιτζάνες για οικιακή χρήση. Το λάδι που προκύπτει από τους καρπούς περιέχει ένα δυνατό συνδυασμό πρωτεϊνών και τανίνης και είναι νόστιμο, παχύ και μυρωδάτο, κατάλληλο για την ζαχαροπλαστική αλλά και ως καρύκευμα φαγητών.                                                                                                                                                                                          Ιστορικές αναφορές                       Η παλαιότερη αναφορά που βρίσκουμε για την τερέβινθος τη συναντάμε σε γραπτό του 

Πλούταρχου <Βίοι Παράλληλοι> όπου αναφέρει ότι ο   πατριάρχης Αβρααμ               κοιμήθηκε κάτω από μια τερέβινθος

 όταν ήρθε στην Χαναάν από μακρινή Χαλδαία...

Οι αρχαίοι Έλληνες  συνήθιζαν να τρώνε ένα κέικ από ξερά  σύκα, μαζί τον καρπό της  Τσουρουμελιάς, και να το συνοδεύουν πίνοντας ένα φλιτζάνι ξινόγαλα.   Πολλοί λαοί είχαν την Τερέβινθος  και παραμένουν μέχρι και σήμερα  ως αντικείμενο  λατρείας    Οι Βεδουίνοι  έθαβαν   τους σεΐχηδες τους κάτω από  τη σκιά   της ,το ίδιο και οι Εβραίοι  μάλιστα  πίστευαν ότι η  αρωματική, βαλσάμικη ρητίνη της , με ένα άρωμα μεταξύ λεμονιού και μάραθου  θα τους συνοδεύει  μέχρι τις πύλες του Παραδείσου                                                        Οικολογία                                                                                                                                       Το περιβάλλον έχει ανάγκη από την ενεργό συμμετοχή όλων μας. Μόνο αν συνεισφέρουμε όλοι θα μπορέσουμε να λύσουμε τα περιβαλλοντικά προβλήματα στον τόπο μας . Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για την προστασία της Τσουρουμελιάς ;

Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να συμβάλουμε στις προσπάθειες για προστασία του περιβάλλοντος και της Ικαριακης  φύσης. Όλο και περισσότερο, κάθε απόφαση μας, ατομική ή μέσα στην οικογένεια μας, στην εργασία ή στο σχολείο μας έχει σημαντικό αντίκτυπο στο φυσικό περιβάλλον. Ας αποφύγουμε επέκταση οικισμών και καλλιεργειών σε περιοχές που έχουν απομείνει μικρές συστάδες ή μεμονωμένα δέντρα Τσουρουμελιας . Ας αποφύγουμε σε αυτές τις περιοχές τη διάνοιξη και διαπλάτυνση δρόμων. Ας την καλλιεργήσουμε Οι καρποί της, τα τσίκουδα, υπάρχουν σε πολλές ποικιλίες και μπορούν να χρησιμοποιηθούν με πολλούς τρόπους   , και παρότι έχει νόστιμους και πικάντικους καρπούς, μένουν ανεκμετάλλευτοι. ..........    Μπορούμε;.......            .                                                          Αναφορές  http://amazonsday.blogspot.gr/     https://el.wikipedia.org                                                                                                                                                     

Βασιλικός (ocimum basilicum ) ''το ιερό φυτό''

Ο βασιλικός είναι σίγουρα από τα πιο διαδεδομένα, ίσως και το πιο κοινό, από τ’αρωματικά φυτά στην Ελλάδα. Καλλιεργείται σχεδόν παντού, κυρίως σε γλάστρες αλλά και σε κήπους. Είναι επίσης χρήσιμος στη μαγειρική κι ως φαρμακευτικό φυτό. Η επιστημονική του ονομασία είναι ocimum basilikum (ώκιμο το βασιλικό), είναι δικοτυλήδωνο της οικογένειας των χειλανθών και κατάγεται από την Ινδία. Ήρθε στην Ελλάδα κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Το όνομά του οφείλεται στο θρύλο κατά τον οποίο φύτρωσε στο σημείο όπου ο Μέγας Κωνσταντίνος και η μητέρα του Αγία Ελένη ανακάλυψαν τον τίμιο σταυρό. Καλλιεργείται και χρησιμοποιείται ευρέως στις μεσογειακές χώρες, στο Ιράν, στην Ινδία και στις γειτονικές χώρες, στη Νοτιοανατολική Ασία και στην Κίνα, και λιγότερο στ’άλλα μέρη του κόσμου. Αν και τον έχουμε συνηθίσει ως ετήσιο φυτό το οποίο παγώνει το χειμώνα, στην πραγματικότητα στις τροπικές περιοχές απ’όπου κατάγεται είναι πολυετές. Έχουν ωστόσο δημιουργηθεί και ποικιλίες ανθεκτικότερες στο κρύο (χειμωνιάτικοι βασιλικοί). Θεωρητικά με την κατάλληλη προστασία θα μπορούσε να επιβιώσει το χειμώνα, αλλά ευκολότερο είναι η αναπαραγωγή του κάθε χρόνο.  Υπάρχουν μικρόφυλλες και πλατύφυλλες ποικιλίες. Κάποιες ποικιλίες έχουν τεράστια φύλλα. Άλλες ποικιλίες μπορεί να έχουν διαφορετική οσμή, π.χ. βασιλικός με άρωμα λεμονιού, άνηθου ή γλυκόριζας, ενώ άλλες μπορεί να έχουν διαφορετικό χρώμα, π.χ. μοβ βασιλικός. Τέλος άλλες προέρχονται από υβριδοποίηση με άλλα είδη, π.χ. το ocimum basilicum με το αφρικανικό o. kilimandscharicum, τα οποία δίνουν τον αφρικανικό μπλε βασιλικό με άρωμα καμφοράς. Στην Ασία χρησιμοποιούνται κι άλλα είδη βασιλικού, όπως ο ιερός βασιλικός ή τούλσι (o. tenuiflorum), ο οποίος έχει θρησκευτική, φαρμακευτική και μαγειρική χρήση. Ο κοινός βασιλικός (o. basilicum) είναι ένα ποώδες θαμνώδες φυτό, ύψους 30-130 εκ., ανάλογα με την ποικιλία και τις εξωτερικές συνθήκες. Αποτελείται από μερικούς μεγάλους, πυκνούς βλαστούς του ίδιου περίπου ύψους που ξεκινούν απο τη βάση του φυτού. Τα φύλλα είναι ωοειδή, οδοντωτά, μαλακά και με μυτερή άκρη. Στις μασχάλες των φύλλων βρίσκονται μικρά κλαδάκια. Το φυτό ανθίζει τέλη καλοκαιριού-φθινόπωρο με στάχεις από λευκά και σπανιότερα ρόδινα ή μοβ άνθη. Οι καρποί του είναι ξηροί. Το άρωμά του οφείλεται στα πολλά αιθέρια έλαια που περιέχει. Οι κοινές ποικιλίες περιέχουν μεγάλες ποσότητες λιναλοόλης και μεθυλοχαβικόλης, και πολλά άλλα σε μικρότερη ποσότητα. Άλλες ποικιλίες είναι υψηλές σ’άλλες ουσίες, όπως π.χ. ο λεμονοβασιλικός είναι υψηλός σε κιτράλη. Η καλλιέργεια αυτού του φυτού είναι πολύ εύκολη, και συνήθως είναι πολύ παραγωγικός. Είναι και καλλωπιστικό, αλλά και χρήσιμο φυτό. Ευδοκιμεί σε ζεστή, ηλιόλουστη θέση με ελαφρύ, υγρό και πλούσιο σε οργανική ύλη έδαφος με καλή αποστράγκιση, και χρειάζεται τακτικό πότισμα και λίπανση κατά την περίοδο ανάπτυξης. Θα πρέπει να ποτίζετε αν η επιφάνεια του χώματος είναι ξηρή. Αν το φυτό φαίνεται μαραμένο και το χώμα είναι στεγνό, θα επανέλθει γρήγορα μ’ένα πότισμα. Αφαιρείτε τις ανθισμένες κορυφές, μιας κι αν ένα κλαδί ανθίσει γίνεται σκληρό και η παραγωγή αιθερίων ελαίων μειώνεται. Αυτό συμβαίνει μόνο στο συγκεκριμένο κλαδί, π.χ. μπορείτε να κρατήσετε ένα κλαδί ν’ανθίσει για να πάρετε σπόρο και να κόβετε όλα τα υπόλοιπα για συνεχιζόμενη παραγωγή φύλλων. Επειδή εγώ φυτεύω συνήθως ένα βασιλικό κάθε χρόνο, δε χρειάζομαι σπόρο και γι’αυτό κόβω όλα τα άνθη. Και πάλι όμως έχω παρατηρήσει ότι η παραγωγή φύλλων σ’όλο το φυτό είναι κάπως μικρότερη και τα φύλλα σκληρότερα και λιγότερο αρωματικά κατά την περίοδο ανθοφορίας. Οι σπόροι θα πρέπει να φυτευθούν το χειμώνα ή νωρίς την άνοιξη σ’εσωτερικό ή σε καλά προστατευμένο χώρο με πολύ φως, και μόνο όταν έχει περάσει ο κίνδυνος παγωνιάς την άνοιξη μπορούν να φυτευθούν έξω στην οριστική τους θέση. Επίσης πολλαπλασιάζεται και με μοσχεύματα, αφού πρώτα τοποθετηθούν σε νερό για περίπου μια εβδομάδα μέχρι να ριζώσουν. Μερικά σπάνια στείρα υβρίδια πολαπλασιάζονται μόνο έτσι. Εγώ συνήθως αγοράζω ένα φυτό όσο πιο νωρίς γίνεται, συνήθως τον Απρίλιο, και το κρατάω ως τον Οκτώβριο. Λίγες χρονιές έχει τύχει και νά’χω δύο ή και τρία φυτά. Προτιμώ τον κοινό πλατύφυλλο ή αγιορίτικο βασιλικό, επειδή είναι πολύ εύκολος στη συγκομιδή και πιο εύγευστος. Έχω ωστόσο καλλιεργήσει πιο σπάνια κι άλλες ποικιλίες όπως μικρόφυλλο, λεμονοβασιλικό ή μοβ. Ο βασιλικός δεν προσβάλλεται συχνά από έντομα, αν και μπορεί να προσβληθεί από αφίδες/μελίγκρες ή κάμπιες. Προσβάλλεται όμως από μύκητες , ειδίως σε υγρές και κλειστές συνθήκες ή σε καταστάσεις στρες. Στη δική μου εμπειρία μόνο 2 φορές είχα προβλήματα με ασθένειες, τη μία ένα μικρό πρόβλημα με αφίδες την άνοιξη που καταπολέμησα εύκολα και την άλλη ένα μύκητα το φθινόπωρο ο οποίος τελικά σκότωσε το φυτό. Κίτρινα φύλλα προς τη βάση του φυτού είναι ένδειξη στρες, είτε από υπερβολικό πότισμα, είτε από πολύ ή λίγο λίπασμα. Ο βασιλικός έχει πολλές χρήσεις στη μαγειρική. Χρησιμοποιείται για να δώσει άρωμα και γεύση σε βραστά, σούπες, κοκκινιστά, ψητά, σάλτσες και σαλάτες. Ο αποξηραμένος βασιλικός χάνει πολύ από το άρωμά του. Καλύτερος είναι ο φρέσκος, ο οποίος μπορεί να καταψυχθεί αφού πρώτα έχει ζεματιστεί, για μελλοντική χρήση. Στο ψυγείο διατηρείται για λίγο. Εγώ τον χρησιμοποιώ φρέσκο στη σαλάτα και σε σάντουιτς. Είναι τροφή πλούσια σε βιταμίνη α, β καροτένιο (προβιταμίνη α), βιταμίνη κ, ασβέστιο, μαγκάνιο και κάλιο. Το σύστημα συγκομιδής φύλλων που χρησιμοποιώ είναι το εξής: Πρώτα όμως ν’αναλύσω το μηχανισμό ανάπτυξης για να γίνει κατανοητό το σύστημα αυτό. Υπάρχουν δύο κύρια συστήματα διακλάδωσης στα φυτά, η μονοποδιακή δηλ. υπάρχει ένας κύριος βλαστός με μικρότερα, μικροσκοπικά ή και καθόλου πλευρικά κλαδιά, και η συμποδιακή δηλ. όλοι οι βλαστοί έχουν παρόμοιο ύψος. Στο βασιλικό όπως και σε πολλά άλλα θαμνώδη φυτά οι κύριοι βλαστοί ξεκινούν απ’τη βάση του φυτού κι έχουν παρόμοιο ύψος (συμποδιακό σύστημα), αλλά ο καθένας διακλαδίζεται μονοποδιακά. Αν η κορυφή κοπεί, τότε η κυριαρχία της θα πάψει για λίγο και τα πλευρικά κλαδιά θ’αναπτυχθούν περισσότερο μέχρι κάποιο, συνήθως το μεγαλύτερο, ν’αναλάβει το ρόλο της κορυφής. Αυτή η γνώση είναι σημαντικη για μια αποτελεσματική μέθοδο συγκομιδής. Εγώ περιμένω λίγες εβδομάδες μετά τη φύτευση του φυτού ώσπου να εγκλιματιστεί και ν’αρχίζει ν’αναπτύσσεται και μετά αρχίζω να συλλέγω τα πρώτα φύλλα. Έπειτα, όσο το φυτό αναπτύσσεται, συνεχίζω να συλλέγω τα μεγάλα φύλλα αφήνοντας άθικτα τα κλαδάκια στις μασχάλες, τα οποία αναπτύσσονται λίγο μετά την αφαίρεση των μεγάλων φύλλων. Όταν το φυτό έχει γίνει πολύ αραιό κόβω της κορυφές για να ενισχύσω την ανάπτυξη των πλευρικών κλαδιών και πάλι απ’την αρχή. Αυτό μπορεί να μην το κάνω σ’όλο το φυτό, αλλά σε μερικά κλαδιά κάθε φορά. Έτσι έχω φρέσκα φύλλα καθ’όλη την περίοδο ανάπτυξης του φυτού. Εννοείται ότι οι καλλιεργητικές συνθήκες θα πρέπει να είναι πολύ καλές (ήλιος, τακτικό πότισμα και λίπανση) για μεγάλη παραγωγή. Τα φυτά μου ψηλώνουν συνήθως έως τα 40 εκ., σπανιότερα περισσότερο κι έχουν ένα γεμάτο, στενό και ψηλό σχήμα. Το φυτό της φωτογραφίας ακόμα δεν έχει φτάσει το τελικό του ύψος, αλλά έχει μπει στην περίοδο συγκομιδής. Ο βασιλικός, εκτός από τις μαγειρικές του χρήσεις, έχει και φαρμακευτικές. Οι Αρχαίοι Έλληνες τον χρησιμοποιούσαν ως επίθεμα για να καταπραΰνουν δαγκώματα εντόμων, σκορπιών ή και φιδιών. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για την καταπράυνση των στομαχόπονων, τον πονοκεφάλων κι ως διουρητικό. Επίσης ο βασιλικός και η ρήγανη περιέχουν την ουσία β-καρυοφυλλίνη σε μεγάλες ποσότητες, μια ουσία με ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον για τη θεραπεία φλεγμονωδών παθήσεων των εντέρων και της αρθρίτιδας. Η ουσία αυτή είναι η μόνη στη φύση που ενεργοποιεί τον υποδοχέα κανναβινοειδών 2, μπλοκάροντας τα χημικά σήματα που οδηγούν στη φλεγμονή, χωρίς να προκαλεί τα ψυχοτρόπα αποτελέσματα της κάνναβης. Επιπλέον έχει αντιοξειδωτικές, αντιμυκητικές κι εντομοαποθητικές ιδιότητες.                                           http://www.panoramio.com

Το όμορφο λαμπερό Ηλιοτρόπιο

https://gr.pinterest.com/source/flickr.com

Ηλίανθος (Sunflower)

Ο ηλίανθος είναι ένα ποώδες φυτό των εύκρατων χωρών, μονοετές ή πολυετές, με κεφάλια μεγάλες μαργαρίτες που στρέφονται προς τον ήλιο και ακολουθούν την πορεία του κατά τη διάρκεια της μέρας. Καλλιεργείται για τους εδώδιμους καρπούς του που ονομάζονται ηλιόσποροι. Το χρώμα των λουλουδιών είναι φυσικά κίτρινο.
Όπως άλλωστε δηλώνει και το όνομά τους, οι ηλίανθοι θέλουν άφθονο απευθείας ηλιακό φως για να αναπτυχθούν. Ο βλαστός στρέφεται προς το φως και αφήνει την ανθοταξία να λάβει τη μέγιστη ποσότητα ηλιακού φωτός. Μια φυτική ορμόνη, η οξίνη, η οποία συγκεντρώνεται στα σκιερά μέρη, επιτρέπει την επιμήκυνση των φυτικών κυττάρων συγκριτικά με τις περισσότερο φωτεινές περιοχές, οι οποίες παρουσιάζουν μικρότερη συγκέντρωση οξίνης. Έτσι ο βλαστός του ηλιόσπορου, καθώς και άλλων φυτών, κάμπτεται προς τη μεριά του Ήλιου ή μιας άλλης φωτεινής πηγής. Όταν το φυτό ωριμάσει, τα φυτικά κύτταρα του βλαστού γερνάνε και η ανθοταξία γίνεται πιο βαριά, οπότε ο βλαστός δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος για να τη στρέψει προς το φως. Κάμπτεται λοιπόν προς τη μία πλευρά, μην μπορώντας να ακολουθήσει την πορεία του Ήλιου.
Οι ηλίανθοι ανθίζουν όλο το καλοκαίρι αλλά καταστρέφονται με τα πρώτα κρύα. Πότισμα χρειάζονται αραιά καθώς οι ηλίανθοι ευδοκιμούν σε ζεστά και ξηρά κλίματα και πάντα θα πρέπει να αδειάζετε το νερό που περισσεύει στο πιατάκι της γλάστρα, αν τα έχετε σε γλάστρα. Στον κήπο φροντίστε το έδαφος να έχει καλή αποστράγγιση. Το ιδανικό χώμα για τους ηλίανθους θα πρέπει να είναι ελαφρύ, ελαφρά όξινο έως αλκαλικό.                                                                       Φωτοτροπισμός

Με τον όρο φωτοτροπισμός, (phototropism), χαρακτηρίζεται η κίνηση μερών ενός φυτού, κατά την ανάπτυξή του, προς την κατεύθυνση του ερεθίσματος του φωτός. Η κίνηση αυτή, που προκαλείται από την άνιση ανάπτυξη του φυτού, οφείλεται κυρίως στη διαφορά πυκνότητας της αυξίνης, (auxin) του φυτού. Για παράδειγμα τα περισσότερα σπέρματα όταν βλαστάνουν χαρακτηρίζονται ως "θετικά φωτοτροπικά" και αναπτύσσονται προς το μέρος με τον περισσότερο φωτισμό. Επειδή όμως υπάρχει μεγαλύτερη προσότητα της αυξίνης στο σημείο που φωτίζεται λιγότερο, τούτο έχει ως συνέπεια ν΄ αυξάνεται εκεί το φυτό περισσότερο και έτσι να γέρνει ο βλαστος προς το φως.

Αντίθετα των βλαστών οι ρίζες του φυτού χαρακτηρίζονται "αρνητικά φωτοτροπικές" όπου και αναπτύσσονται μακριά από τα ερεθίσματα του φωτός.

* Ο όρος αυτός δεν θα πρέπει να συγχέεται με την φωτοτροπία, που αφορά άλλο αντικείμενο.                                                                    Καλλιέργεια
Ποώδες φυτό των εύκρατων χωρών, μονοετές ή πολυετές, με κεφάλια μεγάλες μαργαρίτες που στρέφονται προς τον ήλιο και ακολουθούν την πορεία του κατά τη διάρκεια της μέρας. Καλλιεργείται για τους εδώδιμους καρπούς του που ονομάζονται ηλιόσποροι, το ηλιέλαιο που παράγεται από αυτούς αλλά και για καλλωπιστικούς λόγους.

Στην Ελλάδα, θεωρείται σημαντικό φυτό, και η καλλιέργεια του συγκεντρώνεται κυρίως στο βορειο-ανατολικό μέρος της χώρας. Καλλιεργείται κυρίως ως πηγή φυτικού ελαίου διατροφής. Η συνολική καλλιεργημένη έκταση, καθώς και η συνολική παραγωγή με ηλίανθο σχεδόν διπλασιάστηκαν (2 εκατ. στρέμματα το 1991 και 3,6 εκατ. στρέμματα το 1999), με μια ετήσια παραγωγή των 0,033 εκατ. τόνων και 0,050 εκατ. τόνων αντίστοιχα (ΕΣΥΕ).

Ο σπόρος του ηλίανθου περιέχει 30%-45% έλαιο.

Ηλιέλαιο και ηλιόσποροι

Βιταμίνη Ε

Η βιταμίνη Ε είναι μια λιποδιαλυτή βιταμίνη με πολύ ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Προστατεύει τον οργανισμό από τη δράση των ελεύθερων ριζών που καταστρέφουν τις κυτταρικές δομές και το γενετικό υλικό (DNA) των κυττάρων. Αρκετές μελέτες δείχνουν ότι η επαρκής πρόσληψή της προστατεύει από καρδιαγγειακά νοσήματα και πιθανότατα από κάποιες μορφές καρκίνου. Θεωρείται επίσης ότι έχει αντιγηραντική δράση και ότι προστατεύει το δέρμα μας από την πρόωρη γήρανση. Εκτός από τα φυτικά έλαια (ελαιόλαδο, ηλιέλαιο, σογιέλαιο), όλοι οι ξηροί καρποί και ιδιαίτερα τα αμύγδαλα, τα φουντούκια, ο ηλιόσπορος και τα φιστίκια (αράπικα, Αιγίνης) θεωρούνται πολύ καλές πηγές της βιταμίνης. Συγκεκριμένα, μια χούφτα (30 γρ) από τους συγκεκριμένους ξηρούς καρπούς, μας προμηθεύει με το 25-35% των ημερήσιων αναγκών μας σε βιταμίνη Ε.


Στα 100 γραμμάρια περισσότερη βιταμίνη E περιέχει το ηλιέλαιο. Aνά μερίδα όμως περισσότερη βιταμίνη E δίνουν οι ηλιόσποροι.
100 γρ. ηλιέλαιο περιέχουν 51 χιλιοστόγραμμα βιταμίνης E. Mία κουταλιά της σούπας ηλιέλαιο περιέχει 7 χιλιοστόγραμμα βιταμίνης E. Όμως, 2 κουταλιές ηλιόσποροι που τρώμε συνήθως περιέχουν 9 χιλιοστόγραμμα βιταμίνης.
Tο ηλιέλαιο και οι ηλιόσποροι, προκειμένου να καταλάβουν την πρώτη θέση σε περιεκτικότητα βιταμίνης E, συναγωνίστηκαν με όλα τα υπόλοιπα λάδια και τους ξηρούς καρπούς.

Βιταμίνες συμπλέγματος Β

Οι βιταμίνες της ομάδας αυτής συμμετέχουν σε σημαντικές λειτουργίες του μεταβολισμού μας. Η απελευθέρωση ενέργειας από το μεταβολισμό των υδατανθράκων και των λιπών εξαρτάται άμεσα από τις βιταμίνες του συμπλέγματος. Επίσης, οι βιταμίνες Β θεωρούνται απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία του νευρικού συστήματος, την διατήρηση της υγείας του δέρματος και των μαλλιών. Το φυλλικό οξύ που ανήκει στην ομάδα των βιταμινών Β, θωρείται ότι μειώνει τα επίπεδα της ομοκυστεΐνης στο αίμα, τα αυξημένα επίπεδα της οποίας θεωρούνται ως παράγοντας κινδύνου για νοσήματα της καρδιάς. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια χούφτα (30γρ) ξηρών καρπών μας προμηθεύει κατά μέσο όρο με το 15-18% των ημερήσιων αναγκών μας σε φυλλικό οξύ. Σε ότι αφορά τις υπόλοιπες βιταμίνες Β, καλές πηγές τους θεωρούνται τα αμύγδαλα, τα φυστίκια και τα πεκάν.

H βιταμίνη B1, ή θειαμίνη, είναι απαραίτητη για την παραγωγή ενέργειας και για την καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος. H έλλειψη αυτής της βιταμίνης οδηγεί στη νόσο μπέρι-μπέρι, που εκδηλώνεται με ψυχικές και νευρολογικές διαταραχές. Mία άλλη ασθένεια, που συνδέεται επίσης με την έλλειψη θειαμίνης, είναι η εγκεφαλοπάθεια. Oι υψηλές δόσεις θειαμίνης δεν προκαλούν προβλήματα, γιατί αποβάλλονται από τον οργανισμό.
Tην πρώτη θέση στην ποσότητα των 100 γραμμαρίων παίρνουν οι ηλιόσποροι. Όμως, υπάρχει και η αναμέτρηση ανά μερίδα. Aνά μερίδα λοιπόν την πρώτη θέση καταλαμβάνει το χοιρινό κρέας.
100 γρ. ηλιόσποροι περιέχουν 2 χιλιοστόγραμμα βιταμίνης B1. Στη μερίδα, που είναι οι δύο κουταλιές, οι ηλιόσποροι περιέχουν 0,4 χιλιοστόγραμμο βιταμίνης. Mία χοιρινή μπριζόλα (120 γραμμάρια) όμως μας προσφέρει 1 χιλιοστόγραμμο βιταμίνης B1.
Oι ηλιόσποροι και το χοιρινό κρέας, προκειμένου να καταλάβουν την πρώτη θέση σε περιεκτικότητα βιταμίνης B1, συναγωνίστηκαν με όλους τους ξηρούς καρπούς, το ψωμί ολικής άλεσης και τα όσπρια.


ΣΙΔΗΡΟΣ

Συστατικό της αιμοσφαιρίνης, βοηθάει την αναπνοή και διευκολύνει την λειτουργία των αδένων και του εγκεφάλου. Μία έλλειψη σιδήρου μπορεί να οδηγήσει σε αναιμία που σημαίνει ότι μειώνεται η παροχή οξυγόνου στους μυς. Μία τέτοια έλλειψη , όμως είναι πολύ συχνή ειδικά στις γυναίκες και σε όσους ασκούνται πολύ. Έλλειψη σιδήρου συνήθως παρατηρείται όταν υπάρχει απώλεια αίματος ή και προβλήματα στην απορρόφηση του. Η ημερήσια ανάγκη σε σίδηρο αυξάνεται σε περίπτωση τραυματισμού, πολύ έντονης εφίδρωσης ή εμμήνου ρύσης. Η επάρκεια βιταμίνης C αυξάνει την ικανότητα αφομοίωσης ενώ η ταυτόχρονη λήψη βιταμίνης Ε και σιδήρου σε χάπια οδηγεί σε καταστροφή και μειωμένη απορροφητικότητα και των δύο. Συνήθως ο οργανισμός χρειάζεται περίπου 30-40 mg σιδήρου για να μπορέσει να αφομοιώσει τα 15-20 mg τα οποία του είναι απαραίτητα σε καθημερινή βάση. Οι καλύτερες πηγές σιδήρου είναι το συκώτι, οι σαρδέλες, οι ηλιόσποροι, η μαγιά μπύρας, το κρέας, τα ξερά δαμάσκηνα, οι ελιές και το κουάκερ. Οι φακές και το σπανάκι περιέχουν περίπου 3-7 mg σίδηρο ανά 100 γραμ. αλλά σε μορφή τέτοια που Δε θεωρείται υψηλής αφομοιωσιμότητας.


Μαγνήσιο

Το μαγνήσιο είναι άλλο ένα βασικό συστατικό που το βρίσκουμε σε αφθονία στους ξηρούς καρπούς. Οι βασικές του λειτουργίες περιλαμβάνουν τη συμμετοχή σε πολλά ενζυμικά συστήματα και τη διατήρηση της αρτηριακής πίεσης σε φυσιολογικά επίπεδα. Θωρείται απαραίτητο για την καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος και βοηθά στη χαλάρωση του μυϊκού συστήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια χούφτα ξηρών καρπών μας δίνει το 8-20% της αναγκαίας ημερήσιας ποσότητας. Πλούσια σε μαγνήσιο είναι οι ηλιόσποροι, τα φουντούκια, τα αμύγδαλα, τα κουκουνάρια και τα κάσιους.

Το μαγνήσιο εμπλέκεται στο μεταβολισμό του καλίου, του ασβεστίου και της βιταμίνης D. Bοηθάει τους μυς να χαλαρώσουν μετά τη σύσπαση και προσδίδει σκληρότητα στα δόντια, γιατί συγκρατεί ασβέστιο στο σμάλτο. H έλλειψη μαγνησίου συνδέεται με ναυτία, σπασμούς, μυϊκή αδυναμία, ανορεξία και παραισθήσεις.
Aνά 100 γραμμάρια τις υψηλότερες τιμές μαγνησίου τις περιέχουν οι ηλιόσποροι. Aνά μερίδα όμως πρωταθλητής είναι το σπανάκι.
100 γρ. ηλιόσποροι περιέχουν 350 χιλιοστόγραμμα μαγνησίου.
Δύο κουταλιές ηλιόσποροι περιέχουν 63 χιλιοστόγραμμα μαγνήσιο. Mία μερίδα όμως σπανάκι (1 φλιτζάνι) μάς προσφέρει 150 χιλιοστόγραμμα μαγνήσιο.
Συναγωνιστές του σπανακιού και των ηλιόσπορων είναι όλα τα φρούτα, τα λαχανικά και τα όσπρια.

Χαλκός

Ο χαλκός είναι άλλο ένα ιχνοστοιχείο που συμμετέχει στην παραγωγή ενέργειας στον οργανισμό. Επίσης συμμετέχει στο σχηματισμό του κολλαγόνου και της ελαστίνης, στοιχείο που τονίζει την αναγκαιότητά του για τη διατήρηση της υγείας του δέρματος. Θεωρείται σημαντικό για την έκφραση των γονιδίων και έχει σημαντική αντιοξειδωτική δράση. Τα κάσιους, ο ηλιόσπορος, τα φυστίκια και τα αμύγδαλα είναι πλούσιες πηγές χαλκού.


ΦΩΣΦΟΡΟΣ

Ο φώσφορος και το ασβέστιο πρέπει να λαμβάνονται στις ίδιες περίπου ποσότητες γιατί ο φώσφορος διεγείρει και το ασβέστιο ηρεμεί. Διατροφή πλούσια σε κρέατα και ζωικές πρωτεΐνες αυξάνει το επίπεδο πρόσληψης φωσφόρου και ταυτόχρονα ελαττώνει τις αποθήκες ασβεστίου με συνέπεια την αύξηση της νευρικότητας και σε ορισμένες περιπτώσεις το χάσιμο οστικής μάζας. Καλές πηγές φωσφόρου είναι ο πασατέμπος, οι ηλιόσποροι, το τυρί, το κρέας κι οι σαρδέλες


Σελήνιο

Το σελήνιο είναι ένα βασικό ιχνοστοιχείο, που αν και το χρειάζεται ο οργανισμός μας σε ελάχιστες ποσότητες είναι πολύ σημαντικό για την υγεία μας. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν την πολύ σημαντική αντιοξειδωτική του δράση που φαίνεται ότι προστατεύει απέναντι στον καρκίνο.

Επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου του προστάτη, του πνεύμονα και του παχέως εντέρου. Η ανεπαρκής πρόσληψη του σεληνίου, αφήνει απροστάτευτο τον οργανισμό μας στις βλαβερές συνέπειες των ελεύθερων ριζών, ενώ πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ότι επηρεάζεται και η ικανότητά μας να διαχειριζόμαστε το στρες. Οι ξηροί καρποί που είναι πλούσιοι σε σελήνιο είναι τα φυστίκια (αράπικα, Αιγίνης), ο ηλιόσπορος και τα μακαντέμια.


Ποιά είναι τα "καλά" και ποιά τα "κακά" λιπαρά;

Τα ακόρεστα λιπαρά οξέα αποτελούν υγιεινά λιπαρά, απαραίτητα για τη δόμηση των κυττάρων και το ανοσοποιητικό σύστημα. Παράλληλα, μειώνουν τα επίπεδα της ολικής και της LDL-χοληστερόλης του αίματος. Ιδιαίτερα τα απαραίτητα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, λινολεϊκό και λινολενικό, δε μπορούν να συντεθούν από το σώμα, γι΄αυτό και πρέπει να προσλαμβάνονται από την τροφή.
Τα ακόρεστα λιπαρά οξέα μειώνουν την ολική και την κακή (LDL) χοληστερόλη.
Τα κορεσμένα λιπαρά οξέα αυξάνουν τα επίπεδα τόσο της ολικής, όσο και της κακής χοληστερόλης του αίματος. Κατά συνέπεια, αυξάνεται, μακροπρόθεσμα και ο κίνδυνος καρδιαγγειακών νοσημάτων. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό να περιορίσουμε την πρόσληψη κορεσμένων λιπαρών, προτιμώντας άπαχα κρέατα και χαμηλών λιπαρών γαλακτοκομικά προϊόντα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κορεσμένα λιπαρά οξέα "κρύβονται" συχνά σε τρόφιμα όπως τα μπισκότα και τα snacks, των οποίων την κατανάλωση θα πρέπει να περιορίσουμε.



Ποιες τροφές είναι πλούσιες στα απαραίτητα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα;

Τα Απαραίτητα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα είναι 2 ειδών και λαμβάνονται από διαφορετικές πηγές διατροφής:
το λινολεϊκό οξύ (ω-6), το οποίο περιέχεται στο ηλιέλαιο, το καλαμποκέλαιο, το καρδαμέλαιο και τις μαργαρίνες που φτιάχνονται από τα αντίστοιχα έλαια
το λινολενικό οξύ (ω-3), που περιέχεται στα σκούρα πράσινα λαχανικά, στα λιπαρά ψάρια, καθώς και σε φυτικά έλαια όπως το σογιέλαιο, κραμβέλαιο, στο βρώσιμο λινέλαιο και τις μαργαρίνες/σπορέλαια που φτιάχνονται από τα αντίστοιχα έλαια.


Σπόρια, όπως λαχανικά

Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι ηλιόσποροι και ο πασατέμπος (κολοκυθόσπορος). Oι πρώτοι, όπως φαίνεται και από το όνομά τους, είναι οι σπόροι του ηλίανθου και ο δεύτερος τα σπόρια του κολοκυθιού. Και τα δύο είδη ψήνονται και συνήθως αλατίζονται πριν κυκλοφορήσουν στην αγορά στα τέλη Αυγούστου. Εκτός από τα ελληνικά, ωμά σπόρια που ψήνονται στη χώρα μας εισάγονται και από την Τουρκία, την Oυκρανία, την Κίνα και τη Βουλγαρία.
Τα καλύτερα: Είναι «γεμάτα» και ο καρπός τους δεν πικρίζει (τότε είναι παλιάς σοδειάς).
Διατροφική αξία: O πασατέμπος περιέχει τα πολύτιμα λιπαρά οξέα ω-6 και κυρίως λινολεϊκό οξύ. Στην Κίνα, μάλιστα, θεωρείται ότι μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης. O ηλιόσπορος είναι μια τροφή πλούσια σε φυτοστερόλες και επομένως ευεργετική για την καρδιά. Είναι πολύ πλούσιος σε φυλλικό οξύ. Χαρακτηριστικό είναι ότι 100 γρ. ηλιόσποροι μάς δίνουν περισσότερη ποσότητα φυλλικού οξέος από τη συνιστώμενη ημερησίως. Τα σπόρια είναι επίσης πλούσια σε φυτικές ίνες, σίδηρο και μαγγάνιο.

Ηλιέλαιο

Οι φυτικές στερόλες είναι φυσικά συστατικά των φρούτων, των λαχανικών και των βρώσιμων φυτικών ελαίων, όπως το ηλιέλαιο.
Η ενσωμάτωση των φυτικών στερολών στη διατροφή μας, μέσω ειδικά σχεδιασμένων προϊόντων που θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν καθημερινά, είναι βέβαιο ότι θα συμβάλλει πολύ στη μείωση των επιπέδων της χοληστερόλης στο αίμα μας. Προϊόντα με ευχάριστη γεύση και υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές στερόλες, τα οποία θα μας στερούν ελάχιστες απολαύσεις από το καθημερινό μας διαιτολόγιο και εύκολα θα ενσωματωθούν στις καθημερινές μας συνήθειες, μπορούν να μας χαρίσουν καλύτερη υγεία.
Πλούσιο σε πολυακόρεστα, που μειώνουν το επίπεδο χοληστερόλης και συντελούν στην προστασία του οργανισμού από σοβαρές ασθένειες αλλά και φυσική πηγή της βιταμίνης Ε.

Η ψυχολογία των φυτών;

Ο Αριστοτέλης ομιλεί ήδη για ψυχικό βίο των φυτών και διασώζει τη γνώμη του Αναξαγόρα, του Δημόκριτου και του Εμπεδοκλή, που πίστευαν ότι "τα φυτά έχουν νου και γνώση". Αν γνώρισμα της ψυχής είναι η κίνηση, η μεταβολή, η ανάπτυξη, η ωρίμανση, τότε κάποια αισθητική ψυχική ζωή ατελής είναι δυνατό να αποδοθεί και στα φυτά. Σε μερικά από αυτά η απαλή μουσική συντελεί στο ν' απλώνουν τα φύλλα τους!


Ιερά φυτά του Απόλλωνα είναι η δάφνη, ο ηλίανθος, η άρκευθος, η μυρίκη, το ηλιοτρόπιο και ο υάκινθος. Η Τέρρυ Ζήκου είναι Ελληνο-Γερμανίδα καλλιτέχνης, που επέλεξε ως μέσο έκφρασης τα έντονα χρώματα, μέσα από τα οποία μεταφέρει την κίνηση, την πλαστικότητα και την ένταση στα έργα της όπου επιτυγχάνει να διαμορφώσει μια ατμόσφαιρα που κινείται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Η έμπνευση της καλλιτέχνιδας να δημιουργήσει μια σειρά ηλιοτροπίων προήλθε από τη λατρεία των αρχαίων πολιτισμών και τη μυθολογία που κυριαρχεί για το λουλούδι.

"The heart that has truly loved never forgets,
But as truly loves on to the close;
As the sunflower turns on her god when he sets
The same look that she turned when he rose."
Thomas Moore

ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ

Τα αγαπημένα λουλούδια του Βαν Γκογκ ήταν αυτά που ζουν και ανθίζουν χωρίς ανθρώπινη βοήθεια. Ένα από αυτά ήταν και οι ήλιοι. Μάλιστα όπως είναι γνωστό ένας από τους πιο διάσημους πίνακες του είναι «Το βάζο με τους δεκατέσσερις ήλιους»

Μέχρι την δεκαετία του 1970 οι ήλιοι ήταν περισσότερο διακοσμητικά φυτά, που τα φύτευαν περισσότερο στους κήπους παρά στους αγρούς και τα έβαζαν στα βάζα όπως ο Βαν Γκογκ. Τον ηλίανθο τον έφερε από την Ιντιάνα γύρω στο 1605 ο ιδρυτής του Κεμπέκ Σάμυελ Σαπλαίν. Μάλιστα η αρχική του ονομασία -άγνωστο γιατί- που διατηρήθηκε για πολύ ήταν «αγκινάρα της Ιερουσαλήμ». Κανείς δεν ξέρει ακριβώς τον τόπο προέλευσης του, το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν ένα φυτό προσαρμοσμένο στα αμερικανικά λιβάδια και εξημερωμένο από τους Ινδιάνους.

Ο Λώρενς Ντάρελ είχε κάποτε γράψει για την ελιά ότι είναι παλιά όσο και το νερό. Η ελιά με την σχεδόν μυθική καταγωγή διάλεξε πριν από χιλιάδες χρόνια για τόπο της τη Μεσόγειο. Έτσι στην περιοχή της Μεσογείου το λάδι της ελιάς κυριαρχούσε και ποτέ δεν υπήρξε η ανάγκη άλλης καλλιέργειας. Η μοναδική ενδιαφέρουσα παραγωγή των ήλιων, ήταν οι αγαπημένοι μας ηλιόσποροι.

Τον 18ον αιώνα ο ηλίανθος ήταν διαδεδομένος στους ευρωπαϊκούς βοτανικούς κήπους αλλά η συστηματική του καλλιέργεια για την εξαγωγή ελαίου από τους σπόρους του, που περιέχουν 30-40% λάδι, άργησε πολύ. Ουσιαστικά η καλλιέργεια του άρχισε το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στην επαρχία Βορονέζ της Ρωσίας και από εκεί διαδόθηκε σε άλλες περιοχές της Ρωσίας, στις παραδουνάβιες περιοχές και στην Βαλκανική. Στις αρχές του Α Παγκοσμίου πολέμου η συνολική παραγωγή μόλις πλησίαζε τους εκατό χιλιάδες τόνους κυρίως από τις προαναφερθείσες περιοχές.

Όταν στις αρχές του ψυχρού πολέμου οι Σοβιετικοί βρέθηκαν σε μια κατάσταση σχετικού αποκλεισμού, χωρίς να διαθέτουν ικανοποιητικές πηγές ελαίων, καθώς δεν είχαν ούτε ελιές, ούτε σόγια, ούτε αραχίδες, αναγκάστηκαν να ασχοληθούν συστηματικά με τους ηλίανθους. Ο ηλίανθος καλλιεργείται εύκολα, αναπτύσσεται γρήγορα και ευδοκιμεί σχεδόν σε όλα τα εδάφη. Με συνεχείς επιλογές και διασταυρώσεις κατάφεραν να πάρουν διαφορετικές ποικιλίες προσαρμοσμένες σε ιδιαίτερες συνθήκες.

Αυτές τις σοβιετικές ποικιλίες θα δανειστούν οι Γάλλοι στην δεκαετία του 70. Η εποχή της αποικιοκρατίας έφτανε στο τέλος της και η βασισμένη στο λάδι της αραχίδας της Σενεγάλης, Γαλλία που είχε παραγκωνίσει όλες τις καλλιέργειες άλλων ελαιωδών φυτών ήρθε αντιμέτωπη με το πρόβλημα παραγωγής ελαίων. Μετά την οριστική ανεξαρτησία των κτήσεων όλη η παραγωγή έπρεπε να αναδιοργανωθεί. Άρχισαν να ξαναφυτεύονται ελιές και η καλλιέργεια του ηλίανθου άρχισε να γνωρίζει μέρες δόξας.

Η καλλιέργεια του ηλίανθου θα επισπευσθεί μετά την κρίση της σόγιας. Οι ΗΠΑ που κατείχαν το μονοπώλιο της καλλιέργειας του κινεζικής προελεύσεως αυτού φυτού που δίνει λάδι αλλά και ένα υπόλοιπο που περιέχει σημαντικό συμπλήρωμα πρωτεϊνών για τα ζώα, το 1971 θα σταματήσουν τις εξαγωγές του. Η τιμή της σόγιας θα εκτοξευτεί στα ύψη και η κρίση της σόγιας, την ίδια εποχή με την μεγάλη κρίση του πετρελαίου, θα δοκιμάσει την παγκόσμια οικονομία.

Τότε όλοι άρχισαν να ψάχνουν εναλλακτικές λύσεις και τα χωράφια θα γεμίσουν με ήλιους. Σήμερα η βιομηχανική παραγωγή ηλιέλαιου που συνοδεύεται από την συστηματική καλλιέργεια του ολοκληρώνει τον κύκλο που ξεκίνησε από τα βάζα του Βαν Γκογκ και κατέληξε ως ψιλά- ψιλά γράμματα και δημοφιλές λάδι μαζί με το φοινικόλαδο στους καταλόγους των ταχυφαγείων.
Κωστόπουλος Δημήτρης                                                                                     http://giornofelice.blogspot.gr/              

Η ιστορία των καλλυντικών, κυκλοφόρησε στις 21 Ιουλίου, του 2010, και είναι ένα τέλειο βίντεο  για να μοιραστείτε με τα μέλη της οικογένειας σας, κυρίως εφήβους και νέους γονείς.Εξετάζει τη διαδεδομένη χρήση των τοξικών χημικών ουσιών στα καθημερινά προϊόντα προσωπικής φροντίδας μας, από τα κραγιόν ως και τα σαμπουάν μωρών. Η ταινία διάρκειας επτά λεπτών αποκαλύπτει τις επιπτώσεις για τους καταναλωτές και την υγεία των εργαζομένων και του περιβάλλοντος, και περιγράφει τρόπους που μπορούμε να προχωρήσουμε  μακριά από τις επικίνδυνες χημικές ουσίες και προς ασφαλέστερες εναλλακτικές λύσεις.                                                                                                                                                                                                             Μια  μελέτη που  έγινε  από ερευνητές στο UC Berkeley και Clinica de Salud del Valle Salinas έρχεται να δείξει τι συμβαίνει στο σώμα των γυναικών αν δεν χρησιμοποιούν καλλυντικά. Οι επιδράσεις είναι θετικές.

Συγκεκριμένα, αν μειώσετε τη χρήση καλλυντικών τότε μειώνονται τα επίπεδα χημικών ουσιών και οι ορμονικές διαταραχές.στο σώμα. 

Όπως λένε οι ειδικοί, το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχουν οι γυναίκες, αφού αυτές χρησιμοποιούν τέτοια προϊόντα περισσότερο. Στην έρευνα, συμμετείχαν 10 κοπέλες από τις οποίες ζητήθηκε να μη χρησιμοποιήσουν καλλυντικά για 3 μέρες. Ακόμα και για τόσο μικρό διάστημα, παρατηρήθηκε ότι υπήρξε πτώση στα επίπεδα χημικών ουσιών στο σώμα τους.

Μια ακόμα λύση, είναι να επιλέγετε φυσικά και βιολογικά προϊόντα ομορφιάς, που δεν πλήττουν τόσο το σώμα σας.

Σκεφτείτε τα καλλυντικά σας είναι ασφαλείς;Παρακολουθήστε αυτό  το βίντεο:

         πηγη       http://latitudes.org/

Δρομολόγια Νήσος Μύκονος για τη Μεγάλη Εβδομάδα 2016

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 25/04  ΠΕΙΡΑΙΑΣ 16:00 – ΣΥΡΟΣ 20:10/20:20 – ΜΥΚΟΝΟΣ 21:20/21:30 – ΑΓ.ΚΗΡΥΚΟΣ (M. TΡΙΤΗ) 00:05/00:25 – ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ 01:35/01:50 – ΒΑΘΥ 02:50/03:20 – ΧΙΟΣ  06:00/06:15 – ΜΥΤΙΛΗΝH 08:50/10:00 – ΛΗΜΝΟΣ 14:30/14:50 – ΚΑΒΑΛΑ 17:20

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡITH 26/04 ΚΑΒΑΛΑ 21:30 – ΛΗΜΝΟΣ (M. TETAΡΤΗ) 01:00/01:20 – ΜΥΤΙΛΗΝΗ 05:50/07:00 – ΧΙΟΣ 09:35/09:50 – ΒΑΘΥ 12:20/12:45 – ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ 13:45/14:10 – ΑΓ.ΚΗΡΥΚΟΣ 15:15/15:35 – ΜΥΚΟΝΟΣ 18:10/18:20 – ΣΥΡΟΣ 19:10/19:25 – ΠΕΙΡΑΙΑΣ 23:25

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ 28/04  ΠΕΙΡΑΙΑΣ 16:00 – ΣΥΡΟΣ 19:35/19:45 – ΜΥΚΟΝΟΣ 20:00/20:10 – ΕΥΔΗΛΟΣ 22:00/22:20 – ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ 23:30/23:45 – ΒΑΘΥ (M. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ) 00:30

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29/04 ΒΑΘΥ 05:00 – ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ 05:40/05:50 – ΕΥΔΗΛΟΣ 07:00/07:15 – ΜΥΚΟΝΟΣ 09:05/09:15 – ΣΥΡΟΣ 10:00/10:10 – ΠΕΙΡΑΙΑΣ 13:45

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29/04 ΠΕΙΡΑΙΑΣ 16:00 – ΣΥΡΟΣ 20:10/20:25 – ΜΥΚΟΝΟΣ 21:20/21:30 – ΕΥΔΗΛΟΣ 23:55/00:15 – ΦΟΥΡΝΟΙ (M. ΣΑΒΒΑΤΟ) 01:05/01:15 – ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ 02:20/02:45 – ΒΑΘΥ 03:35/04:00 – ΧΙΟΣ  06:30/06:45 – ΜΥΤΙΛΗΝH 09:20/10:30 – ΛΗΜΝΟΣ 15:00/15:20 – ΚΑΒΑΛΑ 18:50

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΣΧΑ 01/05 ΚΑΒΑΛΑ 20:30 – ΛΗΜΝΟΣ (ΔΕΥΤΕΡΑ του ΠΑΣΧΑ) 00:01/00:20 – ΜΥΤΙΛΗΝΗ 04:50/06:00 – ΧΙΟΣ 08:35/08:50 – ΒΑΘΥ 11:20/11:45 – ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ 12:45/13:15 – ΦΟΥΡΝΟΙ 14:05/14:15 – ΑΓ.ΚΗΡΥΚΟΣ 14:40/15:00 – ΕΥΔΗΛΟΣ 15:55/16:15 – ΜΥΚΟΝΟΣ 18:30/18:45 – ΣΥΡΟΣ 19:35/19:50 – ΠΕΙΡΑΙΑΣ 23:50

Τα δρομολογια της Δευτερας 02 & Τριτης 03 Μαιου απο Πειραια για Σαμο & απο Σαμο για Πειραια αντιστοιχα,  θα παραμεινουν ΑΝΕΚΤΕΛΕΣΤΑ.

Επόμενο  προγραμματισμενο δρομολόγιο από Πειραια 03 Μαιου 16:00                                                   Εισιτήρια χωρις επιβαριση θα βρείτε εδω και εδω

http://www.ikariaki.gr  /newportkarlovassi.blogspot.nl

Αλήθεια τι ψάρια τρώμε ?

Μελέτη που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο στην επιθεώρηση Scientific Reports υποστηρίζει ότι τα ψάρια που καταναλώνουμε περιέχουν σε μεγάλο βαθμό απορρίμματα. 

Η μελέτη δείχνει ότι εκατοντάδες είδη της θαλάσσιας ζωής, τα οποία διατίθενται προς πώληση και κατανάλωση, περιέχουν πλαστικό, ίνες αλλά και τοξικές χημικές ουσίες που προέρχονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα. 

Οι ερευνητές μελέτησαν δείγματα από αγορές στο Μακασάρ στην Ινδονησίας και από την Καλιφόρνια στις ΗΠΑ. Στην συνέχεια, τα ψάρια και τα οστρακοειδή κατηγοριοποιήθηκαν ανά είδος, όπου ήταν δυνατόν. 

Στην Ινδονησία, σκουπίδια από την ανθρώπινη δραστηριότητα βρέθηκαν στο 28% των ψαριών και στο 55% όλων των ειδών. Ομοίως, στις ΗΠΑ, απορρίμματα εντοπίστηκαν στο 25% των ψαριών και στο 67% όλων των ειδών.                                                                        Η συνολική ποσότητα πλαστικών αντικειμένων μόνο στην επιφάνεια της Μεσογείου εκτιμάται γύρω στους 1.000 τόνους (από 756 το λιγότερο έως 2.969 τόνους το πολύ).

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Αντρέ Κοθάρ του Πανεπιστημίου του Κάντιθ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό PLoS One, σύμφωνα με το BBC, ανέφεραν ότι η Μεσόγειος έχει εξελιχθεί πλέον σε ζώνη μεγάλης συσσώρευσης πλαστικών.

Με δεδομένο, όπως επισημαίνουν, ότι η Μεσόγειος έχει μεγάλη βιοποικιλότητα και οικονομική σημασία για τις παράκτιες χώρες, η ρύπανση με όλα αυτά τα πλαστικά αποτελεί μια ιδιαίτερα επικίνδυνη κατάσταση τόσο από βιολογική και περιβαλλοντική, όσο και από οικονομική άποψη.

Σύμφωνα με τους Ισπανούς επιστήμονες, τα πλαστικά αυξάνονται στην Μεσόγειο με ρυθμό ανάλογο αυτού που συμβαίνει στους μεγάλους ωκεανούς (Ινδικό, Ατλαντικό και Ειρηνικό). Συγκριτικά, στην Μεσόγειο υπάρχουν περισσότερα μεγάλα πλαστικά (μήκους άνω των 20 χιλιοστών) από ό,τι σε άλλους ωκεανούς, αλλά λιγότερα μικροπλαστικά με μήκος κάτω των 2 χιλιοστών.

Το 83% των πλαστικών της Μεσογείου ανήκει στην κατηγορία των μικροπλαστικών που έχουν μήκος λιγότερο από πέντε χιλιοστά. Είναι ακριβώς αυτά τα πλαστικά που ανησυχούν πιο πολύ τους επιστήμονες, επειδή τρώγονται από τα ψάρια και άλλα θαλάσσια είδη και εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα (που καταλήγει και στο στομάχι των ανθρώπων).

Οι ερευνητές τονίζουν ότι τα ευρήματα της μελέτης είναι αρκετά ανησυχητικά για την ποιότητα των ψαριών που καταναλώνονται και για τις συνέπειες που μπορεί να έχει το μέγεθος της μόλυνσης στην υγεία των ανθρώπων.                                                                      πηγες  1       2

ΑΒΡΩΝΙΑ ΣΑΛΑΤΑ ΜΕ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ

Στα καταπράσινα ρουμάνια της Ικαριακής γης, οι οβριές η αβρωνιές αγέρωχες ξεπροβάλλουν από τα σχίνα και τους βάτους! Μια άγρια περιπέτεια το μάζεμα τους,αλλά η ανταμοιβή τεράστια κατά τη βρώση του πικρόγευστου "ταπεραμέντου" τους!     Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί, με χρώμα που μπορεί να είναι πράσινο ή ανοιχτό καφέ, δηλαδή τα νέα βλαστάρια που μοιάζουν με σπαράγγια που βγαίνουν από το Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο.        Στην Ικαρία τα εκτιμούμε πολύ και τα καταναλώνουμε βρασμένο με λάδι και ξίδι ή λεμόνι δίπλα πάντα με ένα πιάτο σκορδαλιά Η πικράδα τους είναι έντονη και οι περισσότεροι Ικαριώτες αντίθετα από άλλα μέρη της Ελλάδας δεν τα αποβράζουν πριν τα καταναλώσουν για να μην χαθεί η πικράδα τους  Πιστεύουν ότι αυτή πίκρα της Αβρωνιάς θεραπεύει τον ζάχαρο! 

 Είναι γνωστό από την αρχαιότητα όχι μόνο σαν έδεσμα αλλά και σαν φάρμακο (γι αυτό και δεν πρέπει να καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες ). Του αποδίδονται διουρητικές, καθαρτικές και επουλωτικές ιδιότητες. Επίσης «πρακτικοί» γιατροί το συστήνουν σαν φάρμακο σε νοσήματα του ουροποιητικού συστήματος. Οι Γάλλοι το ονομάζουν Herbe aux femmes battues που σημαίνει «βότανο για τις δαρμένες γυναίκες» λόγω του ότι συνηθιζόταν σαν κατάπλασμα για τους μώλωπες και τα εγκαύματα. Ο Διοσκουρίδης το συνιστά και για τις φακίδες!

ΑΒΡΩΝΙΑ ΣΑΛΆΤΑ ΜΕ ΣΚΟΡΔΑΛΙΆ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ 

                                                      Τι χρειαζόμαστε:

• ένα ματσάκι αβρωνιές
• νερό
• αλάτι
• ελαιόλαδο
• ξύδι ή λεμόνι

  Πώς το κάνουμε:

  1. Καθαρίζουμε τις αβρωνιές κρατώντας τις τρυφερές μύτες τους
  2. Τις πλένουμε καθαρά
  3. Ζεσταίνουμε νερό
  4. Μόλις βράσει ρίχνουμε τις αβρωνιές και αλατίζουμε
  5. Βράζουμε περίπου για πέντε-οκτώ λεπτά
  6. Σουρώνουμε το νερό τους
  7. Σερβίρουμε με λάδι και ξύδι ή λεμόνι

     
     

     

     Σκορδαλιά με πατάτες 

     .

     Τι χρειαζόμαστε:

     • 4 πατάτες μεγάλες
     • 3-6 σκελίδες σκόρδο (αναλόγως την προτίμηση)
     • 1 λεμόνι ο χυμός
     • 1/4 κουταλάκι αλάτι
     • ελαιόλαδο όσο πάρει (περίπου 1 ποτήρι κρασιού)

       Πώς το κάνουμε:

       1. Καθαρίζετε τις πατάτες και τις βράζετε σε λίγο νερό.
       2. Καθαρίζετε τις σκελίδες και τις βάζετε στο multi μαζί με το αλάτι και τον μισό χυμό λεμονιού.
       3. Τα πολτοποιείτε αν δεν λιώσει το σκόρδο μην ανησυχείτε.
       4. Συνεχίζετε ρίχνοντας στο multi 1 πατάτα και 3 κουταλιές νερό απο αυτό που έβρασαν οι πατάτες και μια λάδι, πολτοποιείτε αδειάζετε το μείγμα σε μπωλ και ρίχνετε και τις υπόλοιπες πατάτες μία μία με τον ίδιο τρόπο.
       5. Αν στην προτελευταία πατάτα το μείγμα είναι πολύ ρευστό λιώστε την τελευταία μόνο με το λάδι.
       6. Δοκιμάστε και προσθέστε ανάλογα λεμόνι ή λάδι.
       7. Αν το μείγμα σας είναι πιο ρευστό απο ότι το θέλατε περιμένετε λίγο να κρυώσει η σκορδαλιά και θα δείτε πως έχει σφίξει.
       8. Καλή σας όρεξη και να θυμάστε οι Ικαριώτες συνοδεύουν  πάντα  το φαγητό τους με ένα νεροπότηρο (νερωμένο) κόκκινο Πράμνιο Οίνο   μετατρέποντας  το  λιτό τραπέζι τους σε μοναδική γευστική εμπειρία  Ικαριώτικης παράδοσης !